Okno
Marika Krajniewska

Mały i wydawałoby się niepozorny zbiór opowiadań, ale jakże esencjonalny.... Trudno opisać w kilku słowach wszystkie emocje zawarte w tych krótkich opowiadaniach, które skłaniają do spojrzenia na świat pod innym kątem, takim którego na codzien nie dostrzegamy.... To po prostu trzeba przeczytać!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W październiku 2013 roku nakładem wydawnictwa Papierowy Motyl ukazała się niepozorna książka Mariki Krajniewskiej ,,Okno" - niewielki format, nieco ponad sto stron, a w środku opowiadania mieszczące się niekiedy na trzech stronach. Czy można zaciekawić, wzbudzić emocje, przekazać jakieś ważne prawdy w tak krótkich formach prozatorskich? Otóż okazuje się, że tak...ba, można wywołać prawdziwy huragan emocji! Autorka zrobiła to znakomicie, czym całkowicie mnie zaskoczyła i zachwyciła! ,,Okno" to historie ludzkich tragedii, tajemnic, życiowych niespodzianek, które na co dzień mogą spotkać każdego z nas. Dlaczego więc nie podejmujemy trudu zainteresowania się tym, co dzieje się za ścianą naszego mieszkania? Bo zaglądanie komuś w okno jest perfidnym wścibstwem...Bo kto chciałby, aby całe osiedle dowiedziało się, że ma się ojca, który wcale nie jest tym, za kogo się podawał? Albo, że zdradza się kochającą żonę, która cierpliwie czuwa przy poważnie chorym dziecku? Albo że opowieści o awansie w pracy to fikcja? Nasze sekrety są ,,nasze" i instynktownie robimy wszystko, aby tak pozostało. Kłamstwa, tajemnice, grzechy, nadzieje, złość, wstręt do siebie, niespełnienie, strach...to wszystko czai się blisko nas...może w naszym domu, a może dotknęło to osobę, którą codziennie mijamy na ulicy? Otwórz oczy, rozejrzyj się, zastanów! Może jednak ktoś potrzebuje Twojej pomocy, może stoi w oknie, błagając w myślach o spojrzenie i Twój uśmiech. Gorąco polecam tomik opowiadań Mariki Krajniewskiej! Myślę, że każdego zaciekawi i skłoni do refleksji. Nie każdy bowiem potrafi z taką wnikliwością obserwować świat i z takim wyczuciem ubrać w słowa, to co widzi. Czy zastanawialiście się na przykład, co dobrego niesie wiatr? ,,Lubiłem wiatr, potrafił swą zachłannością i niewinnością jednocześnie sprawić, że świat zmieniał się niepostrzeżenie. [...] Dlaczego to było dla mnie istotne? Bo wraz ze zmianami przychodziła nadzieja, że i w ludziach, którzy mnie otaczają, również nastąpi przemiana."

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zbiór krótkich opowiadań Mariki Krajniewskiej to twór absolutnie uniwersalny. Narratorami są kobiety i mężczyźni, osoby w różnym wieku i z odmiennymi doświadczeniami. Jednym z nich możesz być ty, twój sąsiad, a może ekspedientka w ulubionym sklepie... Autorka dotyka spraw bardzo intymnych: opisuje te najskrytsze, wyryte w duszy każdego z nas pragnienia, strachy, marzenia, fobie i wyciąga na światło dzienne uczucie głęboko skrywane, a nawet i takie, o obecność których byśmy siebie nie podejrzewali. ,,Okno" to własne (autorki, czytelnika, bohatera) widzenie świata i jego odbicie w oczach innych, pisarka pokazała tu niezwykłą wrażliwość na drugiego człowieka, znajomość ludzkiego wnętrza i empatię. Charakterystyczną cechą tego zbioru jest wybór głównych bohaterów - są to bowiem m.in. Tęsknota, Pragnienie, Nadzieja, Wstyd, Wiara itp. Właściwie można pokusić się o stwierdzenie, że ,,Okno" to odbicie ludzkiej duszy - każda cząstka zbioru to inne uczucie, z którym się człowiek zmaga lub to, które pobudza do działania, nadaje sens, prowadzi za rękę. Wielu może się wydawać, że akurat te tematy są najbardziej wyeksploatowane w literaturze, że autor biorąc je na warsztat nic odkrywczego nie zaserwuje. Krajniewska nie jest oryginalna w swoich przesłaniach, ale z całą pewnością zaskakuje sposobem obrazowania i wyobraźnią. Wszystkie ukazane postaci są bardzo złożonymi osobowościami, każdy z nich nosi w sobie ogromny ciężar. To właśnie te historie wywołują dreszcze, brzmią niezwykle, wciągają czytelnika i kumulują w nim wszelkie uczucia w momencie, gdy zdaje on sobie sprawę, że te opowieści brzmią niepokojąco znajomo, w dodatku są tak realne, że zamykasz oczy, analizujesz, porównujesz, wreszcie potakująco kiwasz głową. Mimo iż każda historyjka mieści się na kilku zaledwie karteczkach tego kieszonkowego wydania, to jednak autorce udało się między wersy upchnąć całą gamę emocji. ,,Okno" czyta się na jednym wdechu, a potem długo, długo pozostaje się na sążnistym wydechu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Właściwie to nawet nie wiem skąd mam tę książkę, potrzebowałam czegoś cienkiego, bo tylko na coś takiego miałam czas . Wyszperałam ją na półkach swojej biblioteczki. Prawdopodobnie dostałam ją jao gratis przy jakimś większym zamówieniu z internetowej ksiegarnii wysyłkowej. Książka jest cieniutka (106 stron) mieści w sobie dwanaście opowiadań również niewielkich objętościowo . Mają po kilka stron, czasami tylko dwie lub trzy . Najdłuższe opowiadanie mające około 30 stron nosi tytuł '' Miłość '', zresztą tytuły opowiadań są tak krótkie jak i one same, głównie jednosłowne : '' Grzech '', '' Kolekcja '', '' Ogłoszenie '' itp. To co najpierw poczułam czytając te krótkie formy, to smutek . Głęboki przepełniający mnie w całości smutek . Ani jedno z tych opowiadań nie ma w sobie grama radości czy chociażby bladego uśmiechu . Wszystkie opowiadają o tragedii, złych uczynkach , poszukiwaniu siebie , wyrządzaniu krzywdy, samotności . 

 

W opisie sygnowanym przez Janusz L. Wiśniewskiego czytam " Niektóre (okna) chce się otworzyć na oścież, aby jej piękny świat za nimi zobaczyć dokładniej, niektóre chciałoby się szczelnie okleić najczarniejszą folią, a przez niektóre chciałoby się natychmiast w desperacji wyskoczyć ''
Niestety ja żadnego z tych okien nie chciałabym '' otworzyć ma oścież '' Wręcz chciałam od każdego z nich uciec jak najdalej . Jeśli miałabym coś radzić . Nie czytajcie tego zbioru opowiadań w czasie tego co psychologowie nazywają '' obniżonym nastorjem '' , bo stąd już niedaleka droga do depresji, albo co najmniej, jeszcze gorszego obniżenia nastroju . Opowiadania są dobre jednak nie na każdy czas i nie dla każdego.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)