Recenzja książki: Woodwalkers. Przemiana Caraga

Recenzuje: Damian Kopeć

Przemieńcy

Carag jest... no właśnie, kim lub czym? Pumą, która potrafi przyjąć ludzką postać, czy może chłopakiem, który żyje jako puma? Jest przemieńcem, podobnie jak jego rodzice i siostra. Potrafi zmieniać formę. Po wycieczce z mamą i siostrą – w ludzkiej postaci – do miasta, zaczyna tęsknić za życiem wśród ludzi. Do tego stopnia, że postanawia odejść. Trafia do pewnej rodziny zastępczej. Udaje, że nie pamięta skąd się wziął w miasteczku. To, co miało smak i urok nowości, szybko okazuje się nie do końca takie, jak myślał. Nie wszyscy ludzie – podobnie zresztą jak zwierzęta – lubią się nawzajem, a walka o dominację (chociażby z przyszywanym bratem) staje się trochę zbyt zacięta. Nagle na drodze Caraga stają dwie osoby – obie to przemieńcy. Jedną jest dyrektorka szkoły dla postaci posiadających zdolność funkcjonowania w różnych formach. Drugą – pewien wpływowy milioner, będący – podobnie jak Carag – pumą. Chłopak, mimo oporów rodziców zastępczych, zmienia szkołę. I tak zaczyna się dla niego wielka przygoda. Poznaje świat, o którego istnieniu nie miał pojęcia. Dowiaduje się, że takich jak on jest więcej, a jeśli chcą żyć w świecie ludzi, muszą się tej sztuki nauczyć. Inaczej długo nie przetrwają.

Pomysł na powieść (a nawet cały cykl) nie jest specjalnie odkrywczy. Wszak przemieńcy to odpowiednik zmiennokształtnych z urban fantasy. W cyklu Woodwalkers, w którym Przemiana Caraga zajmuje zaszczytne miejsce pierwszego tomu, nie ma rozważań o magii, o świecie równoległym. Są po prostu ludzie, zwierzęta i ci, którzy potrafią przyjmować obie formy. Autorka książki, niemiecka pisarka Katja Brandis,  stawia na sprawdzone schematy i raczej na akcję niż opisy, rozważania. Jest zatem bohater mający problem z akceptacją. Są jego przyjaciele, którzy nie cierpią na nadmiar pewności siebie. Są wrogowie – złośliwi i inteligentni. Jest pozorny przyjaciel – mentor, który ma mroczne oblicze i zamierza wykorzystać chłopaka do swoich celów. Jest opowieść o przyjaźni, młodzieńczym zauroczeniu, samotności, zdradzie. Wszystko to, co mogą lubić młodzi czytelnicy, zwłaszcza dziewczęta. Akcja jest odpowiednio dynamiczna. Nie brakuje w niej humoru, ale i momentów wzruszających. Książka jest przyjemna w lekturze. Nie ma tu epatowania przemocą, choć jest ona obecna w relacjach postaci. Jest wyraziste przesłanie (chociażby to, że przed zjedzeniem innych sprawdzamy, czy nie są do nas podobnymi – czyli przemieńcami).

Carag świetnie radzi sobie w przeróżnych sytuacjach. Stawia czoła wyzwaniom, ma honor i stara się go nie stracić. Jest takim młodzieżowym superbohaterem, który się kłom i pazurom nie kłania. Przemiana Caraga jest zaś miłą, atrakcyjną, lekką lekturą. Powieść jest ładnie wydana, szyta w twardej oprawie. Ma własny klimat.