Drewniane morze
Jonathan Carroll

- Fred i ja zdecydowaliśmy się na separację.
(...)
- I jak się z tym czujesz?
Zmusiła się do uśmiechu, ale niezbyt jej wyszło.
- Tak, jakbym spadała z dachu budynku i liczyła ciągle, ile jeszcze pięter mi zostało.

- Nie bądź normalna, Pauline. Nie próbuj nawet być normalna, bo normalność to pierwszy symptom śmiertelnie groźnej choroby. Jak tylko poczujesz, że nadchodzi normalność, zaraz poszukaj antidotum.
- A jakie jest to antidotum?
(...)
- Po prostu upewnij się wtedy, że żyjesz własnym życiem, Pauline. Nie pozwalaj, by normalność wyparła ciebie.