Szaniec
Agnieszka Jeż

Zazwyczaj nie sięgam po kryminały, których akcja rozgrywa się w Polsce. Nie wydają mi się wystarczająco ciekawe. Dodatkowo wiele z nich porusza wątki polityczne i kościelne, a tych staram się unikać. Na co dzień mamy wystarczająco dużo tego szamba. Poza tym polska rzeczywistość, którą codziennie widzę na własne oczy i którą śledzę za pośrednictwem portali informacyjnych i programów telewizyjnych, nie jest dla mnie atrakcyjna. Będę bezlitośnie szczera – nie lubię jej i wolę od niej uciekać. Jest jeszcze jeden powód, może prozaiczny, autorzy polskich kryminałów – nie wiedzieć czemu – często obdarzają swoich bohaterów dziwnymi nazwiskami i jeszcze dziwniejszymi imionami. Dlaczego więc w ogóle przeszło mi przez myśl, by sięgnąć po powieść Agnieszki Jeż? Już wyjaśniam.

Odpowiedzi na pytanie, dlaczego postanowiłam dać szansę „Szańcowi”, należy szukać w fabule powieści, która – powiedzmy to sobie szczerze – intryguje jak diabli! Ekskluzywny hotel,  ośmioro gości, zbrodnia i pewność, że jedna ze znajdujących się w budynku osób jest mordercą. Coś Wam to przypomina? Fabuła „Szańca”, który jest kryminalnym debiutem Agnieszki Jeż, autorki specjalizującej się w pisaniu powieści obyczajowych, wyraźnie nawiązuje do twórczości Agathy Christie. Kto słyszał co nieco o moich czytelniczych zainteresowaniach, ten wie, że to właśnie Christie zawdzięczam swoją miłość do powieści kryminalnych. Aury tajemniczości tej powieści przydaje również znaleziona tuż przy ofierze kartka z biblijnym cytatem. Lubię takie smaczki! Jakieś enigmatyczne przesłanie, jakaś tajemnicza wiadomość, która prowadzącym śledztwo policjantom jasno daje do zrozumienia, że śmierć, z którą się zetknęli, nie była przypadkowa.

Specyficzne miejsce akcji oraz nietuzinkowi, dziwaczni wręcz goście hotelu z pewnością wzbudzają zainteresowanie. „Szaniec” Agnieszki Jeż naprawdę wciąga. W trakcie lektury towarzyszymy policjantom na wszystkich etapach śledztwa, podczas przesłuchań podejrzanych i świadków, podczas tworzenia hipotez i teorii odnośnie sposobu popełnienia zbrodni i jej motywu. Wraz z rozwojem akcji staramy się na własną rękę i do spółki z sierżant Jezierską, komisarzem Kosoniem i prokurator Przyzwan eliminować kolejne osoby z kręgu podejrzanych, ale okazuje się, że wcale nie jest to takie proste. I dobrze, bo dzięki temu zyskujemy kryminał, którzy trzyma w niepewności właściwie do ostatnich stron. Byłam naprawdę ciekawa, kto i dlaczego kropnął księdza. Choć teraz, jak sobie o tym myślę, dochodzę do wniosku, że powód od samego początku był oczywisty. Pozostawało tylko odkryć, kto pomógł duchownemu przejść na drugą stronę.

„Szaniec” to przyzwoity kryminał, mocno osadzony w polskiej rzeczywistości. Dla mnie osobiście za mocno. Mamy tu hipokryzję Kościoła katolickiego, który do spółki z wysoko postawionymi państwowymi oficjelami zamiata pod dywan grzechy i złe uczynki, a po świecku mówiąc przestępstwa księży. Mam żal do autorki, że trzon fabuły stanowią wątki polityczne i kościelne. Liczyłam na intrygującą historię pełną tajemnic i zagadek, a dostałam kryminał poruszający problem pedofilii w polskim Kościele. „Szańcowi” jako kryminałowi trudno coś zarzucić, szkoda jednak, że znów wpadamy w nasze polskie bagno. Bagno, od którego staram się w książkach uciekać.

Informacje dodatkowe o Szaniec:

Wydawnictwo: Burda Książki
Data wydania: 2020-09-02
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN: 9788380537866
Liczba stron: 384
Dodał/a opinię: KasiaKatarzyna44

Tagi: bóg