Recenzja książki: Nieumarła i niezamężna

Recenzuje: Tala_1986

Dzień, w którym umarłam, zaczął się kiepsko i z każdą chwilą stawał się coraz gorszy. […]

Mary Janice Davidson to amerykańska pisarka, która tworzy głównie książki z gatunku paranormal romance. Na swoim koncie ma także parę tekstów dla młodzieży oraz non-fiction. Najpopularniejsza jej seria nosi tytuł Królowa Betsy i opowiada o losach władczyni wampirów. Seria ta stała się bestsellerem w USA oraz zdobyła wiele nagród. Nieumarła i niezamężna jest jej pierwszym tomem.

Główną bohaterką powieści jest Elizabeth „Betsy” Taylor. To długonoga blondynka, mieszkająca w Minneapolis, która wprost kocha markowe buty od znanych projektantów. Poznajemy ją w dniu, w którym najpierw straciła pracę, a następnie została potrącona przez samochód ze skutkiem śmiertelnym. Jakże wielkim szokiem było dla niej przebudzenie w kostnicy domu pogrzebowego, a jeszcze większym - uświadomienie sobie, że przebudziła się jako wampirzyca. Jednak dla Betsy najgorszą rzeczą było to, że… miała założone na nogi tanie i podrabiane buty swojej macochy.

Bohaterka nie wie, jakim cudem zmieniła się w przedstawiciela rasy wampirzej, ponieważ nie została przez wampira ugryziona czy pozbawiona krwi. Jedynym, co jej przychodzi do głowy i z czym mogłaby powiązać swój ówczesny stan, jest incydent, który miał miejsce kilka tygodni przed jej śmiercią. W tym miejscy należy również nadmienić, że nasza bohaterka nie jest taka jak inne wampiry. Nie boi się święconej wody, krzyży, a światło słoneczne wcale nie sprawia, że staje w płomieniach. Jednak największą różnicą jest to, iż Betsy ponad smak krwi stawia swoje ukochane designerskie buty.

Elizabeth nie zdaje sobie sprawy z tego, że jej nowe wcielenie to dopiero początek problemów. Dzięki niemu bardzo szybko zyskuje nowych przyjaciół i sprzymierzeńców, jednak w takim samym tempie "podpada" najbardziej podłemu ze starszych wampirów. Jakby tego było mało, reszta rasy uważa ją za królową, której pojawienie się zostało poprzedzone przepowiednią. Jej tekst został zapisany w wampirzej Księdze Umarłych: I przybędzie Królowa, której moc przekracza moc wampiryczną. Nie trawić jej będzie pragnienie, krzyż nie uczyni jej krzywdy, bestie jej usłuchają i zapanuje ona nad światem śmierci. […]” Jakby tego było mało, okazuje się również, że nasza bohaterka ma do wykonania niebezpieczne i tajne zadanie, przy którym pomaga jej irytujący, przemądrzały i straszliwie seksowny wiekowy wampir, zamknięty w ciele trzydziestokilkulatka – Eric Sinclare. Pomimo wszystkich tych problemów, Elizabeth pozostaje nadal pełna optymizmu.

Autorka bardzo sprawnie stworzyła swoich bohaterów, a szczególnie naszą „nieumarłą”, której nadała tak sprzeczne cechy charakteru, że nie mogło z takiego połączenia wyjść nic poważnego. Elizabeth, alias Betsy, jest kobietą pełną wdzięku, a zarazem nieporadną i pechową do granic możliwości. Są chwile, gdy zachowuje się jak stereotypowa blondynka, aby w następnej chwili popisać się swoją elokwencją i inteligencją.  

Dzięki temu w książce mamy sposobność przeczytać o wielu przekomicznych sytuacjach, które przytrafiają się bohaterce. Jest to dużym plusem powieści, ponieważ akcja nie powala na kolana. Tempo jest bardzo umiarkowane, mamy tu też do czynienia z niezbyt oryginalną narracją pierwszoosobową.

Książka napisana jest z wielkim humorem, autorka posługuje się prostym językiem, dzięki czemu jej powieść czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Nie jest to za szczególnie wymagająca lektura, ale na pewno przypadnie do gustu osobom szukającym w literaturze odskoczni od sztywnego schematu codziennego życia czy lubującym się w opisach wampirzej egzystencji. Polecam każdemu, kto lubi się pośmiać do łez.