Opinia o książce - Stella. Narodziny psychopatki

Opinia napisana przez: FioletowaRoza

Kilka lat śledzenia twórczości Adriana Bednarka przyzwyczaiło mnie do tego, że fikcyjne historie pisarza zawsze oscylują wokół czegoś mrocznego, szalonego i mogącego wydarzyć się naprawdę. Wszak po świecie chodzą seryjni mordercy, którzy uważnie szukają swojej ofiary. Czy i tym razem pisarz zaserwował nam opowieść z mordem w tle? Tak, ale pierwszy tom cyklu pt. STELLA ma zupełnie inne oblicze. Jestem stuprocentowo pewna, że nikt z nas nigdy nie chciałby znaleźć się na miejscu tytułowej bohaterki.

Życie Stelli Skalskiej niemal od początku jest trudne, szokujące i smutne. Gdy miała dopiero dziewięć lat, trafiła do tak zwanego bidula, a umieszczenie dziewczynki w ośrodku nie było przypadkowe. Nie chcę jednak pisać, co tak naprawdę stało się z jej rodzicami, gdyż wydarzenia te mają niebagatelny wpływ na dalszą fabułę. Świetnie jest samemu odkryć pikantne szczegóły.

Mogłoby się wydawać, że Gabriel Skalski, wujek Stelli, jest cudotwórcą, kiedy postanawia sam zająć się dziewczynką. Opuszczenie domu dziecka powinno cieszyć Stellę, ale to tylko złudzenie. Wujaszek ma bardzo konkretny cel- chce bardzo uważnie przygotować dziewczynkę do pracy w najstarszym zawodzie świata. Nie ma ona być beztroską nastolatką, tylko towarem dostępnym dla każdego klienta, tym bardziej w najwyższej klasie premium.. Do ukończenia osiemnastego roku życia nic nie może się zmienić, nie ma opcji na jakiekolwiek protesty ale gdy nadchodzi ten magiczny czas, Stella staje się tytułową psychopatką. Jaką zemstę szykuje kobieta zmuszona do prostytucji? Na kim chce się zemścić i czy jej się to uda? Warto się o tym przekonać.

Przyznam, że najnowsza książka Adriana Bednarka wymagała zapewne szczegółowego zbierania materiału. Autor przedstawił nam bowiem pracę prostytutki od podstaw. Wulgarny wygląd to dopiero początek. Z czym tak naprawdę musi zmierzyć się kobieta-towar? W jaki sposób zachęca nowych klientów? Temat wydaje się niezwykle kontrowersyjny, ale jest opisany niebywale precyzyjnie, przynajmniej ja odnoszę takie wrażenie. Wielu czytelników narzeka też na przesyt wulgarnych słów czy działań Stelli z fikcyjnymi klientami. Nie mogę się z tym zgodzić- Adrian Bednarek na pewno wie, czym jest literackie decorum, czyli dopasowanie gatunku do tematu i stylu. Oczywistym jest, że rozmowy klientów z prostytutkami nie będą miłe, kulturalne, tylko wyuzdane. Co jednak mnie zaskoczyło, to postępowanie niektórych mężczyzn. Czasem niektóre opisy wbijały mnie w fotel i niemal wymuszały mdłości, ale niekiedy dostrzegałam, że umówione ze Stellą spotkanie przypominało wizytę w gabinecie psychologa. Nie zawsze potrzebny jest sam stosunek czy spełnienie danej fantazji erotycznej. Bywa, że mężczyzna musi komuś się wyżalić, wyjawić swoje problemy małżeńskie. Autor  porównał też prostytutkę do mięsa- można je przecież zjeść za odpowiednią opłatą i wybrać ładniejszy kawałek... Ponadto, płatny seks jest niemal jak aktorstwo, a dobre aktorki nie brzydzą się niczego.

Nie żałuję, że zakupiłam najnowszą propozycję książkową pisarza. Zakończenie jest tak skonstruowane, że nie może być mowy o braku kontynuacji. Na szczęście sam autor potwierdza, że to nie koniec, a okładka części drugiej jest już widoczna w sieci. Zalecałabym jedynie, żeby nie spieszyć się z lekturą- wiele spraw nakłada się tu na siebie, ale sama fabuła jest bardzo ciekawa, mądra i nieco pouczająca. Czytelnicy dobitnie zrozumieją, jak wydarzenia z przeszłości mogą wpłynąć na nasze dorosłe życie.

Polecam.