Recenzja książki: Kogutek Ziutek w Krakowie

Recenzuje: mrowka

Barbara Sudoł próbuje małych odbiorców zachęcić do zapoznawania się z książkami za sprawą przygód sympatycznego i niesfornego kogutka Ziutka. W kolejnych zeszytach serii autorka prezentuje rymowaną opowiastkę o miłym bohaterze.

Po ostatniej przygodzie zdenerwowani rodzice Ziutka chcą, by maluch nie oddalał się od nich nawet na krok. Jednak bezustannie pilnowany dzieciak nie rezygnuje z marzeń: a kiedy dostrzega pęk kolorowych baloników, wykrada go przed świtem z domu Pawła i Moniki. Unoszony przez wiatr opuszcza wieś Komysze i trafia do Krakowa. To właśnie Kraków będzie tłem dla przygód kogutka Ziutka. Dzielny bohater zaczyna zwiedzać miasto: ogląda Rynek, kopiec Kościuszki, Wawel, zwiedza parki i kościoły, Kazimierz i Planty, obserwuje krakowianina w ludowym stroju. Trafia nawet do ZOO. Kogutkowi w wyprawie pomagają przypadkowo napotkane gołębie i wróble – otaczają malca opieką, karmią i służą radą. Jak kogutek ma wrócić do domu? Tego dowiedzą się mali czytelnicy kolorowej książeczki.

W „Kogutku Ziutku w Krakowie” ilustracje Agaty Nowak nawet bardziej niż poprzednio przyciągną uwagę małych odbiorców, głównie ze względu na połączenie bajkowości i realizmu. Kogutek Ziutek, pszczoły, myszki czy psy są zaprezentowane z humorem i w wersji fantastycznej. Za to gołębie i wróble zostały dość wiernie odwzorowane. Bajkowe są łąki i tereny przy zagrodzie w Komyszach, realistyczne – zabytki Krakowa. Przez takie zestawienia książeczka pozwala zainteresować dzieci na dłużej.

Elementem wyróżniającym tę pozycję są także nasycone, soczyste kolory. Agata Nowak doskonale sprawdza się jako ilustratorka książeczek dla dzieci. Kogutek Ziutek to rezolutny bohater, z którym bez trudu identyfikować się będą mali odbiorcy. Śmiały, pewny siebie, dąży do realizowania swoich marzeń i nie zastanawia się nad konsekwencjami własnych poczynań. Niczego się nie lęka i nie zważa na przestrogi czy dobre rady starszych. Na szczęście trafia zwykle na życzliwe i pomocne zwierzęta, które w razie czego otoczą go opieką. Bajka ta stanowi również sposób na promowanie Krakowa, zachęcanie dzieci do zwiedzania miasta.

Barbara Sudoł opisuje przygody Ziutka wierszem – w czterowersowych zwrotkach (ośmiosylabowiec, rymy parzyste żeńskie – czyli nic nadzwyczajnego, sięga autorka po prostu po sprawdzoną formę wiersza dla dzieci) przedstawia historię kogutka i uroki miejsca, do którego przypadkiem trafił. Ponieważ koncentruje się na fabule, a nie na formie, ta ostatnia nie przyciąga uwagi. Wprawdzie jest dopracowana (choć niejeden raz wpada Barbara Sudoł w pułapkę rymów gramatycznych bądź współbrzmień zbyt niedokładnych, żeby mogły podobać się dziecku), ale nie zachwycająca.

Książeczka nic by nie straciła, a może nawet sporo by zyskała, gdyby opowieść o Ziutku nie została spętana zwykłymi rymami i monotonnym rytmem. Jest to forma poprawna, zadowalająca, ale nic poza tym. Zwłaszcza że nie broni się autorka na przykład dowcipem czy konceptem – jednowątkowa fabuła poza przygodami kogutka Ziutka nie wbija się niczym w pamięć. Dlatego książeczka nadaje się przede wszystkim dla najmłodszych oraz dzieci do pierwszej klasy szkoły podstawowej – te bowiem nie znudzą się historiami o niesfornym mieszkańcu wsi Komysze.