„Wyspa” Bryony Pearce porównywana jest przez wydawcę do „Władcy much” i „Igrzysk śmierci”. Z tym drugim się zgadzam, z tym pierwszym – nie bardzo. Kiedy przeczytałam opis spodziewałam się wartkiej akcji i dobrej zabawy – i właśnie to dostałam. Nie padłam z zachwytu, ale książka zapewniła mi kawał dobrej rozrywki na kilka godzin. Trochę niefortunnie zaklasyfikowano to jako horror – thriller, tak, sensacja – tak, ale z horrorem niewiele to miało wspólnego, choć fakt, że jest miejscami drastycznie i krwawo.
Akcja zaczyna się tak, że gdyby nie opis na skrzydełku książki, można pomyśleć, że to lektura o wakacyjnej przygodzie grupki młodych ludzi. Pięcioro przyjaciół zgłasza się do udziału w turnieju na tajemniczej wyspie, a nagrodą ma być spora gotówka, która ustawi ich w życiu już na starcie. Liczą na dobrą zabawę, zdrową rywalizację, egzotyczne tereny, sprawdzenie się, no i przeżycie wielkiej przygody. Na miejscu okazuje się, że turniej nie ma nic wspólnego z czystym współzawodnictwem i że na wyspie są osoby, gotowe iść do celu za wszelką cenę.
Podobał mi się pomysł (choć, przyznajmy: nie bardzo oryginalny) i wartka akcja, no i młodzi bohaterowie o tak odmiennych charakterach (zwłaszcza pełna życia Carmen, która wtrąca w swoje wypowiedzi hiszpańskie słowa). Może nie jest to jakaś szalenie głęboka psychologia postaci, ale każdy ma jakąś osobowość, niektórych lubimy, innych – nie. Stanowią ciekawą drużynę i oczywiście – kibicujemy im od początku.
Tym, co mi się nie podobało, były retrospekcje – jedne zrozumiałe: pokazujące nam dzieciństwo głównego bohatera Bena i jego brata Willa (ta postać mnie najbardziej rozczarowała – spodziewałam się, że – skoro buduje się wokół niego tak wielkie napięcie – gdzieś w końcu wybuchnie, a tu była zaledwie skromniutka eksplozyjka…). Niezrozumiałym zabiegiem było wprowadzenie retrospekcji dotyczących samego lotu na wyspę i pakowania się – bo to spokojnie mogło być ułożone chronologicznie, może nawet z korzyścią dla przejrzystości akcji. No ale to nie moja książka, więc skoro autorka miała taki zamysł – w porządku.
Nie do końca logiczna była też postawa innych graczy, ale nie mogę zagłębiać się w treść, żeby nie zdradzić szczegółów. Mam też zastrzeżenia do zagadek – te słowne są banalnie proste, a z kolei te łamigłówkowe – niemal niemożliwe do rozwiązania. Nie wiem czy to celowy zabieg, być może tak, żeby czytelnicy się nie zniechęcili, jeśli nie uda im się niczego rozwiązać 😊
Najbardziej rozczarowującym elementem tej powieści było zakończenie – miałam kilka wersji, żadna się nie sprawdziła, bo żadna nie była tak płytka. Spodziewałam się czegoś, co naprawdę świetnie podsumowałoby akcję, niestety – nie dostałam tego.
Cokolwiek by jednak „Wyspie” zarzucać, trzeba przyznać, że książka wciąga bardzo i właściwie trzyma w napięciu do samego tego słabego końca. Jeśli więc szukacie po prostu rozrywki, która dostarczy wam silnych wrażeń (i trochę zniesmaczy drastycznymi scenami) – to „Wyspa” wpisuje się w te punkty. Na pewno nie będziecie się nudzić. Tylko nie szukajcie drugiego dna, głębokiego przesłania i tak dalej.
Trochę mi przypominała „Igrzyska śmierci”, choć tam więcej było głębi i mniej przewidywalnej akcji – jednak myślę, że fanom serii się spodoba. A także osobom, które lubią młodzieżowych bohaterów i nie przeszkadzają im krwawe opisy.
Podsumowując: radzę potraktować tę lekturę jak wypad do kina na film przygodowy typu „Anakonda” – trochę strachu, trochę krwi, trochę niepewności, sporo przygód – czyli dobra rozrywka.
Informacje dodatkowe o Wyspa:
Wydawnictwo: Zielona Sowa
Data wydania: 2019-07-31
Kategoria: Horror
ISBN:
Liczba stron: 416
Tytuł oryginału: Savage Island
Dodał/a opinię:
Joanna Tekieli
