Recenzja książki: Nowe oblicze Greya

Dzielnie przebrnąłeś przez pierwsze dwa tomy kontrowersyjnej serii o „czarującym” Christianie Greyu i jego „przeuroczej” wybrance serca Antastasii Steele? W takim razie nie pozostaje Ci nic innego, jak tylko zapoznać się z ostatnim tomem cyklu i (nareszcie!) pozostawić całą tę mdłą historię daleko za sobą. Jednak przed rozpoczęciem lektury warto zaopatrzyć się w ogromne ilości insuliny, ponieważ poziom cukru może u czytelników niebezpiecznie wzrosnąć.

 

Brązowowłosa Ana dokonała rzeczy niemożliwej – rozkochała w sobie i usidliła największego oraz najprzystojniejszego biznesmena w Seattle. Miłość tych dwojga nieustannie kwitnie i tym samym po zaledwie trzymiesięcznej znajomości para staje na ślubnym kobiercu. Jak podkreśla autorka książki, bohaterka zawdzięcza to swemu krnąbrnemu i nieuległemu charakterowi, który oczarował młodego miliardera. Nawiasem mówiąc, jest to niebotycznie śmieszne założenie, ponieważ za każdym razem, gdy Ana musi zmierzyć się z gniewem swojego już małżonka, wręcz trzęsie portkami i automatycznie się mu podporządkowuje.

 

Nowe oblicze Greya to książka, która nie wywołuje żadnych emocji, prócz jednej (za to bardzo intensywnej) – irytacji. Wraz z rozwojem akcji i kolejnymi stronami poziom rozdrażnienia rośnie. 

 

Książce nie pomaga to, że autorka wyraźnie ograniczyła rolę nieodłącznej towarzyszki Any, czyli jej wewnętrznej bogini. Niestety, „pustka” ta została zapełniona. Mianowicie fragmenty, w których opisywane były wszelkie koziołki, salta i inne akrobatyczne wariacje wyimaginowanej istoty, mieszkającej w głowie głównej bohaterki, teraz zastępują pełne patosu wyznania miłości bohaterów. Zawsze będę Cię kochać, Nigdy Cię nie opuszczę i inne tego typu zapewnienia o głębi ich niesłychanego uczucia pojawiają się chyba na każdej stronie książki.

 

Absurdalność fabuły Nowego oblicza Greya sięga szczytów. Irracjonalna potrzeba kontroli Christiana, rozwiązywanie wszystkich problemów w łóżku, stała i nigdy nie gasnąca ochota na seks, czułe słówka, ciągle te same komplementy sprawiają, że książka okazuje się zwyczajnie nudna. Ponadto kryminalny wątek z Jackiem Hydem w roli głównej okazuje się do granic możliwości naciągany i najzwyczajniej w świecie idiotyczny.

 

Jak długo można wymyślać kolejne, coraz bardziej wymyślne sceny cielesnych uniesień? No właśnie - niezbyt długo. Odnieść można wrażenie, że nawet James zabrakło nieco pomysłów co do łóżkowych igraszek dwójki głównych bohaterów. Choć ich zbliżenia są częste, to jednak wdziera się w nie rutyna i pewna schematyczność. Co ciekawe, wielu miłosnych scen pisarka w ogóle nie opisuje. Czytelnik musi się zadowolić tylko zdawkowym tekstem: była to bardzo intensywna i namiętna noc.

 

Pierwsze pozytywne wrażenie po lekturze tomu rozpoczynającego cykl mija już bezpowrotnie. Teraz można jedynie odetchnąć z ulgą i zostawić tę serię w najciemniejszych zakamarkach umysłu. A najlepiej - zupełnie o niej zapomnieć.