Dziennik cwaniaczka
Jeff Kinney

Szybciutko się czyta i choć to z pozoru lekka lektura na dobry humor, odstresowuje i wciaga. Bowiem przygody Grega mogą równie dobrze spotkać polskiego nastolatka

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po spotkaniu z P.Rosiakiem to łagodny humor. Nie polubiłam Grega. Jak dla mnie to bardzo zapatrzona w siebie osoba. Książka nie jest moralizatorska, ale podoba się dzieciom i młodzieży. Mój syn daje "6". Zaiskrzyło :-). Jest jeden szczegół w tłumaczeniu tytułu z j. angielskiego- to dziennik Mięczaka. To wiele wyjaśnia. Ja też tego cwaniaczka odbierałam jako ironię:-). Polecam na początki samodzielnego czytania- książka musi przemawiać w języku dziecka, aby do niego trafić. Zachęca do czytania młodzież i dzieci- dowiedziałam się jak szybko czyta mój 9- cio letni syn! Szok! Uwielbia przeglądać komiksy, ale na szczęście z nich nie dowiecie się fabuły książki. Trzeba czytać. Ilustracje są zabawne. Moje ulubione to te z komiksami o "Danielku Debilku" i "Jeny Julek". 3- latek też lubi książkę. Dotyka palcem rysunków i wymyśla dźwięki, słowa, które do tego mu pasują. Zawsze się przy czytaniu pośmiejemy. Od tej książki warto rozpocząć serię z Cwaniaczkiem w roli głównej. Mamy tu prezentację członków rodziny Grega ( Many'ego-, małego braciszka Grega, któremu wolno wszystko włącznie z przezywaniem publicznie i upokarzająco tego ostatniego, Rodrika- brata starszego, który nie przepuści żadnej okazji, aby dokuczyć Gregowi w najbardziej wyrafinowany sposób, szkolnych "matołków" zarośniętych lub ogolonych lub jeszcze dziecinnych gimnazjalistów, przyjaciela- zdziecinniałego według Grega dzieciaka, którym łatwo sterować i ewentualnych przyjaciół Fragley'em?!- z tym czyścioszkiem na opak?). Mimo całej głupoty i braku wrażliwości Greg zachowa się szlachetnie- wzruszająco, szlachetnie. Nie mogę napisać o co chodzi żebyście nie odechcieli czytać książki, ale Rowley może cieszyć się, że może i czasem liczyć na przyjaciela w najczarniejszej chwili życia ( gimnazjalisty ;-0).

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Cwaniaczek, czyli Greg Heffley jest pierwowzorem bardzo popularnego typu bohatera książek dla dzieci - chłopca, przeciętnego ucznia wiecznie pakującego się w jakieś tarapaty, często życiowego nieudacznika, któremu choć ma wielkie chęci być kimś lepszym ciągle nic się nie udaje. Wiecie już, że zachwyca mnie jego "kolega" P.Rosiak, który choć stworzony na jego wzór to wydaje mi się dużo sympatyczniejszy. Greg Heffley jest uczniem gimnazjum, a ma umysł dziesięciolatka. Często wypomina infantylność swojemu przyjacielowi Rowleyowi, a tak naprawdę jest równie dziecinny. Zupełnie nie pasuje mi to wszystko do obrazu polskich gimnazjalistów jaki mam w głowie. Ponadto Greg bywa wredny, złośliwy, egoistyczny (choć na pewno tak o sobie nie myśli), często cierpią przez niego bliscy, bo on nie potrafi przewidzieć konsekwencji swoich czynów. Cóż, wiem, że miało być zabawnie, śmiesznie, ale jest żałośnie. Rozumiem, każdemu czasem zdarzy się popełnić błąd, do którego trudno się przyznać, ale żeby z kolejnych błędów nie wyciągnąć żadnych nauk? No i te zachowania.... no naprawdę! Ja mam w szkole bardziej odpowiedzialnych drugoklasistów! A pracuję w podstawówce, nie gimnazjum! Szczerze mówiąc to jestem zniesmaczona. Kiedyś czytałam jakieś wybiórcze strony z różnych części "Dziennika Cwaniaczka" i nie miałam takich odczuć. Potrafiłam się nawet pośmiać przy lekturze, ale teraz gdy ciągiem przeczytałam cały tom, poznałam zachowanie Grega w różnych sytuacjach to nie wiem co się może w tej książce podobać... To seria ... uwielbiana przez moich uczniów. Trudno zastać ją na półce, bo wypożyczana jest niemal z rąk do rąk. Nie będę teraz oponowała i próbowała zniechęć do niej uczniów, bo najważniejsze jest dla mnie to, że w ogóle czytają. Niektórzy dzięki tej serii sięgają też po inne - podobne, a z czasem zaczynają sięgać także po nowe gatunki. Podsumowując... do mnie książka zupełnie nie dociera, nie potrafię wręcz znieść Grega, ale jednocześnie mam świadomość tego, że to absolutny hit wśród dzieciaków i nie jednego ucznia zachęcił do czytania. To w tej kwestii fenomen, w mojej szkole popularność tej serii jest porównywalna jedynie do "Biura Detektywistycznego Lassego i Mai".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie jestem targetem, ale bawiłam się doskonale :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)