Piękna, pełna emocji opowieść o młodej kobiecie, która straciła wzrok. Głównymi bohaterami jest Aurelia i Borys i to oni naprzemiennie snują swoją historię. Dzięki narracji pierwszoplanowej poznajemy ich rozterki uczuciowe i myśli. Wszystko wskazywało, że oni też na koniec połączą swoje losy. Autorka bardzo sugestywnie przedstawiła życie niewidomej osoby, z jakimi problemami zmaga się taki człowiek, jakiej pomocy oczekuje od innych. Bohaterowie są bardzo dobrze wykreowani, każdy z nich ma swój styl życia i sposób wyrażania emocji. Aurelia to łagodna, symapatyczna, wrażliwa i uczuciowa kobieta. Birys jest porywczy, arogancki, zarozumiały i wulgarny. Gloria to najlepsza przyjaciółka, jaką można sobie wymarzyć, zawsze służy pomocą. Jest opiekuńcza, ale też stanowcza i arogancka, kiedy trzeba. Opisana historia jest ciekawa i z przyjemnością sięgnę po dalszą zapowiadaną przez autorkę część. Spodziewam się rozterek uczuciowych i zawodowych Borysa.
Przewracając stronę za stroną pogrążycie się w głębinach niepewności, strachu, pożądania, miłości, intryg i kłamstw. ,,On nie żyje... To moja wina...
Życie jest magiczne pod warunkiem, że będziemy w to wierzyć i otworzymy się na cuda, które dla każdego z nas są już przygotowane. Rozalia dzieli swój...