Inne wydania:
Niezwykła książka o przyjaźni śmiertelnie chorego chłopca i wolontariuszki, która tylko dla niego była znaną zapaśniczką mającą niezwykłe przygody. Ukazująca, że nawet w obliczu nieuchronnego najważniejsza jest szczerość i wara. Bo tak naprawdę dziecko nie jest ślepe i głuche i mimo wszystko wie, co się w okół niego dzieje. Książka ta stawia zasadnicze pytanie: czy w trakcie 12 dni można przeżyć całe życie i w jaki sposób można to zrobić?
Wzruszająca opowieść i tym co najistotniejsze: Bogu, miłości i poświęceniu.
Choć tak krótka na trwałe zapisze się w mojej pamięci.
więcej
Informacje dodatkowe o Oskar i pani Róża:
Wydawnictwo: Znak
Data wydania: 2011-11-29
Kategoria: Dla dzieci
Kategoria wiekowa: 9-12 lat
ISBN:
Liczba stron: 88
Tytuł oryginału: Oscar et la dame rose
Język oryginału: francuski
Tłumaczenie: Grzegorzewska Barbara
Dodał/a opinię:
just_monca
POLECANA RECENZJA
OSKAR I PANI RÓŻA
Można by sądzić, że każdy szanujący się bibliofil, powinien z rezerwą podchodzić do ksiżeek „obarczonych” piętnem ogólnej akceptacji i poklasku. Przeważnie takie pozycje okazują się, delikatnie mówiąc niewymagającym „chłamem” w szpanerskiej oprawie i opartym na dobrej reklamie. Wspaniałym przykładem takiej wydymanej miernoty jest chociażby „Kod Leonarda Da Vinci”. Tym bardziej ciekawi przypadek innej książki, która, choć powszechnie zachwalana – ku mojemu zdziwieniu – rzeczywiście jest dobra. ”Oskar i pani Róża” Eri...
więcej
Kup książkę Oskar i pani Róża
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
Więcej
Więcej cytatów z tej książki
Codziennie patrz na świat, jakbyś oglądał go po raz pierwszy.
Więcej
REKLAMA
Zobacz także
Inne książki autora
Sowie opowieści. O misiu, który chciał być szczęśliwy
0
Niedźwiadek Bazyl zastanawia się, czym jest szczęście. Czy to bycie bogatym? Posiadanie różnych przedmiotów? Gonienie za przyjemnością? Sowa Minerwa, przewodniczka...
Dziennik utraconej miłości
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Najbardziej osobista książka Érica-Emmanuela Schmitta, autora Oskara i pani Róży Moja matka nie chciała, żebym tylko żył, chciała, żebym był szczęśliwy...
Recenzje miesiąca
Pokaż wszystkie recenzje
,, ...życie to taki dziwny prezent. Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się niemal je odrzucić. W końcu kojarzy się, że to nie był prezent, ale jedynie pożyczka. I próbuje się na nie zasłużyć''
Więcej