Piszę ten felieton, a za ścianą mój młodszy brat uczy się do klasówki z biologii. Przez barierę odzielającego nas muru słyszę jak wzorowo wymienia kolejne części składowe szyszki, a za chwilę omówi budowę pantofelka. Ze smutkiem stwierdzam, że dla absolwenta polskiego gimnazjum większym wstydem jest fakt nieznajomości budowy ameby niż nieodróżnianie Chopina od Mozarta - wspominał w felietonie na łamach portalu Histmag.org Sebastian Adamkiewicz, utyskując na to, w jaki sposób w naszym kraju kształci się humanistów. - Cokolwiek mówią statystki, stan polskiej humanistyki jest mizerny. Absolwenci studiów humanistycznych to wydmuszki, wioski potiomkinowskie zadowolonych z siebie twórców kolejnych reform. Zapewniam was, drodzy czytelnicy, że humanista, który przejdzie przez polska szkołę, więcej będzie wiedział o pantofelku niż o Arystotelesie, więcej powie o wiązaniach kowalencyjnych niż o mistrzach muzyki barokowej, a gotyk bardziej będzie mu się kojarzył z grą komputerową niż stylem architektonicznym - skonstatował Adamkiewicz.
Przynajmniej równie mocny był list prof. Jana Stanka, zamieszczony na łamach "Gazety Wyborczej" Młodzi, zostaliście oszukani - podkreślał profesor fizyki z Uniwersytetu Jagiellońskiego. - Czuję się w obowiązku zwierzyć się Wam z bardzo przykrej tajemnicy. Nie jesteście - większość z Was - dobrze wykształceni, a jedynie tak Wam się wydaje. Zostaliście oszukani najpierw przez nauczycieli, a potem przez wykładowców. To oni, a przynajmniej wielu z nich, bezpodstawnie wypisali Wam świadectwa, zaliczyli egzaminy i wydali dyplomy - czasami nawet po kilka. Następnie chcący Wam się przypodobać politycy wmówili Wam i Waszym rodzicom, że dyplom jest tożsamy z posiadaniem wiedzy i umiejętności.
Wczoraj do dyskusji włączył się portal wPolityce.pl, którego redaktorzy spisali wystąpienie prof. dr hab. Ewy Nawrockiej - profesora Uniwersytetu Gdańskiego, Kierownika Katedry Teorii Literatury i Krytyki Artystycznej, wygłoszone na konferencji "Wściekłość i oburzenie. Obrazy rewolty w kulturze współczesnej" na Uniwersytecie Gdańskim, 18 kwietnia 2012 roku. - Wszyscy mają poczucie, ba, pewność, że jest źle, bardzo źle. Z polonistyką, z humanistyką, z nauką, z uniwersytetami, z kondycją duchową społeczeństwa. Że będzie jeszcze gorzej. Wszystko toczy się po równi pochyłej. Jesteśmy obolali, oburzeni. Nawet najostrzejsze słowa nie są w stanie tego wyrazić - mówiła prof. Nawrocka. - Powszechny, zatrważający upadek etyki w nauce jest tajemnicą poliszynela. A wokół rozrasta się i umacnia Rzeczpospolita Urzędasów. Spójrzmy prawdzie w oczy: w obecnej formie i w obecnej kondycji nie jesteśmy społeczeństwu do niczego potrzebni. Sfrustrowani, wypaleni, bezwolni, zastraszeni, narzekający, niezdolni do solidarności, na pewno nie jesteśmy potrzebni. Wyobraźmy sobie, że sfrustrowany rzeźnik nie jest w stanie rozebrać tuszy wołu, a wypalony rolnik zaorze pół pola i nie posieje, a depresyjny dróżnik nie przestawi zwrotnicy. "Z wiosną idą chmury, z chmury piorun uderza". Niech uderzy. Zbliża się maj. Pamiętajmy o paryskim maju 1968.
Ogłaszam alarm dla uniwersyteckiej społeczności. Niech trwa.
Głosy te wydają się zaskakująco ważne w momencie, gdy kolejny rocznik maturzystów przystąpił właśnie do egzaminu maturalnego z języka polskiego. Za chwilę pójdą oni na studia, a następnie większość zapewne wyląduje na bezrobociu. Bezrobociu, na które sobie przez lata zapracowali. Warto dziś wsłuchać się w dyskusję naukowców. Warto samemu zabrać w niej głos. Jeśli i Wy chcecie włączyć się do dyskusji, piszcie na adres: skrempa@granice.pl Najbardziej interesujące opinie z pewnością opublikujemy.
