zdrowaś
Katarzyna Klakla

?Dużo jest poezji powstającej na wkurwie, w której nie piękno wypowiedzi ani eksperymenty nad poszerzaniem granic języka są najważniejsze, lecz przesłanie czytelnikowi ładunku emocjonalnego. Są takie wiersze, które mają walić jak prawy sierpowy na szczękę albo być jak otrzeźwiający policzek. W tomie Ka Klakli Zdrowaś właśnie z taką poezją mamy do czynienia.

?Parę miesięcy temu czytałem tom Pokój do płaczu Wioletty Ciesielskiej, do którego stronę graficzną przygotowała Ka Klakla - wtedy przytłoczył mnie ogrom przemocy i emocji pojawiających się w wierszach, a ilustracje wywoływały poczucie niepokoju. W Zdrowaś jest podobnie pod względem ekspresji, jednak styl bardziej gniewny i ironiczny. Gniew wydaje się u podmiotki tego tomu efektem bezradności, czy może bezskuteczności modlitw, których fragmenty przewijają się w wierszach. Ironia staje się narzędziem obrony, możliwością reakcji, zadania bolesnego ciosu oprawcom, sposobem na usłyszenie głosu osoby mówiącej.

?W poezji Ka Klakli dominującym motywem jest przemoc przedstawiana na wiele sposobów - ta fizyczna i psychiczna stosowana wobec kobiet przez mężczyzn albo słabszych przez silniejszych (np. dzieci przez dorosłych), ale także jej emanacja pod postacią wojny w Ukrainie. Autorka razem ze wspomnianą wcześniej Ciesielską tworzą mocny i dobrze zharmonizowany dwugłos, uzupełniając się nawzajem.