Recenzja książki: Szkice do teorii wychowania kreatywnego
Recenzuje: Danuta Szelejewska
Coraz częściej kreatywność plasuje się na pierwszym miejscu wśród twórczych postaw współczesnego człowieka. Jako proces umysłowy, pociągający za sobą powstawanie nowych idei, koncepcji, projektów i skojarzeń, kreatywność prowadzi do tworzenia czegoś nowatorskiego, polegającego na uzyskaniu oryginalnych rozwiązań. Książka Szkice do teorii wychowania kreatywnego to kolejna nieszablonowa publikacja Oficyny Impuls, poprzez którą Andrzej J. Sowiński zaprasza czytelnika do przeanalizowania własnych zachowań, mających na celu rozbudzenie w sobie aktywności twórczej i – co za tym idzie – podjęcie konstruktywnych działań.
W dziesięciu obszernych rozdziałach autor zawarł kwintesencję omawianego problemu: przedmiotem jego dogłębnych refleksji stało się wychowanie oraz samowychowanie. Swymi przemyśleniami objął osoby zdrowe i niepełnosprawne, których działania przeanalizował w aspekcie życia w rodzinie, nauczania Jana Pawła II, skupiając się równocześnie na wartościach transcendentnych. Wyjaśnił, na czym polega wzór monologu kreatywnego (warunki, efekty) i dialogu pedagogicznego (rodzaje, typy). Pochylił się nad przeciwstawianymi obowiązkowym zachowaniami wolnoczasowymi (wolontariat, aktywność fizyczna) oraz kompetencjami dydaktycznymi, wychowawczymi i opiekuńczymi. Wiele uwagi poświęcił kulturze akademickiej i wymiarowi osobowej tożsamości, jaką jest patriotyzm. Wszystkie zagadnienia zostały potraktowane poważnie, a zawarte w przemyśleniach oraz analizach szczegóły (dokładne wskaźniki, ilość osób badanych, grupy rówieśnicze, miejsca analiz, zakresy zachowań) wskazują na ogrom pracy włożonej przez autora. Pomocą służą liczne rysunki, schematy i tabele (dokładny ich spis zamieszczono na końcu książki), a także przypisy oraz dość obszerna bibliografia. Pochodzące z innych źródeł fragmenty zapisano mniejszą czcionką.
Publikację Oficyny Impuls cechuje nadmiar stwierdzeń, których znaczenie przeciętny czytelnik zmuszony będzie odnaleźć w słowniku. Element ów wskazuje między innymi na to, że książka Szkice do teorii wychowania kreatywnego należy do literatury specjalistycznej. Niełatwy język przekazu kierowany jest do specjalistów z dziedziny szeroko pojętego wychowania (studenci, praktycy). Przedstawiona strategia, rozwijająca twórczą aktywność człowieka, stać się może natomiast motywem działania tych, którzy pragną podnieść życie ludzkie, a razem z nim i kondycję moralną społeczeństwa na wyższy poziom.
