Recenzja książki: Tajemnica zaczarowanego klasera

Recenzuje: Damian Kopeć

Tajemnice starego klasera

Aleksander Piórko mieszka z siostrą Elą i rodzicami na ulicy Różanej pod numerem trzynastym. Liczba ta niektórych, przesądnych, przyprawić może o dreszczyk emocji, jednak nie dotyczy to Aleksa. On wie, że adres wcale nie jest pechowy, bo skoro tam właśnie mieszka i nic złego go dotąd nie spotkało, to chyba nie jest aż tak źle. Niestety, pewien czerwcowy poranek ma wystawić optymizm chłopaka na ciężką próbę. Bez takich prób nigdy nie można się realnie przekonać czy coś, co nas cechuje jest naprawdę solidne, czy jest tylko zwiewnym jak mgiełka, wygodnym wyobrażeniem.

Zaczynają się upragnione wakacje. Cudowny okres, przynajmniej dla „ofiar” powszechnego obowiązku szkolnego. Czas wyjazdów, eskapad, ognisk nocą, ukąszeń komarów i ciem w pokoju. Czas wakacyjnych wojaży. Tym razem mina kończącego właśnie piątą klasę Aleksa nie jest jednak pełna szczęścia. Zasady rynku dały znać o sobie: firma taty chłopca została zlikwidowana, a on sam stracił pracę. Plany wakacyjne rodziny uległy niespodziewanej zmianie, nastolatkowi zaś pozostał żal. Żal z powodu sytuacji taty, żal wakacji, morskich kąpieli i przygód o których marzył przez wiele miesięcy. Dobrze chociaż, że obok niego są przyjaciele, tacy jak Kamil i Zuzanna, którzy choć w części pomagają mu złagodzić gorzkie rozczarowanie.

Dziadek Mateusz ma za to dla Aleksa miłą niespodziankę. Coś, co może być według niego lekarstwem na zmartwienia wnuka. Największy skarb, rzecz pachnącą starością i tajemnicą. „Wielki, skórzany i bardzo, ale to bardzo stary klaser ze znaczkami.” Zaczarowany Zbiór Znaczków. Chłopak szybko przekonuje się, że rzeczywiście nie jest to zwyczajna kolekcja filatelistyczna. Że za postaciami ukrytymi na znaczkach wpiętych w karty klasera, kryją się ciekawe, fantastyczne historie. Wraz z przyjaciółmi przyjdzie mu pomóc pewnemu znaczkowemu królowi w odzyskaniu utraconego królestwa. Poznają też urok kolekcjonowania, pasji, która na nowo rozbudzi także emocje dziadka Aleksa. Niezwykła przygoda wciągnie ich na wiele, wiele dni tak niemiło zapowiadających się wakacji. Co więcej, po raz kolejny przypieczętuje ich przyjaźń i udowodni, że można się cieszyć tym co jest, a nie tylko wielkimi marzeniami.

Książka skierowana jest do dzieci w wieku szkolnym. Dla większości dorosłych będzie zbyt prosta i dziecinna. Język jest dostosowany do młodych czytelników: lekki, obrazowy i pogodny. Historia jest pełna optymizmu, skromnego, acz ciepłego humoru. To opowieść fantastyczna, współczesna bajka zgrabnie łącząca ze sobą świat rzeczywisty i świat fantazji. Jak każda bajka niesie ze sobą moc przygód, mądrość przesłania oraz ciekawe obserwacje świata. Wszystko podane na odpowiednim poziomie tak, by dziecko samo mogło zrozumieć treść opowieści. Tematem przewodnim książki są znaczki. Przemycane tu ciekawostki z dziejów filatelistyki, historia pojawienia się znaczków na świecie. Czy współczesne dość niespokojne, wiecznie rozproszone dzieci zachwycone elektronicznymi gadżetami może zainteresować tak mało dynamiczny klaser i zawarte w nim znaczki? Owszem, przynajmniej tę bardziej cierpliwą ich część.

Oszczędne, czarno-białe ilustracje nie tyle narzucają czytelnikowi gotowy obraz, co służą pobudzeniu jego własnej wyobraźni. Książka nie jest specjalnie wyrafinowana pod względem treści, ale spełnia rolę pozbawionej agresji, nieskomplikowanej rozrywki. Pokazuje blaski i cienie życia nastolatka, ale nie obciąża młodego czytelnika problemami ponad jego wiek. Prostota, która dla dorosłych może być przeszkodą, dla dzieci będzie zachętą do samodzielnej lektury i pełnego zrozumienia treści opowieści. Jest w tej książce zawarta dynamiczna akcja i stonowane refleksje, barwne opisy i nie pozbawione humoru dialogi. Litery są odpowiednio duże, a układ stron przejrzysty. Książka została wydana w poręcznym, wygodnym formacie.