Życie po duńsku. Rok w najszczęliwszym kraju na świecie
Helen Russell

Sięgając po tę pozycję byłam zaintrygowana taką prawdziwą relacją z jednego z krajów skandynawskich, które pokochałam po namiętnym czytaniu kryminałów z tamtejszych stron. A, że ostatnio bardzo modne stało się "szczęśliwe duńskie życie" czyli ich tak zwane hygge bądź lykke. 

Dążenie do bycia wręcz perfekcyjnie szczęśliwym to w Danii codzienność. Cieszą się ze wszystkiego czego mogą. Z pogody, kontaktów z rodziną, wolnego popołudnia, pracy, która daje im satysfakcję czy po prostu z bycia Duńczykiem. Helen Russel, która wraz z mężem wyjeżdża tam na rok dowiaduje się dlaczego tak jest i co powoduje, że pospolity Duńczyk uśmiecha się ot tak i swój poziom zadowolenia ocenia między 8 a 10 na 10. 

Jest wiele rzeczy na które Helen pewnie nigdy nie zwróciła by uwagi, ale Duńczycy z Jutlandii, gdzie zamieszkała z nazywanym przez siebie Ludzikiem Lego (tak nazwała męża po tym jak właśnie tak otrzymał pracę) pokazali jej co dla nich jest na prawdę ważne i co dla niej również powinno, bo da jej ... szczęście!

Mając rok czasu, pracując jako wolny strzelec Helen skupiła się na dogłębnym zbadaniu skąd bierze się ta szczęśliwości narodu duńskiego oraz czym tak na prawdę jest hygge i czy jest ono dostępne tylko dla Duńczyków czy ona jako przyjezdna też jest w stanie go doświadczyć.

Czego, więc pani Russel dowie się przez ten okres? Że dla narodu z którym zamieszkała bardzo ważny jest wystrój domu - najlepiej jak meble i lampy są designerskie oraz od znanych projektantów. Że recykling jest u nich na bardzo wysokim poziomie i trzeba ostro przestrzegać segregacji odpadów. Duńczycy mimo iż nie są religijni to są bardzo duchowi. Jak obchodzić się z duńską flagą i dlaczego tylko ona jest akceptowana u "normalnego" mieszkańca tego kraju. Że w Danii stawia się na zrównoważone życie zawodowe, a ich tydzień pracy to zaledwie około 34 godzin pracy - my Polacy możemy o tym pomarzyć prawda? I wiele, wiele innych ciekawostek.

Gdy zaczynałam czytać pomyślałam, że mogła bym się tam przeprowadzić. Ale im bardziej zagłębiałam się w książkę i im więcej się dowiadywałam tym mniej byłam o tym przekonana. Powiedzmy sobie szczerze - szczęśliwość w dużym stopniu zależy od nas samych. Potrafimy być smutni i załamani w zasadzie wszędzie, więc i weseli i radośni też. A nie ma miejsca idealnego. Nawet w najszczęśliwszym kraju na świecie, bo za takie uznawana jest Dania są rzeczy, których ja w życiu bym nie zaakceptowała. Może nie jestem zadowolona na 10 na 10, ale jestem szczęśliwa z tego co mam i tego gdzie to uzyskałam. To Polska zostanie moim najszczęśliwszym krajem, a Danię czy inne państwa mogę co najwyżej odwiedzić - na krócej lub dłużej. Nie zmienia to faktu, że takie książki czyta się z zapartym tchem i poznawanie kultury innych krajów jest naprawdę fascynujące. Polecam, bo może Ty zdecydujesz się tam wyjechać i uzyskać to prawdziwe duńskie hygge.

