Recenzja książki: Zabójca z cesarskiego grodu

Recenzuje: Szczepanik

Co, poza plotkami, skandalami, informacjami o pogodzie i pracy interesuje najbardziej czytelników gazet? Tak jest. Kronika kryminalna. Nic innego nie wywoła przecież takiego dreszczyku emocji, takiego poczucia niepewności czy zagrożenia jak wieść o rabunku w nieodległym sklepie spożywczym. Lubimy się bać, a jakże! Lubimy też domniemywać. Że ten na pewno zrobił to i to, a tamten nie, bo etatowa informatorka z bloku, która siedzi w oknie od rana do wieczora, doskonalsza od kamer na dworcach i w sklepach, dała już znać, że między 12 a 17 była u niego kochanka. Czyli nie on. Czyli tamten. A może… kochanka? Wygląda przecież na taką famme fatale.

Cóż za sensacja! Tyle u nas na osiedlu, a co się dzieje dalej? Na północy Francji, w malowniczej Pikardii leży niewielkie miasto – Compiègne. Istnieje ono od kilkuset lat, nikogo więc nie powinno dziwić to, że poza historiami przezacnymi i niezwykle chwalebnymi, doszukać się można w nim również i ciemnych, tragicznych wręcz, kart. Początek wieku XIX. Po miasteczku grasuje morderca. Trzy osoby giną z jego rąk zasztyletowane. Żeby nie było wątpliwości co do tego, że oprawcą jest jeden i ten sam człowiek, nakłada on ofiarom na głowę płócienny worek jako znak rozpoznawczy, zwłoki chowając jednocześnie w niedbały sposób – tak, by można było je łatwo znaleźć. Żandarmeria nie ujmuje sprawcy tych makabrycznych zbrodni, a sprawa z czasem zostaje zawieszona. Po trzech latach z tym większą mocą wracają do Compiègne wspomnienia paraliżujące strachem mieszkańców miasteczka – zabójca powraca, przypominając o sobie kolejnym morderstwem. Rozpoczyna się śledztwo.

Co się podoba? Po pierwsze, wartka akcja z licznymi jej zwrotami i całkowicie niespodziewanym zakończeniem. Po drugie, ciekawy pomysł, osadzenie treści w realiach nie dzisiejszych, ale historycznych, pamiętających czasy Napoleona, zdecydowanie dodają powieści uroku. Tajemniczości też, bo i ogrody z drzewami i murem porośniętymi bluszczem tam znajdziemy, i las, mroczny, będący miejscem jednej ze zbrodni. Po trzecie, bohaterowie różni, niejednoznaczni w swym zachowaniu, co przyciąga i drażni, bo do końca nie wiadomo, kto jest dobry, a kto okaże się tym złym. Co się nie podoba? Spostrzeżeń brak. „Zabójca z cesarskiego grodu” to tylko jedna z książek kryminalnych z cyklu o Compiègne autorstwa Colette Lovinger – Richard. Autorka, rzec można, specjalizuje się w pisaniu powieści w oparciu o topografię i historię miasteczka Chciałoby się powiedzieć – kryminał jak kryminał. Ale nie wypada, bo stwierdzenie to umniejszyłoby jej wartości. Powieść jest znakomitym czytadłem, które pochłania się od pierwszej do ostatniej strony bez odchodzenia po kanapkę.

Anna Szczepanek