Już w piątek, 7 września, na polskim rynku księgarskim zagości "Ostatni patrol" - ostatnia część bestsellerowej trylogii Siergieja Łukjanienki, którego ekranizacje wzbudziły zachwyt widzów na całym świecie.
Młodzi Rosjanie, dwudziestokilkuletni Witold i jego dziewiętnastoletnia dziewczyna o imieniu Waleria kryją się przed nadspodziewanie palącym wrześniowym edynburskim słońcem w „Podziemiach Szkocji” – atrakcji turystycznej, stylizowanej na prawdziwe średniowieczne podziemia z „salami tortur”, labiryntem luster, „zamkiem wampirów” i „krwawą rzeką”. Witold i Lera podchodzą do tych rozrywek z przymrużeniem oka, uśmiechając się kpiąco na widok sztucznych pajęczyn, czerwonych żarówek i nazbyt teatralnego przewodnika. Dopiero gdy wsiadając do łódki, która ma ich zawieźć do „zamku wampirów” Lera zaczyna się niespodziewanie bać. Witold potęguje jej przerażenie – mówi, że ktoś gryzie go w szyję i wypija z niego krew. Lera bierze to za idiotyczny żart i wpada w złość, Witold jednak nie reaguje na jej docinki, opiera się o nią, nieruchomieje i milczy (czyżby spał?) aż do końca „podróży” w łódce. Tu już farsa przemienia się w dramat: okazuje się, że Witold nie żyje – na jego szyi widnieją dwie głębokie rany, z których powoli sączy się krew…
Czyżby mówiąc o „gryzieniu i piciu krwi” Witold nie żartował i u wrót „zamku wampirów” wyssał z niego krew… prawdziwy wampir? Nocny Patrol Edynburga nie ma co do tego wątpliwości i jego szef, stary przyjaciel Hesera, prosi moskiewski Nocny Patrol o pomoc. Heser wysyła do Szkocji Antona Gorodeckiego, który obecnie jest już… Wyższym magiem. Badając całą sprawę na miejscu, rozmawiając z edynburskimi Innymi, z nieszczęsną Walerią, odwiedzając „Podziemia Szkocji” Anton zyskuje pewność, że nie jest to banalne wampirze kłusownictwo, lecz coś znacznie poważniejszego… Już wkrótce podróżując między Moskwą, Uzbekistanem i Szkocją Anton odkrywa, że to spisek, spisek na niewiarygodną skalę – powołanie do życia nowej siły, mieniącej się Ostatnim Patrolem…
We wrzesniu 2007 roku na ekrany polskich kin wejdzie film „Straż Dzienna”, ekranizacja Dziennego patrolu. W Polsce dystrybutorem filmu jest Cinepix.
O autorze:
Prywatnie przemiły człowiek, miłośnik gier komputerowych, muzyki rockowej i dobrej kuchni, z zawodu lekarz psychiatra, Siergiej Łukjanienko (urodzony 11 kwietnia 1968 w Kazachstanie, teraz mieszkający w Moskwie) jest obecnie najpopularniejszym pisarzem rosyjskojęzycznym – łączne nakłady jego książek przekroczyły milion egzemplarzy.
Siergiej Łukjanienko zadebiutował w 1988 roku opowiadaniem Нарушение (Naruszenie), opublikowanym w czasopiśmie Zаria (Ałma-Ata), jego pierwsze książki ukazały się na przełomie lat 80-tych i 90-tych.
Łukjanienko okazuje się być pisarzem nie tylko oryginalnym i sugestywnym, ale również niekonwencjonalnym i wszechstronnym – tworzy filozoficzne opery kosmiczne, fantasy alternatywną, urban fantasy z pogranicza horroru, powieści s-f z odcieniem kryminalnym, science fiction o zacięciu moralizatorsko-refleksyjnym, a także cyberpunk z minimalną ilością komputerowych gadżetów. łącznie, od 1993 do 2006 Siergiej Łukjanienko otrzymał ponad 20 nagród! Można powiedzieć, że nie ominęło go żadne z wyróżnień, przyznawanych przez środowisko miłośników fantastyki na konwentach, zjazdach i konferencjach. W 1999 roku został najmłodszym laureatem Aelity, najstarszej rosyjskiej nagrody, wręczanej za ogólny wkład w rozwój fantastyki; w 2003 na Euroconie uznano go za najlepszego europejskiego pisarza-fantastę. Łukjanienko staje się coraz bardziej popularny, każda nowa książka jest wydarzeniem w środowisku fantastów i przez wiele tygodni okupuje pierwsze miejsca list bestsellerów. Ciągle jest to jednak popularność niszowa.
Miedzynarodową sławę przynosi Łukjanience ekranizacja jego bestsellerowej powieści Nocny patrol. Powstaje film „Straż Nocna”, stylowy horror fantasty, który odnosi nieprawdopodobny sukces kasowy i pobija wszystkie hollywoodzkie superprodukcje, m.in. „Matrixa” i „Władcę Pierścieni”, zarabiając ponad szesnaście milionów dolarów. „Straż Nocna” zostaje oficjalnym kandydatem Rosji do Oscara 2004 dla najlepszego filmu obcojęzycznego.
W tym właśnie roku rozpoczyna się wielki boom na Łukjanienkę, który przestaje być autorem popularnym w wąskim kręgu czytelników fantastyki, a staje się najsłynniejszym i najlepiej sprzedającym się pisarzem w Rosji. W roku 2005 Siergiej Łukjanienko otrzymuje nagrodę „Fantasta Roku”, w roku 2006 dostaje ją ponownie. Jego książki są tłumaczone na włoski, angielski i niemiecki, na motywach powieści powstają gry komputerowe, oraz, rzecz jasna, kolejne ekranizacje.
Polski czytelnik mógł zapoznać się z twórczością Siergieja Łukjanienki już w 2002 roku, gdy pojawiła się pierwsza książka Linia marzeń; do tej pory ukazało się 16 pozycji: wspomniana Linia marzeń, Imperatorzy iluzji, Zimne błyskotki gwiazd, Gwiezdny cień, Labirynt odbić, Fałszywe lustra, Lord z planety Ziemia, Nocny patrol, Dzienny patrol, Jesienne wizyty, Zimne brzegi, Nastaje świt, Tańce na śniegu, Genom, Atomowy sen i Spektrum.