Więcej na:
www.swiatmiedzystronami.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W ostatnim czasie często przewijały się przed moimi oczyma nie tylko okładki książek dotyczących duńskiego stylu życia oraz hygge, ale przede wszystkim wpisy poruszające tę tematykę. Bez względu na to, czy przeglądałam ofertę księgarń internetowych, posty na blogach, czy nawet czytając konkretne artykuły w Internecie, zawsze trafiałam na to szczególne i znane wszystkim pojęcie. Pojawiały się wówczas coraz to nowe poradniki preferujące takowy sposób podejścia do życia i zachęcające do stosowania pewnych zasad mających na celu uszczęśliwiać ludzi. Pomimo iż poniektóre oprawy poszczególnych publikacji przyciągały mój wzrok, zachwycałam się nimi i delektowałam ich widokiem, to nie skusiłam się na nie z jednego prostego powodu: od pewnego czasu nie czytuję poradników, bowiem swego czasu zostałam do nich wystarczająco zniechęcona. Aczkolwiek, kiedy otrzymałam propozycję zrecenzowania książki "Życie po duńsku. Rok w najszczęśliwszym kraju na świecie", nie zastanawiałam się długo. Albowiem publikacja ta zdecydowanie nie jest poradnikiem, a szczegółową relacją brytyjskiej dziennikarki z rocznego pobytu w Danii - kraju, w którym ludzie zaznają szczęścia, spokoju, poczucia bezpieczeństwa i darzą się ogromnym zaufaniem. Zapraszam na recenzję. Helen Russell jest brytyjską dziennikarką i autorką poradników. Pisze dla takich magazynów jak "The Times", "Marie Claire", "The Guardian", "Grazia" czy "The Wall Street Journal". Jej książka "Życie po duńsku" ukazała się w 2015 roku i szybko została okrzyknięta bestsellerem. (źródło: okładka książki) Helen Russell i jej mąż mieszkają w Północnym Londynie, są młodym małżeństwem, które większość czasu poświęca pracy, widują się jedynie wieczorami. Tak bardzo zatracają się w obowiązkach, zarabianiu pieniędzy, pokonywaniu poszczególnych szczebli kariery, osiąganiu sukcesów, że zapominają co jest w życiu najważniejsze. Od dawna starają się o dziecko, ale bezskutecznie. Żyją w ciągłym pośpiechu, stresie, nawet w trakcie urlopu nie są w stanie wypocząć i skupić się na sobie, swoich przyjemnościach. Popadają w depresję, dopada ich zmęczenie, bezsenność, pogarsza się ich samopoczucie, a nawet stan zdrowia i kondycja fizyczna. Przeszkadza im uliczny hałas, nieustannie szare i ponure niebo, codzienna mżawka, gwar, harmider, a ponadto po atakach nożownika w dzielnicy nie czują się już bezpiecznie. Przez kilkanaście lat żyli na pełnych obrotach, ich kalendarze wypełnione były po brzegi. Mimo iż mieli dom, przyjaciół, pracę, to jednak czegoś im brakowało. Nie czuli się tak naprawdę szczęśliwi i spełnieni. Pewnego dnia mąż Helen otrzymuje propozycję pracy dla Lego w Danii, co oczywiście wiązałoby się z przeprowadzką do owego kraju minimum na rok. Początkowo kobieta sceptycznie podchodzi do tegoż pomysłu. Zdaje sobie sprawę z atrakcyjności oferty (głównie finansowej) oraz podekscytowania męża, dla którego ta wiadomość również była zaskakująca, jednak nie jest przekonana, czy to dobry pomysł, z wielu różnych względów. Ale w pewnym momencie Helen uświadamia sobie, że wyjazd ten mógłby być doskonałą okazją do poznania dokładnego przepisu na szczęśliwe życie Duńczyków. Ponadto mogłaby wówczas rozpocząć realizację swojego projektu zatytułowanego "Szczęście", polegającego na przekonaniu się na własnej skórze, jak wygląda życie w Danii oraz czym tak naprawdę jest słynny hygge. W tym celu planuje też porozmawiać z mieszkańcami i pozyskać ciekawe informacje dotyczące wszelakich dziedzin ich życia. Małżeństwo zatem ostatecznie decyduje się na wyjazd i przeprowadzkę do wiejskiej miejscowości położonej na Jutlandii. Pobyt w Billund