Zanim świat zwariował
Ewa Bitner, Piotr Burski

Tym razem wybrałam sobie do przeczytania tomik poezji. Dwójka Autorów, nie znała się przed powstaniem tej publikacji. Co jednak łączy wiersze obojga? Co w nich znajdziemy, dla kogo są przeznaczone? Jakie są moje wrażenia po lekturze? Zapraszam Was do zapoznania się z moją opinią.

Tomik jest podzielony na dwie części. Pierwsza z nich, to wiersze Pani Ewy. Utwory Poetki nawiązują do wydarzeń, które miały istotny wpływ na to, co działo się w naszym kraju na przestrzeni lat. I tak przeczytamy między innymi wiersze dotyczące śmierci Papieża Jana Pawła II, katastrofy z 10 kwietnia, poznamy bliżej dawną ulicę Piotrkowską, dowiemy się też czegoś więcej na temat Włodzimierza Wysockiego a także poznamy parafrazy pieśni Jana Kochanowskiego.

Druga część to wiersze Pana Piotra. Z jego twórczości jasno wynika, że jest on prawdziwym patriotą. W jego utworach przeczytamy między innymi o kosynierach racławickich, o jednej z ulic Łodzi, która zachowała się do dnia dzisiejszego, przeczytamy też elegię do Kamila Krzysztofa Baczyńskiego. Znajdziemy tutaj też wiersze poświęcone członkom rodziny oraz wspomnieniom Autora. Zaciekawieni? Mam nadzieję, że tak ;) O tym, co jeszcze znajduje się w tomiku, dowiecie się kiedy sięgnięcie po lekturę :)

Muszę przyznać, że ujęły mnie te wiersze. Są one tak przyswajalne, ot po prostu dla każdego. Każdy znajdzie w nich coś dla siebie. Najważniejszym jednak elementem, który łączy twórczość obojga Autorów, jest patriotyzm płynący z tych utworów. Wyraźnie można go odczuć między słowami wierszy. Istotną rolę odgrywają też wspomnienia. Autorzy wspominają wydarzenia i miejsca z naszego kraju, które wywarły na nich ogromne wrażenie na przestrzeni lat. Pojawiają się też refleksje i pytania na temat tego, co się stało z dzisiejszym światem. Dlaczego nie mamy chwili, by się zatrzymać, pomyśleć i po prostu odpocząć. Oboje nawiązują w swych wierszach do tego, w jakim pośpiechu teraz żyjemy, na nic nie mając czasu. Do czego to wszystko zmierza? To pytanie pozostawiam otwarte, niech każdy z nas sam sobie na nie odpowie...

Ciekawym zabiegiem jest też fakt, że publikacja zawiera liczne ilustracje. Niektóre nawet zajmują całą stronę, co mam wrażenie nie często zdarza się w tomikach.

Dzięki tej lekturze, można się przejść oczami Autorów np. po dawnych uliczkach Łodzi i dowiedzieć się CZEGOŚ więcej na temat tego miasta oraz nieistniejących już ulic. Ciekawa nauka historii poprzez wiersze, co dla mnie jest również na duży plus. Zatem łączymy przyjemne z pożytecznym i poszerzamy wiedzę ;)

Myślę, że tomik przypadnie Wam do gustu, a być może i zainteresuje Was szerzej omawiana w nim tematyka. Dla mnie ta publikacja, to spore i pozytywne zaskoczenie, dlatego polecam Wam ją gorąco. Przyznaję 9 ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10 punktów! 😃😃

Świat pełen barw

„Jeżeli którejś nocy nie będziesz mógł zasnąć
Przez myśli zaplątane w skołatanej głowie,
To wywołaj z pamięci jedną chwilę jasną,
Co nam błysnęła w pewnej tajemnej rozmowie.”

Tomik wierszy podzielony jest na dwie części.

Część pierwsza to wiersze napisane przez Ewę Bitner. Tutaj możemy trochę się zatrzymać, powzdychać i napawać się pięknem otaczającej nas przyrody. Zatopimy się we wspomnieniach, trochę pozwiedzamy, poprzechadzamy się znanymi uliczkami i powspominamy stare dzieje oraz znanych nam ludzi.

„Mało kto opowiedzieć swe życie potrafi,
Złożone ze wspomnień i starych fotografii.
W pamięci zawsze zostają tylko okruchy,
Jakieś chwile strzeżone przez łaskawe duchy
Oraz te, pełne zwątpień, bólu i cierpienia,
Których wymowy nawet lekarz-czas nie zmienia.(…)”

Część druga napisana jest przez Piotra Burskiego, ta część, moim zdaniem, jest bardziej intymna, poświęcona patriotyzmowi, rodzinie, przyjaciołom i pięknym wspomnieniom, miejscom, do których chce się wciąż wracać pamięcią.

„Siądź tu przy mnie i posłuchaj
Tej tajemniczej mowy drzew.
Cisza leśna, chociaż głucha,
Krzyczy ci: „życie piękne jest!””

Tomik ciekawie wydany. Dwie obce sobie osoby postanowiły wydać tomik wierszy. Łączą ich lata pięćdziesiąte, miasto Łódź, pasja do pisania poezji i chęć pokazania swojej twórczości tworzonej w bardzo podobnym stylu. Okładka tomiku trochę nam podpowiada, jakich wierszy możemy się spodziewać. „Wiersz, niepodatny na losu zawieje”.

Przed wami głębia wzruszeń i otchłań wspomnień. Każdy tak naprawdę znajdzie tu coś dla siebie, nad czym może dłużej podumać, zagłębić się w tematykę danego wiersza i doznać ciekawych refleksji. Część pierwsza moim zdaniem jest lżejsza, przez co może być przyjemniejsza w odczuciach. Część druga zdecydowanie dotyka polskości i spraw bardziej intymnych, ważnych dla Piotra Burskiego. Wspomnienia minionego czasu, miejsc, ludzi... Moją uwagę zwróciły również ciekawe ilustracje wykonane przez Barbarę Hempel, które oddały klimat przedstawionych nam wierszy. Utwory przedstawiają różną tematykę, życiową i uczuciową, która zainspirowała tych dwoje autorów. Bardzo serdecznie Wam polecam.

„Jaki będzie ten świat i czasy nowe, kiedy ten nasz już będzie całkiem stary?”