Wojtogrot100

Ach ta jesień! kolorowa, srebrna, złota,

liście zrzuca, wiatrem niesie,

tęczowym dywanem drogi pokrywa.

Ach ta jesień! całe ptactwo już popędza,

Wyżera od środka, wypala, plądruje,

Rozpuszczając kwaśne łzy od wewnątrz,

Odbiera zmysły, spokój dewastuje,

Wyżera od środka, wypala, plądruje,

Rozpuszczając kwaśne łzy od wewnątrz,

Odbiera zmysły, spokój dewastuje,

W otchłani namiętności,

Gdzie reszta świata znika

Rozpaleni do czerwoności

Podparci krawężnika

Stoimy sami,we dwoje

Płynie muzyka w labiryncie życia

Płynie , nie ma nic do ukrycia,

Wśród tłumów , chaosu

Gdzie triady i troski

Czerwone , jak firmament po wiosennej burzy,

Ponure , jak niebo , które dopiero się chmurzy,

Rozdarte , jak fale przy sztormie na morzu,