Столица (Stolica)
Aleksandra Ruda

68. ,,Stolica" to ostatnia z wydanych części cyklu ,,Ola i Otto" oraz czwarty dzień manii czytania, jaka nade mną zapanowała. Całkowicie zanurzyłam się w świecie twórców magicznych artefaktów, czarodziei, nekromantów i całej rzeszy ożywionych ciał. Powiedzieć, że przeczytałam książki Aleksandry Rudej jednym tchem, to za mało. Bardziej adekwatne byłoby stwierdzenie, że kompletnie pochłonęła mnie jej twórczość. Opisywane zdarzenia i postaci, przeszły do tego rejonu wyobraźni, który niemalże pozwalał ich dotknąć. Wtedy właśnie zrozumiałam, dlaczego tak bardzo spodobał mi się ten cykl. Nie tworzą go, jak na początku sądziłam ,,odmóżdżacze", a pełnoprawne ,,humor fantasy", w których autorka z niesamowitym pietyzmem konstruuje karykaturalne postaci, wyśmiewając patos heroicznych czynów. Polecam, polecam, polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Porzuciłam tę serię ponad rok temu, przez to, że gdzieś sobie sama zaspoilerowałam co się tutaj przydarzy głównej bohaterce i baaaardzo mi się to nie spodobało...

No ale jednak zdążyłam już zatęsknić za tym cyklem, więc postanowiłam zacisnąć zęby i jakoś przebrnąć przez ten tom.

Zdążyłam już zapomnieć jak bardzo wkurzająca jest Ola! Leniwa, zrzędna, manipulantka i po prostu jeeeeeeedna wieeeeeelka MĘCZYBUŁA! Dlatego kiedy Irga ją zostawił pomyślałam sobie, że zdecydowanie na to zasłużyła. Ale im dalej w las, tym bardziej zauważałam, że to jednak nie jej wina, a po prostu jej mąż zachował się jak totalny gnój! Więc później czytałam książkę i gardziłam Irgą, a współczułam Oli :(

Pomysł na fabułę był rewelacyjny! Ola i Otto w stolicy na konkursie na przyszłą żonę dla króla? Od razu wiadomo, że to wszystko się posypie :D A w dodatku wolna Olgierda ciągnęła za sobą cały wianuszek adoratorów i systematycznie ich ilość się zwiększała! No po prostu płakałam ze śmiechu!

Cieszę się, że został mi jeszcze jeden tom do przeczytania, ale wiem, że cholernie ciężko będzie mi rozstać się z tą serią :(

(Kliknij aby rozwinąć opinię)