Recenzja książki: Medytacje biblijne
Recenzuje: Damian Kopeć
Wyżej, duszo moja...
Św. Urszula Ledóchowska (1865-1939) zostawiła po sobie nie tylko wiele rozpoczętych dzieł materialnych, takich jak szkoły, domy dziecka, przedszkola, internaty dla ubogiej młodzieży, ale też bogactwo pism, listów, zapisków, rozważań, modlitw. Wydaje się, że tak jak w przypadku wielu innych świętych (np. Jana Pawła II), doskonale łączyła ona niezwyczajną aktywność w rozmaitych działaniach praktycznych z głębokim zaangażowaniem modlitewnym. Na wszystko potrafiła znaleźć czas, a naturalnie towarzyszącym jej wysiłkom przeciwnościom, trudnościom, trudom dnia codziennego przeciwstawiała ogromną pogodę ducha. Wydaje się, że siłę czerpała właśnie z wiary: z modlitwy, z Eucharystii, z lektury Ewangelii, z medytacji nad życiem Jezusa i Maryi. Z ciągłego poszukiwania i nie zadowalania się tym, co już osiągnęła.
Medytacje biblijne św. Urszuli Ledóchowskiej to zbiór rozważań-modlitw opartych o jej teksty. Zostały one ułożone w postaci komentarzy do tajemnic różańcowych. Każda tajemnica to jeden rozdział, którego początkiem są fragmenty Nowego Testamentu. Siostra Urszula rozmyśla nad nimi, nad poszczególnymi frazami, słowami, zdaniami. Próbuje odnieść ich treść do życia - zarówno własnego, jak i innych - często w świetle Ewangelii oceniając siebie i własne uczynki. Te rozważania-modlitwy, medytacje są mocno osadzone w Biblii, ale nie są analizą naukową, teologiczną tekstów biblijnych. Są przemyśleniem ich poprzez własne doświadczenie.
To książka adresowana przede wszystkim do osób pragnących czegoś więcej niż powierzchowna religijność, poszukujących głębi, niezadowolonych z przeciętności. W jednej z medytacji św. Urszula napisała: Dążeniem całego życia nie powinno być upiększanie sobie tego krótkiego pobytu tu, na ziemi, ale wznoszenie się na szczyty. Nie na szczyty władzy, przywilejów, dobrobytu materialnego, tylko na szczyty człowieczeństwa, które najpełniej realizuje się w relacji do innych ludzi.
Teksty zawarte w Medytacjach biblijnych zostały zaczerpnięte z 384 rozmyślań do perykop ewangelicznych (fragmentów Pisma Świętego, przeznaczonych do czytania i objaśniania podczas danego nabożeństwa) na każdy dzień roku liturgicznego. Św. Urszula napisała je pierwotnie dla innych urszulanek Serca Jezusa Konającego. Są wyrazistym odzwierciedleniem duchowości świętej, tak zaskakująco łączącej się w jej przypadku z mocnym zanurzeniem w codzienności. Rozważania, oparte o teksty biblijne, nierzadko zawierają rady praktyczne. Ich tematem jest życie Jezusa i Jego Matki, niedoścignionych wzorców dla św. Urszuli. Rozmyśla ona o wierze, o modlitwie i trudnościach z nią związanych, o sposobach stawania się lepszym człowiekiem. O cnocie pokory, mądrym umartwianiu się, dojrzałych relacjach z innymi, mądrej radości, wytrwałości w trudnościach. Święta zdaje sobie sprawę z tego, że miłość do Boga najpełniej ukazuje się w naszym życiu w miłości do Jego dzieł, zwłaszcza do wszystkich Jego dzieci. Bycie dobrym to według niej zadanie na każdy dzień, to niesienie szczęścia innym, pogoda ducha i radosna uprzejmość. Taką właśnie była św. Urszula.
Dlaczego układ książki związany jest z tajemnicami Różańca? Święta napisała kiedyś: życie moje ma być różańcem wcielonym w czyn. W tajemnicach różańcowych można zobaczyć swoistą syntezę życia ludzkiego. To, co w nim radosne, smutne, wzniosłe, bolesne. Wydaje się również, że taki podział tematyczny medytacji jest przejrzysty, łatwiej z książki korzystać. Po rozważania można sięgać niekoniecznie tekst po tekście. Wygodna forma stosunkowo grubej, ale niewielkiej formatem książki, umożliwia korzystanie z niej nie tylko w domu, ale również zabieranie jej ze sobą. Warto sięgać po przemyślenia osób nietuzinkowych, które swoim życiem udowadniały wartość wypowiadanych słów. Taką osobą z pewnością była św. Urszula Ledóchowska, której 150-lecie urodzin świętujemy w tym roku.
Jakże powinniśmy cenić, kochać Ewangelię! Tam mamy wskazówki, jak postępować w każdej okoliczności życia.
