Z książki „Duchowni o Duchownych” wyłania się obraz obłudy, dwulicowości i zakłamania. Ktoś, kto z ambony grzmi do ludu, że jest grzeszny, sam wraca do domu, gdzie czeka partnerka i często również dzieci, choć ślubował życie w celibacie, ktoś, kto mówi, że skromność jest cnotą, sam rozbija się po mieście drogimi samochodami. Bohaterowie rozmów Artura Nowaka mówią o hierarchii kościelnej, o układach, o ukrywaniu pedofilii, o homoseksualizmie wśród księży, o wykorzystywaniu seksualnym kobiet, nie tylko zakonnic, ale również kobiet pracujących np. w kuchni. Opowiadają o życiu w seminarium, o tym, jak wstępowali tam jako młodzi ludzie pełni pasji, a wychodzili „zaprogramowani”, niczym trybiki w maszynie, tak by mechanizm działał bez zarzutu. Każdy, kto chciał iść inną drogą, automatycznie zostawał wydalony, odsunięty, napiętnowany. Nie wolno wyłamać się ze schematu, nie wolno myśleć, trzeba robić tak, jak każe zwierzchnik.
Jedynie rozmowy z zakonnikami były inne, nie przebijała przez nie gorycz, porażka, odrzucenie. Bracia — jak o sobie mówią — tworzą wspólnotę, która bractwem jest silna, młodzi klerycy są pozostawieni sami sobie, boją się zwierzać, a kiedy odchodzą, zostają wykluczeni, nawet przez własne rodziny.
W „Duchowni o Duchownych” znajdziemy rozmowy poruszające, emocjonalne, ale i merytoryczne, pokazujące jak jest, a jak powinno być, co można i co należałoby zmienić. Czy kiedykolwiek się uda? To pytanie zostaje bez odpowiedzi.
Wydawnictwo: Od deski do deski
Data wydania: 2019-05-07
Kategoria: Duchowość, religia
ISBN:
Liczba stron: 200
Język oryginału: polski
Dodał/a opinię:
red_sonia
,,Plebania" to opowieść o polskich księżach, jakiej jeszcze nie było. Każde z jej zdań napisało życie - toczące się na plebaniach, w wikarówkach, klasztorach...
Dlaczego ludzie powołani przez Boga chcą ze sobą skończyć? Czy porównywanie zasad działania Kościoła do mafii jest naprawdę przesadzone? Kim są kobiety...