Recenzja książki: Gladiatorzy i piraci

Recenzuje: Justyna Gul

Oficer czy pirat?

Gladiatorzy stający oko w oko z niebezpiecznymi zwierzętami, galernicy przetrzymywani jak bydło w urągających godności warunkach i piraci siejący postrach na wodach – oto znakomita pożywka dla wyobraźni.

Dla wszystkich miłośników historii, czasów Rzymian, rozwijających się sztuk walki i ekspansji chrześcijaństwa Bartłomiej Misiniec ma prawdziwą niespodziankę. Ten pasjonat starożytności znany wszystkim molom książkowym jako autor „Pretorianina” postanowił kontynuować swoje dzieło. Powstała tym samym pasjonująca powieść „Gladiatorzy i Piraci”, której akcja toczy się na arenie pełnej krwiożerczych bestii i na wodach Morza Śródziemnego.

Proximus Antoniusz Decypiusz, przyjaciel młodego Nerona, za sprawą podłej Agrypiny zostaje skazany na galery. Trafia na handlowy statek płynący w kierunku Trypolitanii, a towarzyszem jego niedoli jest gadatliwy Żyd  Tyrmonides. Ten wyznawca Chrystusa nawet smagany batem hortatora nie przestaje realizować  swojej misji nawracania wszystkich dookoła. Proximus pałający żądzą zemsty nie zamierza jednak w imię miłości i przebaczenia godzić się z losem niewolnika i planuje ucieczkę.

Równocześnie na stałym lądzie trwają przygotowania do walk na arenie, których kulminacyjnym punktem ma być wyzwolenie się gladiatorów z rąk ich panów. Wojownicy jeszcze nie są świadomi, jaki los ich czeka i jak ciężki i krwawy bój o wolność będą musieli stoczyć. "Ave Cesar! Morituri te salutant!" - krzyczą, by później z przelewu krwi uczynić prawdziwe widowisko.

Zarówno zbiegli gladiatorzy, jak i Proximus, który dzięki brawurze nie tylko wyswobodził się z kajdan, ale także zwrócił człowieczeństwo galernikom i przejął galerę, spotykają się w niespodziewanych okolicznościach. Wskutek szeregu zbiegów okoliczności Proximus zostaje piratem, zdobywa własną flotę, a na Tisiforze, Alekto i Megajrze rusza na podbój tajemniczej wyspy. Wyspy skarbów, bowiem w jednym z okrętów znajduje zaszyfrowane wskazówki dotyczące ukrytych bogactw i mapę.

Zadanie to jednak tylko z pozoru wydaje się łatwe, bowiem na wyspie mnóstwo jest błędnych tropów , ponadto nie jest ona bezludną krainą. Rezydują na niej prawdziwi piraci, a Proximus jedynie przy pomocy gladiatorów ma szansę wygrać z bandą pijanych morderców.  Chociaż i tu wkrada się palec przeznaczenia i wcale nie musi dojść do starcia…

„Gladiatorzy i piraci” przenoszą czytelnika w przeszłość do czasów fascynujących, ale i pełnych niebezpieczeństw i niesprawiedliwości. Powieść Bartłomieja Misińca wciąga i zadziwia dokładnymi opisami, pietyzmem szczegółów. Niestety, to samo jest też jej słabą stroną i bywa, że zamiast drżeć z emocji w oczekiwaniu na dalszy rozwój wypadków, znużeni, przerywamy lekturę. Ciekawość okazuje się jednak silniejsza, bo ostatecznie całym sercem dopingujemy Proximusa w jego zmaganiach z przeciwnościami.

Mam nadzieję, że wkrótce poznamy dalsze losy dzielnego pseudo-pirata i kto wie, co przyniesie mu przyszłość i fantazja autora. Skoro nie zostanie już oficerem gwardii pretoriańskiej, to może wyruszy na podbój innych krajów? Czekamy na jego kolejne, pasjonujące przygody.