2312
Kim Stanley Robinson

Mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki. Znów przy wyborze pokierowałam się okładką. Piękny błękit, Ziemia, chmury i przykuwający uwagę opis. Od jakiegoś czasu interesuję się niebem, gwiazdami, galaktykami, planetami, książka musiała więc rzucić mi się w ręce. Zaczęłam czytać. Początek świetny - filozoficzny, mądry, wprowadzający w całą treść. A potem poznajemy Swan. I do samego końca nie mogłam jej polubić. Wątek z umarłą przyjaciółką i tajemnicami-nudny aż do bólu. Akcja nie jest najlepszą stroną tego utworu. Spisy i wycinki? Co to ma być? - pytałam samą siebie na początku. A później starałam się rozumieć. Czyżby to myśli, kształtowanie się świadomości qostek? Czytanie 2312 to wyzwanie. Trzeba cierpliwości, trzeba umiejętności, by chcieć szukać w tej treści czegoś więcej. Moja ocena wahała się od 10 do 1, ale w ogólnym rozrachunku, nie mogłam dać niżej 8. Jesteśmy społeczeństwem, dążymy do czegoś, często nie zastanawiając się, jak wpłyniemy przy tym na to, co nas (tylko pozornie) bezpośrednio nie dotyczy, tj. na klimat naszej wielkiej ojczyzny-Ziemi. Ziemia jest w złym stanie, ludzie zamieszkują odległe planety, korzystają z nowych technologii. Sztuczna inteligencja wypełnia pracę za człowieka. Wszystko pięknie, nowocześnie, a jednak wolałabym chyba pospolicie zostać na Ziemi, na tej "smutnej planecie", która przygniata plecy człowieka swoją grawitacją. Nie pociąga mnie wizja masowych orgii, ludzi z peniso-waginami i ogólnej swobody. Autor za bardzo skupił się na tworzeniu swojego książkowego świata i jego technologii, a zapomniał, kompletnie zapomniał o człowieku! O tym, co może być w nim piękne. A może to takie ostrzeżenie? Nie do końca je rozumiem. 2312 to książka dla wytrwałych. Bo przez setki stron nudy, trzeba czekać na perełkę. Na szybowanie w kosmosie, na podróż z wilkami. Może warto przebrnąć przez nudę? A może nie? Każdy zadecyduje inaczej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka w której bezpośrednie wydarzenia są tłem dla odczuć i przemyśleń bohaterów. Opisuje problem rozwoju sztucznej inteligencji, jak również wewnętrzne przemyślenia człowieka zawieszonego w kosmosie, który chce i próbuje opanować.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Powieści Robinsona to niezwykle ambitne, fascynujące bogactwem erudycji i wyobraźni panoramy losu ludzkości: czy to w przyszłości, jak w niezapomnianej trylogii marsjańskiej, czy w alternatywnej historii, jak w "Latach ryżu i soli". Robinson wciela w życie znaną prawdę, że science fiction to przede wszystkim literatura idei, filozofia ukryta pod płaszczem beletrystyki. Zagęszczenie idei na kartach jego tekstów przypomina pierwotną zupę kwarkowo-gluonową, dlatego lektura to wymagajaca intelektualnie, lecz warta przeżycia i wzbogacająca zarówno poznawczo, jak estetycznie przygoda.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)