Recenzja książki: Gdybym była tobą. Gdybyś była mną. Sławne mamy i ich córki

Recenzuje: Izabela Mikrut

Teorii na temat wzajemnych relacji matek i córek jest mnóstwo. Psycholodzy prześcigają się w stawianiu nowych tez. Skłonni są dopatrywać się w tej niezwykłej więzi  całej palety uczuć – od miłości po rywalizację i nienawiść. Wiadomo, że większość kobiet prędzej czy później, mniej lub bardziej świadomie, przejmuje od matek sposób zachowania, powiela reakcje. W przypadku współegzystencji matki i córki nietrudno o konflikty i sprzeczki, ale również blisko do wymiany doświadczeń, poglądów, rad, metod budowania domowego ogniska. Jednak czy możliwe jest pełne poznanie tej „drugiej” strony?

Wiktoria Padlewska, córka Beaty Tyszkiewicz, przeprowadziła kilkanaście podwójnych wywiadów ze sławnymi matkami i ich dorosłymi córkami. Rozmowy, publikowane zresztą na łamach „Twojego Stylu”, spotkały się z serdecznym, ciepłym przyjęciem i zostały zebrane w książce „Gdybym była tobą, gdybyś była mną. Sławne mamy i ich córki”. Dziewięć mam postanowiło ujawnić kilka sekretów z wzajemnych relacji z potomstwem. Ze względu na oczekiwania czytelniczek, w wywiadach pojawiają się postacie medialne. Dowiemy się zatem czegoś o Ewie Bem, Joannie Damięckiej, Urszuli Dudziak, Zuzannie Łapickiej-Olbrychskiej, Małgorzacie Potockiej, Teresie Rosati, Grażynie Szapołowskiej, Beacie Tyszkiewicz i Joannie Żółkowskiej – oraz o ich córkach. W sumie jedenaście par udzieliło odpowiedzi na pytania Padlewskiej. Powstało jedenaście pięknych, podwójnych portretów – nie tylko córek, widzianych oczyma matek (i vice versa), ale również portretów, wykonanych przez Wiktorię Padlewską. Całości dopełniają bowiem przepiękne zdjęcia interlokutorek. Zwykły-niezwykły zbiór wywiadów przemienia się dzięki nim w fantastyczny album.

Zestaw pytań ulega jedynie drobnym modyfikacjom, przeważnie matki i córki rozważają podobne zagadnienia. Ten brak indywidualizacji, szablonowość wywiadów na poziomie pytań, pozwala ukazać, jak wiele dzieli i łączy poszczególne pary, oraz – jak relacje wewnątrzrodzinne kontrastują z tradycjami i spojrzeniem na życie różnych znanych postaci.

Ponieważ pytania wszędzie brzmią podobnie, rzecz jasna nie mogą dotyczyć szczegółów z życia gwiazd (miłym wyjątkiem są anegdoty, które matki i córki opowiadają o sobie nawzajem). Powtarzają się więc zagadnienia podobieństw i różnic, więzi, marzeń i lęków, cech charakteru, pasji, stylu, przyszłości… Autorka próbuje rozszyfrować relacje między matką i córką. Wnika w specyficzny mały świat. Każdy wywiad zaczyna oczywiście tytułowe „gdybyś była…”. Ta propozycja zamiany ról pozwala w pewien sposób odkryć obraz matki w oczach córki i – córki w oczach matki.

I choć przedstawione tu kobiety prezentują różne podejście do życia, mają różne poglądy i udzielają różnych rad, łączy je jedno – szczere wypowiedzi pełne są ciepła, miłości i troski o najbliższych. W końcu „tak długo, jak długo żyją rodzice, jesteśmy dziećmi”.