zapewni im mnóstwo niespodzianek, atrakcji, sprawi, że będą musieli zmierzyć się z językiem, przeszkodami i przepisami, a także pozwoli im spojrzeć na życie z innej perspektywy, a przede wszystkim diametralnie owo zmieni. Przyznaję, że jestem bardzo pozytywnie zaskoczona ową publikacją. Z ogromną przyjemnością pochłaniałam kolejne strony owej książki, z łatwością przyswajałam przekazywane informacje, delektowałam się opisami krajobrazów, z ciekawością śledziłam prowadzone przez autorkę rozmowy z mieszkańcami, z uśmiechem na ustach zaczytywałam się w dialogach Helen z Ludzikiem Lego - jej mężem, opowiadanych przez nią anegdotach bądź opisywanych faux pas popełnianych wielokrotnie i wynikających z braku wiedzy na temat kultury oraz obyczajów panujących w Danii. Prawdę mówiąc odbyłam intrygującą, fascynującą oraz wartościową podróż do kraju, w którym życie jest łatwiejsze, szczęśliwsze i spokojniejsze. Poznałam dwoje wspaniałych ludzi, którzy podejmując - pomimo wielu obaw - decyzję o przeprowadzce do najmniejszego z państw nordyckich, zmienili poniekąd własne życie, dostrzegli metamorfozę w swoim sposobie bycia, zachowaniu, podejściu do pracy, zaczęli inaczej postrzegać siebie, akceptować ciszę i aurę panującą na zewnątrz, doceniać każdą chwilę, smakować każdy dzień, korzystać z uroków otoczenia, umilać sobie wolny czas, spędzając go wspólnie oraz czerpać radość z najdrobniejszych przyjemności. Helen i Ludzik Lego wpuścili mnie do swego świata, w którym nie tylko dzielili się wrażeniami z każdego dnia i miesiąca pobytu w kraju Europy Północnej, przygodami, spostrzeżeniami i przemyśleniami związanymi z wieloma kwestiami dotyczącymi tradycji, kultury czy innych dziedzin życia Duńczyków, ale przede wszystkim w pewnym stopniu otworzyli się przede mną, ujawniając ich wewnętrzne rozterki, słabości, gorsze samopoczucie, problemy oraz długoletnie starania o dziecko - tak bardzo przez nich wyczekiwane. Opowiadając o rocznym pobycie w najszczęśliwszym kraju na świecie autorka wykazuje się szczerością, naturalnością, bezpretensjonalnością, lekkością, czasem humorem, niekiedy ironią i sarkazmem. Nie idealizuje życia w Danii, ukazuje również jego słabsze strony, wskazuje wady. Nie ocenia panujących tam zwyczajów, które niejednokrotnie ją zaskakiwały bądź budziły niesmak oraz niezrozumienie, a jedynie wyraża własną opinię, po czym akceptuje dany stan rzeczy. Jej relacja jest obszerna, ale skupia się na najważniejszych aspektach. Ponadto przy omawianiu konkretnych dziedzin życia niejednokrotnie odnosi się do znalezionych badań bądź statystyk, które wplata w swą historię. Jednak takowe nie przytłaczają, są przekazane w zrozumiały, przejrzysty i budzący zainteresowanie sposób, a poza tym nie są obszerne, monotonne i tym samym nie nużą i nie zniechęcają do kontynuowania lektury. Helen Russell posiada niezwykłą umiejętność zaciekawienia czytelnika, przyciągania jego uwagi, zachęcania go do wysuwania wniosków i dzielenia się swoimi refleksjami. Poza tym potrafi przekazywać istotne informacje oraz poruszać trudne zagadnienia z niebywałą finezją i łatwością, co zdecydowanie wpływa na przyjemniejszy odbiór książki. Dodatkowo relacjonuje i obrazuje pobyt w Danii w taki sposób, że nieustannie odnosiłam wrażenie, jakbym rzeczywiście tam była, jakbym autentycznie uczestniczyła w życiu mieszkańców, zmagała się ze śniegiem i przeszywającym na wskroś zimnem, a nawet była świadkiem wielu przezabawnych i zaskakujących zdarzeń, w których główną rolę odgrywała właśnie Helen Russell, a mam na myśli m.in.: zakup samochodu przez autorkę, jej pierwsze dni w szkole językowej i nieświadoma obraza nauczycielki (poprzez użycie niewłaściwego słowa) czy wizyta na