Recenzja książki: Sentymentalny Wilk

Recenzuje: Anna Globisz

Sentymentalny wilk to urzekająca opowieść o pewnym młodym wilku, Lucjanie, który nie miał łatwego życia.

Gdy uznał już, że czas się usamodzielnić, ruszył przed siebie w las, wyposażony jedynie w listę smacznych kąsków, podarowaną przez najbliższych. Bardzo szybko zaczął doskwierać mu głód, jednak jak tylko spotykał na swej drodze kogoś z listy, robiło mu się go żal i puszczał go wolno, za jedynego towarzysza mając kiszki grające marsza. Spotykał różne znane z literatury postaci: Kozę i siedmioro koźlątek, Czerwonego Kapturka, Trzy Świnki i Tomcia Palucha.

Całą drogę wilk prowadził wewnętrzną walkę między instynktami i podstawową potrzebą zaspokojenia głodu a dobrocią serca i płynącym z niego co rusz wzruszeniem.

Czy na swej drodze spotka kogoś, kto zdoła zburzyć jego spokój i zmusić go do pożarcia jakiejś ofiary? Czy nasz wilk okaże się klasycznym przykładem złego bohatera, przed którym należy uciekać z piskiem?

Historia, którą serwuje młodemu czytelnikowi Geoffroy de Pennart, jest opowieścią o wielkiej sile przekazu – ukazuje ona, że nie zawsze trzeba żyć zgodnie z odwiecznymi przekonaniami, że każdy ma prawo do samostanowienia o sobie, nawet, gdyby oznaczało to zerwanie z przyzwyczajeniami czy oczekiwaniami. Autor zdaje się pokazywać, że prawdziwe dobro wynika z kierowania się swoim sercem – jeśli to ono będzie nas prowadzić, nigdy niczego nam nie zabraknie.

Sentymentalny Wilk to książka mądra, ujmująca, zrywająca ze stereotypowym myśleniem. Przypadnie do gustu wszystkim tym, którzy lubią podczas lektury rozpoznawać znane sobie postaci, ale cenią także niespodziewane zakończenia.