Inne wydania:
Pierwsza książka, którą przeczytałam na czytniku e-booków.
Czyta się szybko. Porównanie do 'Małego Księcia' być może jest uzasadnione. Myślę, że moje oczekiwania wobec tej książki były zbyt wysokie (czytałam wcześniej wiele pochlebnych opinii). Cieszę się, że przeczytałam, ale nie wstrząsnęła mną, ani nie czuję, żeby moje życie było przez to odmienione. Wydaje mi się nawet, że może zawyżam ocenę, bo zwykle mimowolnie tak robię, kiedy czytam o chorych/nieszczęśliwych dzieciach.
więcej
Informacje dodatkowe o Oskar i pani Róża:
Wydawnictwo: Znak
Data wydania: 2011-11-29
Kategoria: Dla dzieci
Kategoria wiekowa: 9-12 lat
ISBN:
Liczba stron: 88
Tytuł oryginału: Oscar et la dame rose
Język oryginału: francuski
Tłumaczenie: Grzegorzewska Barbara
Dodał/a opinię:
ot
POLECANA RECENZJA
OSKAR I PANI RÓŻA
Można by sądzić, że każdy szanujący się bibliofil, powinien z rezerwą podchodzić do ksiżeek „obarczonych” piętnem ogólnej akceptacji i poklasku. Przeważnie takie pozycje okazują się, delikatnie mówiąc niewymagającym „chłamem” w szpanerskiej oprawie i opartym na dobrej reklamie. Wspaniałym przykładem takiej wydymanej miernoty jest chociażby „Kod Leonarda Da Vinci”. Tym bardziej ciekawi przypadek innej książki, która, choć powszechnie zachwalana – ku mojemu zdziwieniu – rzeczywiście jest dobra. ”Oskar i pani Róża” Eri...
więcej
Kup książkę Oskar i pani Róża
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
Więcej
Więcej cytatów z tej książki
Codziennie patrz na świat, jakbyś oglądał go po raz pierwszy.
Więcej
REKLAMA
Zobacz także
Inne książki autora
O kotku, który bał się wszystkiego
0
Jak pokonać strach i wykazać się odwagą, prawdziwą odwagą, nie lekkomyślną brawurą? Opowieść o odwadze jako przezwyciężaniu strachu otwiera wspaniale...
Dziennik utraconej miłości
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Najbardziej osobista książka Érica-Emmanuela Schmitta, autora Oskara i pani Róży Moja matka nie chciała, żebym tylko żył, chciała, żebym był szczęśliwy...
Recenzje miesiąca
Pokaż wszystkie recenzje
,, ...życie to taki dziwny prezent. Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się niemal je odrzucić. W końcu kojarzy się, że to nie był prezent, ale jedynie pożyczka. I próbuje się na nie zasłużyć''
Więcej