Tajemnica
Deborah Harkness

Miała być to książka tylko na chwilę, by oderwać się od ulubionych ostatnio kryminałów. Zaczęło się od serialu HBO, który porównywałam z książką czytając równolegle. Sezon 1 się skończył, a powieść wciągnęła mnie na dobre tak, że czytam aktualnie już ostatni tom. Czarownica i Wampir w towarzystwie ludzi i demonów.. każdy musi sam się przekonać czy to w ogóle może się udać? i po co w ogóle wszyscy poszukują manuskryptu Ashmole 782? 

O ludzie. JAK MNIE TA KSIĄŻKA ZMĘCZYŁA...

Czasem mam momenty, że czytam jak szalona, książkę za książką. A mam też takie chwile, kiedy po prostu nie chce mi się czytać nic. I dopóki nie ruszyłam historii Debory Harkness byłam w tej pierwszej fazie. Sądziłam, że książka porwie mnie do tego stopnia, że przeczytam całą serię na raz. A teraz? Teraz boję się, żeby te 2 tomy nie popsuły mi odbioru serialu! A to świadczy baaaardzo źle o literackim pierwowzorze...

W tej historii jest za dużo wszystkiego. Jest za bardzo udziwniona na siłę i przez to, żaden z miliona poruszanych wątków w ogóle mnie nie wciągnął.... Drażni mnie Diana, drażni mnie Matthew, drażni mnie Konwencja, drażni mnie nawał historii i polityki, drażnią mnie relacje bohaterów, a nawet drażnią mnie dialogi.

Zdecydowanie nie planuję sięgać po kontynuację.

Na to liczyłam kiedy z poczuciem pewnego braku odłożyłam pierwszy tom. "Tajemnica" spełnia wszystkie wymagania czytelnika pod kątem akcji, bohaterów i zasad rządzących światem przedstawionym. Krytycy porównują tę książkę do "Zmierzchu" jednak jest to o wiele więcej. Myślę, że ten tom usatysfakcjonuje tych, którym czegoś brakowało w "Czarownicy". Polecam.