basenie i pewien widok, który wywołał zdziwienie. Publikacja rozpoczyna się prologiem, w którym autorka pokrótce opisuje swoje życie, małżeństwo z Ludzikiem Lego, starania o dziecko, a także dzień, w którym jej mąż otrzymał propozycję objęcia stanowiska w firmie produkującej znane na całym świecie klocki Lego, ich przemyślenia związane z ową wiadomością oraz poszczególne etapy przygotowań do przeprowadzki do malutkiej miejscowości położonej nad samym morzem w kraju przepełnionym szczęściem, beztroską i zaufaniem. Następnie podzielona jest na dwanaście rozdziałów, noszących nazwy kolejno po sobie następujących miesięcy, począwszy oczywiście od stycznia, a skończywszy na grudniu. W każdym z nich poruszane są zagadnienia ściśle związane z danym miesiącem i tym samym porą roku, do której jest przypisany. Autorka opisuje zatem moment przylotu do Danii i poszukiwania domu na wynajem, przygląda się elementom wyposażenia mieszkań, przedstawia tydzień pracy i wysokość zarobków, ukazuje relacje międzyludzkie i omawia formy spędzania wolnego czasu, obserwuje zwyczaje związane z jedzeniem (zakochała się w smaku wszelakich bułek), edukacją dzieci (zajęcia, w trakcie których oglądają sekcje zwierząt), opieką zdrowotną oraz opieką nad dzieckiem (państwo pokrywa 2/3 kosztów opieki nad maluchem) oraz prezentuje tradycje oraz obchodzone w Danii święta (bierzmowanie, Dzień Tańczącej Krowy, Sankt Hans Eve, palenie czarownicy itd.). Prowadzi rozmowy na tematy dotyczące m.in.: stylu życiu, designu, sztuki, wzornictwa, jedzenia, obyczajów, roli kobiet w Danii, pracy, systemu edukacyjnego, segregacji śmieci, służby zdrowia, a nawet pogody. Zawsze każdemu rozmówcy zadaje na koniec pytanie, czy jest szczęśliwy. Rozmawia z ludźmi, którzy różnią się profesją, wykonywanym zawodem, płcią, wiekiem oraz poglądami. Wśród nich znaleźli się zatem: profesor bioetyki, socjolog, prezenter, szefowa kuchni, ekspertka do spraw kulturowych, pastor, piekarz, adwokat, feministka. Każdy rozdział zawiera krótkie podsumowanie. Na zakończenie owej pozycji składa się epilog stanowiący podsumowanie pobytu w Danii oraz ukazanie zmian zaistniałych w życiu Helen i Ludzika Lego oraz wykaz dziesięciu rad ułatwiających życie po duńsku. W książce odnajdziemy między innymi odpowiedzi na następujące pytania: Dlaczego bycie nadgorliwym jest źle postrzegane w Danii? Dlaczego dzieci oglądają sekcje zwierząt? Dlaczego w lipcu wpływa do urzędu najwięcej wniosków rozwodowych? Na czym polega dieta nordycka? Jakie sporty wodne popularne są w owym kraju? Jak obchodzony jest Dzień Tańczącej Krowy? Co to jest Dannebrog? Jakie są zasady duńskiego stylu życia według Prawa Jante? Na czym polega swingowanie? Czym jest "patyczek królewny"? Co to jest SAD? Jak Duńczycy radzą sobie z vinterdepression? Podsumowując, "Życie po duńsku. Rok w najszczęśliwszym kraju na świecie" to niezwykle ciekawa, napisana z wyczuciem i smakiem, subtelnością, a często także z humorem relacja z pobytu w kraju słynącym z klocków Lego, śledzi i wyśmienitych bułek, zapewniającym szczęście, pozwalającym cieszyć się chwilą i małymi elementami życia codziennego, oferującym wiele udogodnień ułatwiających życie obywatelom; w kraju, w którym ludzie przestrzegają regulaminów, obdarzają się zaufaniem, pomagają sobie nawzajem, a przede wszystkim skupiają się na czasie spędzonym z rodziną, która jest dla nich największą wartością i sensem ich życia. Zdecydowanie zachęcam do lektury owej publikacji. To idealna książka dla osób zarówno pragnących uzyskać więcej informacji na temat tegoż kraju, jak i również tych, którzy zamierzają w przyszłości odwiedzić Danię, a być może nawet tam zamieszkać. Gorąco polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mąż