Opinia o książce - Nie mogę się doczekać... kiedy wreszcie pójdę do Nieba

Opinia napisana przez: Marta Korycka

Sam tytuł intryguje, co takiego jest w niebie albo co takiego jej uprzykrzyło życie na ziemi, że Elbner Shimfissle chce już tam iść. To starsza pani w nieokreślonym wieku, krzepka, słusznej postury. Uśmiech nie schodzi jej z twarzy. Dobra dusza. Optymistka. Mądra życiowo. Stara się robić wszystko jak najlepiej. Żyje w zgodzie z innymi. Jest inspiracją dla całego miasta. Fascynuje ją świat zwierząt, dlatego zadaje mnóstwo dziwnych pytań. Lubi piosenki gospel. Zdaniem wielu to ona zasługuje na to, by pójść do nieba. Tak się stało...

Po odżyciu Elner wszystko się skomplikowało. Wizja niebotycznego odszkodowania mobilizuje dyrektora szpitala i prawnika do szybkiego działania. Jak w soczewce widać ich działania, by szpital nie został oskarżonym o zaniedbania i złą diagnozę. Widać też postępowanie Normy, która wierzy prawnikowi na słowo. Cóż, dokumenty warto czytać przed podpisaniem.

Książkę czyta się lekko. Czy przyjemnie? Tak, choć momentami bywało trudno. Śmierć kogoś bliskiego wyzwala tsunami emocji... żal, smutek, rozpacz. Z jednej strony Fannie Flagg z zegarkiem w ręku, szczegółowo opisuje wydarzenia na ziemi po odejściu Elner Shimfissle. A z drugiej strony autorka zabiera czytelnika do nieba, by oczami bohaterki zobaczył, co go czeka po drugiej stronie, kogo można spotkać i czego się dowiedzieć. Uśmiech od razu pojawia się na twarzy, tętno się uspokaja. Człowiek staje się spokojniejszy, bo już wie...

Życie i śmierć to główne motywy tej powieści. Nieskomplikowana fabuła, za to ciepła i optymistyczna, mądra i okraszona humorem. Nieoczekiwane zwroty akcji i zabawne pomyłki. Emocje. Paleta osobowości i charakterów. Otwartość na drugiego człowieka, na relacje z innymi. Wspólne spędzanie czasu i... niezapomniany Klub Zachodzącego Słońca. Radość z każdej chwili. Wdzięczność za dobro. Miłość do każdego stworzenia, do ślimaków też. Powieść zwyczajna i niezwykła zarazem. Ciekawe spojrzenie na zmarłego i to, co po nim zostało, okiem najbliższych. Mądre przesłanie, jak żyć. Na zakończenie kilka przepisów kulinarnych z powieści.  

,,Nie mogę się doczekać... kiedy wreszcie pójdę do nieba" to typowa powieść w stylu amerykańskim. Ciepła, zabawna, optymistyczna, refleksyjna, emocjonalna, wzruszająca, emocjonująca, życiowa. Mądra.