abandie
Andrzej Brochocki

przypuszczam tak myślę to prawdopodobne

że mnóstwo jest przepaści w które już nie zboczę

bezradny Ikarze sklejony w pośpiechu

z piór wosku pszczelego i cegły u nogi

ukrzyżowany przed lotem na prętach balkonu

bezradny Ikarze sklejony w pośpiechu

z piór wosku pszczelego i cegły u nogi

ukrzyżowany przed lotem na prętach balkonu

w tej starej marynarce masz w bocznej kieszeni

jeszcze klucz zardzewiały na cienkim łańcuszku

w tej na piersi po lewej bilet na samolot

obudź się z drzemki biedny siwy chłopcze

zaraz się zacznie zmierzchać a tu jeszcze trzeba

tyle spraw załatwić zanim w sen powrócisz

skąd ten pomysł że jesteś wielka

nawet o tym nie myśl

ty to kropla deszczu co spływa po szybie

z uwięzionym okruchem tęczy

przycisz radio

słyszysz jak skrzypią schody

i ten gwar cichych rozmów

czasem śmiech jakiś

czasem kaszel i stuk laski

za drzwiami

boli mnie samotność Statui Wolności

smaganej wiatrem biegnącym z Irlandii

jej pochodnia wygasła niewidome oczy