NocLipcowa

Jest we mnie

przyzwolenie na Ciebie.

Proszę, wejdź

i rozgość się.

A potem zostań na zawsze.

Nieznajomy, tajemniczy mężczyzno

Czekam wciąż

aż  mnie poznasz

Czekam

aż

poruszysz

wszystkie

struny

Wszystko dziś

jest zapominaniem,

że przeznaczeniem

każdego z nas

jest ziemia.

Tylko poezja

przypomina.

Życia sens czai się 

w nowopoznanym człowieku
w oczach narzeczonego
w nienarodzonym jeszcze dziecku
w otwartej dłoni potrzebującego

w egzaminie do zdania
w pracy do zdobycia
w książce do napisania
w herbacie do wypicia

w nieprzeżytym jeszcze dniu

Miłość Romea i Julii

wynikła z piękna ich ciał.

Była

czysto fizyczna.

Biologiczna.

Nie mogło być inaczej.

Przepraszam,

ale takiej miłości nie chcę.

Taka miłość

szybko się kończy...