Recenzja książki: Epidemia. Kiedy musisz tworzyć świat od nowa
Recenzuje: Zosia Czyńska
Epidemia. Kiedy musisz tworzyć świat od nowa to wstrząsający postapokaliptyczny obraz świata, w którym mutawirus dokonał spustoszenia. Wymarli prawie wszyscy dorośli, a nieliczni, którzy jeszcze żyją, drżą z obawy o swą przyszłość. Dystopijna wizja przyszłości, w której wszystko trzeba zbudować na nowo, może przerażać, ale nie brak w niej również kilku interesujących refleksji.
Bohaterką Epidemii... jest piętnastolatka, Zuzia, zwana Zuzu, która w tym trudnym czasie obchodzi urodziny. Dziewczynka ma pod opieką dwie siedmioletnie bliźniaczki. Zuzu przeżywa osobisty dramat, jej ojciec leży w śpiączce w jednym z niewielu działających jeszcze szpitali, a matka zaginęła zaraz po tym, gdy karetka zabrała ją z pracy. Zuzu staje wobec wyzwania, musi dojrzeć i dorosnąć właściwie natychmiast. Od jej decyzji zależy nie tylko życie sióstr, ale też być może los wielu znajomych i okolicznych mieszkańców.
Dziewczynka podejmuje szereg decyzji, które mają uporządkować zrujnowany świat. Zaczyna od najprostszych – organizuje jedzenie, aby móc podać siostrom coś więcej niż suchą kaszę i ogórki konserwowe, szuka możliwości zdobywania pożywienia i przechowywania go. Nie zapomina przy tym o podstawowych zasadach, które wpojono jej w życiu – nie wolno kraść i oszukiwać. Zuzu, budując nową rzeczywistość, zabiega o to, aby opierała się ona na zasadach etycznych, które były wyznacznikami życia przed pandemią.
Epidemia... to nie tylko przerażająca wizja świata, w którym wraz ze śmiercią rozpadają się ludzkie więzi. To obraz rzeczywistości, w której zamknięci w mieście ludzie, w tym przypadku dzieci i garstka dorosłych, muszą zdać egzamin ze swego człowieczeństwa. Pokusa łamania wpajanych przez całe życie zasad jest przy tym ogromna – wszak w okolicy mnóstwo jest pustych mieszkań i sklepów, w których zarówno pieniądze, jak i wszelkie towary dostępne są właściwie na wyciągnięcie ręki. Nie tylko nikt ich nie strzeże, ale prawdopodobnie właściciele nigdy się już o nie nie upomną. W świecie nastolatków, wciąż spragnionych nowych ubrań i zabawek, stosunek do tego problemu staje się miernikiem, który weryfikuje ich dojrzałość.
Kolejnym aspektem, który podkreślono w Epidemii, jest przyspieszone dojrzewanie emocjonalne bohaterów. Nowa rzeczywistość wymusiła na Zuzu nie tylko podjęcie działań zmierzających do ocalenia, nakarmienia i znalezienia domu dla sześćdziesięciorga osieroconych dzieci z przedszkola, ale dziewczynka musiała także stanąć wobec zagadnienia dojrzewania i uczuć, których doznała wobec wspierającego ją chłopca. Rodzące się pomiędzy nimi uczucie może się stać siłą napędową działania młodych ludzi lub przeszkodą, z którą nie będą sobie potrafili poradzić.
Epidemia. Kiedy musisz tworzyć świat od nowa to powieść skierowana do młodego czytelnika, przede wszystkim do rówieśników bohaterki. Świadczą o tym: postrzeganie rzeczywistości i język utworu, synkretyczny, ograniczony do przekazywania emocji. To także próba nazwania uczuć, z którymi młodzi ludzie mierzą się każdego dnia, ale w nieco łagodniejszych okolicznościach niż w powieści. Ta zamknięta w konwencji dystopii historia jest analogiczna do wielu sytuacji, których młodzież doświadcza każdego dnia, a które wymagają niezwykłej mobilizacji i podjęcia decyzji, których konsekwencje są nieuchronne.
