Recenzja książki: Najpierw mnie pocałuj

Recenzuje: Katarzyna Krzan

Pomysł na powieść Lottie Moggach Najpierw mnie pocałuj jest tak współczesny i aktualny, jak to tylko możliwe. Zasadnicza część akcji rozgrywa się bowiem na portalu społecznościowym, a poznajemy jej przebieg za sprawą maili i czatów.

Leila jest typową przedstawicielką pokolenia millenialsów. Mieszka z matką, nie zajmuje się właściwie niczym konkretnym, a jej całe życie mieści się w laptopie. Nie ma prawdziwych przyjaciół, z nikim się nie spotyka, a kontakty z ludźmi ogranicza do wirtualnych „polubień" cudzych aktywności na Facebooku. Nie jest w stanie utrzymać się w realnej pracy, bo kontakty z ludźmi „w realu" ją drażnią. Zresztą Leila ma dobrą wymówkę, by nie wychodzić z domu – jej matka choruje na stwardnienie rozsiane i dziewczyna zajmuje się nią praktycznie przez całą dobę. Gdy stan matki się pogarsza, wspólnie postanawiają sprzedać dom, a córka ma po odejściu rodzicielki przenieść się do mniejszego mieszkania, które będzie w stanie sama utrzymać. Kobiety wszystko dokładnie zaplanowały, włącznie z wydatkami, które trzeba będzie ponieść. W końcu matka Leili umiera, a ona przeprowadza się do małego mieszkania na drugim końcu Londynu. Pracuje jako testerka programów komputerowych - w domu. Zarobione pieniądze starczają jej na zakupy, a wolny czas dziewczyna poświęca na granie w World of Warcraft. Nie jest to fascynująca biografia. Wszystko zmienia się, gdy Leila wchodzi na stronę „Czerwona Pigułka", gdzie użytkownicy prowadzą ożywione dyskusje filozoficzno-etyczne. Bohaterka udziela się na forach aż zostaje dostrzeżona przez moderatora i awansuje do elitarnej grupy, w której prowadzi się dyskusje na najwyższym poziomie. Leila ma poglądy liberalne, wierzy na przykład w prawo jednostki do odebrania sobie życia. I tu zaczyna się właściwa akcja powieści. Właściciel serwisu proponuje dziewczynie współpracę. Ma przejąć wirtualną tożsamość Tess, kobiety, która postanowiła się „wymeldować” z tego świata, ale nie chce szumu wokół siebie, nie chce martwić rodziców i licznych znajomych. Leila ma więc zastępować ją przez jakiś czas w sieci, by Tess mogła popełnić samobójstwo.

Powieść Lottie Moggach jest zapisem swoistego „kopiuj – wklej”. Leila przez kilka tygodni kopiuje bowiem życie Tess – poznaje jej znajomych, rodzinę, zainteresowania, historię kontaktów mailowych. Stopniowo, bit po bicie, ściąga na komputer i ścianę swojego pokoju zapis życia obcej kobiety. Znajomi będą przekonani, że Tess po prostu wyjechała na dłuższy czas, a Leila w jej imieniu będzie z nimi w kontakcie internetowym. To udaje się - przez jakiś czas…

Najpierw mnie pocałuj to raczej powieść psychologiczna, kierowana przede wszystkim do kobiet, niż naprawdę mocny thriller. Autorka dotyka problemów niełatwych - kultu samobójstwa, kwestii przejmowania cudzej tożsamości w sieci, Kokłamywania siebie i bliskich, prawa do życia i śmierci. Moggach pozostawia swą historię w pewnym stopniu otwartą. Ocenić jej bohaterki i zastanowić się nad poruszonymi przez pisarkę problemami musi już każdy z czytelników.