Helen dostaje propozycje nowej pracy. Jest ciekawa i rozwojowa, ale wiąże się z przeprowadzką z Anglii do Danii. Kobieta waha się, jednak wie, że to uszczęśliwi męża, a jej da nowy start i nowe możliwości. Czyta o nowym miejscu zamieszkania, ale wiedza, którą przyswaja, nijak ma się do tego, co zastają na miejscu. Po pierwsze zimno i pusto na ulicach. Po drugie trudno zrozumieć ludzi, nie znając języka ani nie przebywając wcześniej w tym kraju. Ale przecież to najszczęśliwsze państwo na świecie, jakoś to będzie, prawda? Życie po duńsku Hellen Russell to pozycja z dziedziny literatury faktu, w której sama autorka opowiada o tym, jak widzi Danię. Swoją historię zaczyna jednak od krótkiego wprowadzenia w sytuację życiową – mówi o sobie i swoim mężu, życiu w Londynie i pracy. Aż nagle wszystko wywraca się do góry nogami, gdy małżeństwo przenosi się do Danii. Kobieta, z zawodu dziennikarka, robi wcześniej research, starając się przygotować na to, co może ją spotkać w nowym miejscu. Jednak podręczniki i przewodniki nie są w stanie powiedzieć jej o kulturze i społeczeństwie nawet w połowie tego, co autorka zastaje na miejscu. Prezentując styl życia, kulturę, tradycję i filozofię życiową Duńczyków, Helen porównuje ten kraj i społeczność do Anglików. Posługuje się nie tylko własnym doświadczeniem, lecz także statystykami. Wśród nich pojawiają się też dane na temat innych państw, dlatego łatwiej nam zrozumieć pewne rzeczy. Dodatkowo autorka przeprowadza wiele rozmów z mieszkańcami Danii, chcąc lepiej poznać ich zwyczaje i dowiedzieć się szczegółów na temat rzeczy, które wyczytała. Książka podzielona została na miesiące. W każdym z nich podjęto jakiś inny temat, który związany był z wydarzeniami z życia autorki. Są tu zarówno wywody na temat urządzania mieszkań, segregowania śmieci czy czasu pracy Duńczyków, jak również takie dotyczące opieki zdrowotnej, spędzania wolnego czasu czy gotowania. Ten miszmasz tematyczny powoduje, że każdy znajdzie tu coś dla siebie, jakiś wątek na pewno was zainteresuje. Głównym tematem jest jednak szczęście. Autorka przeczytała, że Duńczycy są bardzo szczęśliwym narodem i sama postanowiła dążyć do tego, by rok, który zamiesza spędzić w tym skandynawskim kraju, przyniósł jej wiele radości. Wypytuje ludzi o to, czy są szczęśliwi, szuka rad na temat życia typowego Duńczyka i chce spróbować robić to, co oni, by poczuć się spełnioną i radosną. Książka zachwyca kilkoma rzeczami. Po pierwsze humorem i lekkością, których nie brakuje. Autorka przedstawia kwestie życia w nowym miejscu w sposób zabawny, dzięki czemu czyta się to z ciągłym uśmiechem na twarzy. Po drugie tematyka poruszana w tej pozycji jest szeroka i bogata, poparta statystykami i rozmowami z ludźmi mieszkającymi w Danii. Po trzecie autorka niczego nie upiększa – nieraz zdradza, że coś ją zaskoczyło, nie wiedziała, jak się zachować albo z czymś nie dawała sobie rady. Jej niewiedza i zaskoczenia są ciągle widoczne, dodając tym samym otuchy czytelnikom. Życie po duńsku to naprawdę dobra książka, którą nie tylko czyta się z ogromną przyjemnością, lecz także dzięki niej lepiej poznaje się Danię. To nie jest pozycja tylko dla tych, którzy uwielbiają podróżować – to lektura dla każdego ciekawego świata czytelnika – pełna informacji, ciekawostek i humoru. Zdecydowanie polecam, ja bawiłam się świetnie podczas czytania, teraz czas na was.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Poszukiwanie przyczyn szczęścia Duńczyków, opisane z dziennikarską dociekliwością. Ciekawa i dobrze napisana książka, choć wiem dzięki niej, że Dania nie byłaby miejscem do życia dla mnie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)