Recenzja książki: Ognisty medalion

Recenzuje: Danuta Awolusi

Mnóstwo emocji, sztuka, przepiękna Europa, legendy – to tylko część z tego, co znajdziemy w zapierającej dech w piersiach powieści Carli Montero Ognisty Medalion. Hiszpańska pisarka pozwala poznać nam tajemnicę przedmiotu, który rozpala pożądanie i stwarza prawdziwe niebezpieczeństwo.

Poprzednia opowieść o losach historyczki sztuki, Any, Szmaragdowa tablica ukazała się w 2013 roku i szybko stała się bestsellerem, także w Polsce. Carla Montero zaprezentowała czytelnikom obszerną i napisaną z rozmachem historię, której akcja rozgrywa się na kilku płaszczyznach czasowych: podczas II wojny światowej i współcześnie. Główna bohaterka rozpoczyna poszukiwania tajemniczego obrazu o wielkiej wartości. Jak się okazuje, ta przygoda zmienia jej życie.

Na kolejną historię z Aną Garcią-Brest w roli głównej trzeba było czekać… dekadę! Tym razem historyczka sztuki otrzymuje wiadomość o wyjątkowym skarbie, który znalazł się w niebezpieczeństwie (i który sam je stwarza). Mowa o  medalionie Hirama, magicznej relikwii, należącej niegdyś do architekta Świątyni Salomona. Bohaterka wyrusza w podróż z Martinem (znanym nam z najsłynniejszej powieści Carli Montero). Szybko okazuje się, że medalion jest przedmiotem pożądania wielu osób, co oznacza konieczność zmierzenia się z wieloma wyzwaniami. Zapowiadają to słowa samego Martina:

Od kilku miesięcy świat sztuki jest wzburzony. Istnieją przesłanki, by sądzić, że Ognisty Medalion mógł gdzieś wypłynąć. I wszystko wskazuje na to, że Bonatti coś odkrył. Jego zabójstwo jest swego rodzaju obwieszczeniem: zaczęło się poszukiwanie medalionu, który należał do Hirama Abifa.

 Tak dla miłośników dobrych historii rozpoczyna się przygoda z kolejną książką Carli Montero.

Trzeba przyznać jedno: warto było czekać dziesięć lat, bo autorka stworzyła historię gęstą, bogatą, znakomicie dopracowaną. Porównania do Kodu Leonarda da Vinci Dana Browna są chybione, bo pisarka jest o wiele bardziej wrażliwa. Ognisty Medalion to nie sensacja i pogoń, ale historia o głębokich korzeniach, licznych nawiązaniach historycznych. Czytelnik co chwilę otrzymuje informacje o sztuce i historii, poznaje legendy, które naprawdę otwierają wyobraźnię. Jak medalion, którego powstanie jest naprawdę niezwykłe:

Tubal-Kain, pierwszy kowal, ojciec metalurgii. (…) wyjawił Hiramowi największe tajemnice architektury i budownictwa. Ponadto zszedł z nim do wnętrza Ziemi, gdzie stapia się wszelka materia, i stamtąd, z oceanów ognia, wyciągnął kamień i wyrzeźbił medalion, w którym zawarł klucz do tradycji lucyferskiej.

To, co przyciąga w powieści uwagę czytelnika, to świetny balans pomiędzy wartkim przebiegiem akcji, wiedzą oraz emocjami. Okazuje się bowiem, że praca historyczki sztuki może być niebezpieczna, a próba rozwikłania tajemnicy – niezwykle ekscytująca. Jak mówi Martin:

Historie się nie kończą, Ano. I ty o tym wiesz. Właśnie to jest piękne w naszej robocie.

 Zdecydowanie! A dla nas piękne jest to, że możemy te historie poznawać. Polecam miłośnikom dobrej fabuły, mocnej akcji i zagadek!