Kiedy poznałam diagnozę, poinformowałam o niej członków rodziny i bliskie mi osoby. Nie myślałam wtedy, co to dla nich znaczy. Najważniejsze były przecież moje uczucia. Z czasem zrozumiałam, ze oni chorują razem ze mną. Że moja choroba zmieniła także ich życie.
Nagle zdała sobie sprawę, co czyniło Adama takim szczególnym. Niezależnie od jego reputacji, ich wspólnej, trudnej historii – Olive czuła, że on po prostu jest po jej stronie. Za każdym razem dawał tego dowody, i to w sposób, jakiego zazwyczaj nie oczekiwała. Przy nim nie czuła się oceniana. Przy nim czuła się mniej samotna.
Zdarzają się sytuacje, w których kot zrobi wszystko, by przyjść z pomocą ukochanemu człowiekowi.
- I oczywiście nie chcesz pomocy? - spytał Maciążek.- Zgadłeś, zawsze radzę sobie sama. - Czy przypadkiem przez to nie wpadasz z deszczu pod rynnę? - Możliwe, ale ostatecznie i tak to ja jestem górą.
Zawsze broniłem Jerzego Owsiaka. Kiedyś na moim vlogu pojawiło się nagranie, w którym usiadłem na tle kominka, przypiąłem sobie serduszko na piersi i wystąpiłem w obronie Jerzego Owsiaka.
A zatem jak pomagać tym, którzy nie zasłużyli na pomoc - wszystkim naszym braciom menelom i siostrom menelkom? Jestem w stanie się zrzucić, żeby nikt nie umierał na ulicy. I jestem w stanie zrzucić się na tych, którzy nigdy nie będą mogli pracować, bo są rzeczywiście niepełnosprawni. Ale zabierzmy renty tym wszystkim udawaczom.
Pomagać mądrze i dobrze trzeba, posługując się najlepszymi dostępnymi środkami, a nie takie byle co. Nie mam w sobie zgody na partactwo.
Kupił mi kurs gotowania w pięknym zamku w Krokowej. Ja w życiu zwiedziłem wiele zamków, ale wytrychem.
Stopniowo zaczęło do mnie docierać, jakim zawodnikiem jest ksiądz Jan. Ledwo chodził, ledwo widział, jeszcze śmiertelny nowotwór i codziennie przy czyjejś śmierci. Jak on to dźwigał? I te jego teksty na luzaku. Próbowałem to ogarnąć, ale słabo mi szło.
Jeśli widzisz, że osobie którą kochasz, rozpada się świat, musisz za wszelką cenę pomóc jej go poskładać.
To nie moja wina. Jeśli oni mi nie chcą pomóc, sama sobie pomogę. Nie zgadzam się na to. Nie będę żyć w strachu. Nie i już.
Kiedy poznałam diagnozę, poinformowałam o niej członków rodziny i bliskie mi osoby. Nie myślałam wtedy, co to dla nich znaczy. Najważniejsze były przecież moje uczucia. Z czasem zrozumiałam, ze oni chorują razem ze mną. Że moja choroba zmieniła także ich życie.
Książka: Jestem wdzięczna za raka
Tagi: choroba, zdrowie, nowotwór, rak, pomoc, wsparcie, życie