Recenzja książki: Opowieści z Zielonej Krainy

Recenzuje: Danuta Szelejewska

Dzieciństwo zazwyczaj kojarzy się z radością, szczęściem i zabawą. Ponieważ wiele zmian następuje w chwili, kiedy dziecko rozpoczyna naukę, wczesny okres szkolny jest czasem szybkiego rozwoju. Kształtuje się wówczas umiejętność myślenia logiczno-abstrakcyjnego, a także następują gwałtowne zmiany rozwojowe w zakresie mowy i pamięci. Dziecko uczy się życia w grupie oraz przygotowuje do samodzielnego odgrywania ról społecznych. Jest to równocześnie czas najbardziej odpowiedni na kształtowanie poglądów, sądów i zapatrywań.

Aby wiedza o świecie była bogata a jej zdobywanie sprawiało jak najmniej trudności, Marcin Jeleń skierował do dzieci trzy książeczki, składające się na serię Czytaj Jelenia. Wydane w 2011 roku jako dzieła pojedyncze, w obecnym wydaniu zostały połączone w całość i opatrzone wspólnym tytułem Opowieści z Zielonej Krainy. Zabieg ten jest jak najbardziej na miejscu, ponieważ w każdej z książeczek dominikański zakonnik przekazuje młodemu czytelnikowi najważniejsze prawdy związane z jego teraźniejszością oraz przyszłością. Świadom ciążącej na nim kapłańskiej odpowiedzialności, autor troszczy się o to, by zderzenie dwóch światów – ziemskiego i wiecznego – wypadło na korzyść tego ostatniego. Aby właśnie tak się mogło stać, pomaga młodemu czytelnikowi dostrzec wszystko to, co w życiu liczy się najbardziej, to, co w hierarchii wartości znajduje się na najwyższym poziomie.

W każdej z trzech książeczek waga życiowych wartości podkreślana jest od samego początku: świadomość celu i wytrwałość w dążeniu do niego, wierność powziętym postanowieniom, działanie w zgodzie z własnym sumieniem, a także przekonanie o konieczności walki z pokusami i przeciwnościami dnia codziennego, to przejawy dojrzałości oraz odpowiedzialności.

Powyższe cechy czytelnik odnajduje u Zygfryda, głównego bohatera opowieści „Dwie krainy”, który – gdy już nieco podrósł – wyruszył na poszukiwanie Zielonej Krainy. Podróż była ciekawa, ale i… z przeszkodami. Starzec smażący na ognisku smakowitą potrawę, trzy butelki z wodą posiadającą cudowną moc, kłamcy zamieszkujący Czarną Krainę, podstępne jeziorko, rozwidlające się na wszystkie strony labirynty ścieżek, szczerzący kły tygrys oraz czająca się dokoła groza – to tylko niektóre z elementów podróży w nieznane.

Z kolei „Dziki owoc” pokazuje, co w życiu liczy się najbardziej oraz że warto stanąć w obronie wartości, zajmujących w hierarchii ważności pierwsze miejsce. Przed Zygfrydem, który pokonał wszelkie przeszkody i dotarł do Zielonej Krainy, stoi nie lada zadanie. Pragnie on przekonać najlepszego przyjaciela, Leona, o istnieniu rzeczywistości, dla której warto poświęcić wszystko. Ich wspólna podróż obfituje w nadzwyczajne wydarzenia, złudne obietnice, zdradzieckie pomysły, dziwne sytuacje oraz niecodzienne zjawiska. Dokąd zaprowadzą ich pokrętne ścieżki, niknące w tajemniczych zaroślach lasu, leżącego na terenie nieprzyjaznej Czarnej Krainy? Co przyjdzie im przeżyć po drodze?

I – wreszcie – czas na opowieść trzecią, która podobnie jak dwie poprzednie trzyma w napięciu do ostatniej strony: „Słonecznik i róża” uczy dostrzegania Bożej obecności w zwykłych, codziennych sprawach. Ponieważ wiele osób i okoliczności czytelnik doskonale zna z dwóch poprzednich książeczek, łatwo mu wyobrazić sobie ubraną w żółtą sukienkę Łucję, która wyrusza w daleką drogę, by zdobyć lekarstwo dla chorej mamy. Chociaż kręta ścieżka wiedzie przez Czarny Las, dziewczynka stara się przestrzegać przestróg mądrego Starca. W towarzystwie kasztanowej klaczy o imieniu Chen oraz przyjaciół Zygfryda i Leona, stawia czoła mnożącym się przeciwnościom. Co tym razem przyjdzie przeżyć młodym bohaterom? Kiedy rozpoznają podstępne działanie przeciwnika? Którędy muszą iść, by dotrzeć do Zielonej Krainy?

W pouczającej historii Marcina Jelenia zostały poddane konfrontacji wiara i wiedza, dobro i zło, prawda i fałsz, odwaga i strach. Trafne spostrzeżenia oraz głębokie pouczenia pokazały drogę postępowania: zawsze trzeba iść za głosem serca, jak najszybciej powstawać z upadków, a także przestrzegać wskazówek dobrego życia. I nieważne, że Zielonej Krainy nie można znaleźć na żadnej mapie świata. Liczy się umiejętność patrzenia „sercem”, wtedy czas ziemskiej wędrówki zaowocuje osiągnięciem ostatecznego celu.

Dzięki opublikowanej przez Wydawnictwo W drodze wspaniałej opowieści o Zielonej Krainie i związanej z nią nadziei, młody czytelnik ma możliwość poznania wielkiej miłość Boga do człowieka. Nauczy się również dokonywania trafnych wyborów. Pomocą posłużą miłe dla oka ilustracje Doroty Łoskot-Cichockiej. Jest to więc lektura nie tylko dla dzieci, ale również dla rodziców i nauczycieli (w dużej mierze skorzystają z niej katecheci), od których w ogromnym stopniu zależy przyszłość oddanych pod ich opiekę wychowanków. Sięgnijmy więc po nią jak najszybciej.

Tagi: bóg