Zaginiony
Michael Katz Krefeld

Bardzo żałuję, że nie wydano u nas więcej części. Mam nadzieję, że będą kolejne. Świetny kryminał, którego akcja dzieje się współcześnie w Danii oraz w 1989 roku w Berlinie. Wyraziści bohaterowie, świetne tło historyczne (przemiany polityczne w Berlinie tuż przed upadkiem muru), poplątane życie osobiste głównego bohatera plus niebanalna zagadka kryminalna sprawiają, że czyta się ,,Zaginionego" z zapartym tchem. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Areną dla wydarzeń tej powieści Krefelda są dwa miasta: Kopenhaga i Berlin roku 2013 i 2014. Autor przenosi nas również do Berlina 1989 roku, czasu zmian po zburzeniu Muru Berlińskiego. Oba wątki, kopenhaski i berliński, płynnie się przeplatają i nie wprowadzają chaosu. Zaginiony, tak jak Wykolejony, ma jednego głównego bohatera, a jest nim nie kto inny, jak Thomas Ravnsholdt, nazywany Ravn (z duńskiego - kruk), były detektyw i gwiazda kopenhaskiej policji. Ravn ciągle obwinia się za śmierć bestialsko zamordowanej ukochanej Evy. Mieszka na zapuszczonym jachcie (szumna nazwa) z wiekowym już buldogiem angielskim, M?ffe. Wspomniany ,,jacht" to pierwszy dom Thomasa, drugim jest ,,Wydra", knajpa jego przyjaciela, gdzie nawet nie mając korony w kieszeni i tak może się napić. Zaginiony to kolejny świetny kryminał autorstwa Michaela Katza Krefelda. To mocna, że tak powiem, męska powieść, łącząca w sobie sensację i historię. Odnosi się do Berlina, do sławnego Muru, który był jednym z najbardziej znanych symboli zimnej wojny i podziału Niemiec, a także do Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego ,,Stasi" i jego metod. Na szczęście po upadku Muru ,,Stasi" zostało rozwiązane. Nie jest to powieść, w której akcja goni akcję, gdzie brak wszystkim (i bohaterom, i czytelnikom) tchu. Krefeld jest czarodziejem i, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, jego świat zmienia się, a czas zwalnia. Fabuła toczy się swoim torem, niespiesznie, ale za to możemy się rozsmakować w każdym przeczytanym zdaniu, każdej stronie. Jednak mimo tego, trudno się od książki oderwać i dosłownie pożera się ją w całości. Zaginionego polecam wszystkim, którzy kochają kryminały, a tę część dodatkowo fanom historii, nie bardzo odległej, ale bardzo ważnej dla nas. Atutem powieści jest jego bohater Ravn, niezbyt szczęśliwy, trochę wykolejony, starający się stanąć twardo na ziemi. Niesamowity zmysł i nos policyjny, potrafią wybawić go z każdej opresji. Gorąco polecam. Całość - http://monweg.blog.onet.pl/2015/11/05/zaginiony-michael-katz-krefeld/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mogens Slotsholm przez wiele lat pracował jako księgowy w firmie Axela Pondusa Lauritzena w Kopenhadze znosząc z jego strony ciągłe upokorzenia. Miał dość bycia głupkiem, kretynem i tłuściochem. Pewnego dnia ,,wprawił w ruch coś, o czym od dawna marzył i na planowanie czego poświęcił niewiarygodnie dużo czasu." Okradł sejf firmy, w której pracował i znikł bez śladu. Siostra Mogensa, Luise, po pół roku od jego zniknięcia, zwróciła się o pomoc w odnalezieniu brata do detektywa Thomasa Ravnsholdta. Ravn jednak nie jest zainteresowany nową sprawą, gdyż nie otrząsnął się jeszcze po śmierci narzeczonej Evy, która została zabita w ich mieszkaniu. Od dwóch lat nie może ruszyć do przodu ze swoim życiem, żyje wspomnieniami. Mieszka na jachcie ze swoim buldogiem Moffe i przesiaduje w lokalu przyjaciela Wydra Morska. Luise Slotsholm Nielsen, architetka, piękna i elegancka kobieta stopniowo przełamuje opór Ravna, który zaczyna wciągać się w sprawę. ,,...brakowało mu rozwiązywania spraw. Był dobrym śledczym. Znajdował ślady, które przeoczyli technicy, umiał skłonić najbardziej zatwardziałych bandytów do przyznania się do winy. Brakowało mu miejsca zbrodni, tego szczególnego uczucia, kiedy pojawiał się tam pierwszy..." Ravn razem z Luise udaje się na poszukiwania do Berlina. To co tam odkrywają mrozi krew w żyłach. Od dwudziestu lat znikają ludzie, a seryjny morderca jest nieuchwytny. W powieści teraźniejszość przeplata się z historią. Akcja na zmianę toczy się w Berlinie w 1989 r. i w Danii w latach 2013/2014. Autor zręcznie prowadzi te równoległe wątki. Doskonale umiejscowił akcję na tle upadku muru berlińskiego, ucieczek tunelami przez granicę, demonstracji ulicznych rozpędzanych gazem łzawiącym i armatkami wodnymi z policyjnych wozów opancerzonych. Przerażające metody pracy służb bezpieczeństwa, podsłuchy, ukryte kamery, tajne cele do przesłuchań w dzień i w nocy, tortury psychiczne i cielesne, wykorzystywanie dzieci do inwigilowania rodziców. Nie bez przyczyny na okładce książki znajduje się kran z wodą. Woda jest wykorzystywana do wyrafinowanych tortur. ,,Zaginiony" to mocny duński kryminał trzymający w napięciu z licznymi zwrotami akcji i świetnymi, dosadnymi dialogami. Czyta się błyskawicznie i już nie mogę doczekać się trzeciej części:) Więcej na http://magiawkazdymdniu.blogspot.com/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

O tej książce mogę powiedzieć, że jest... poprawna. Poprawna będzie kreacja bohaterów, poprawny Ravn, czyli zbuntowany przeciwko swojemu losowi policjant, który ma słynną intuicję niezbędną do odkrywania prawdy. Zaletą jest dwutorowa akcja, którą dzieli 15 lat odstępu i wspólny wątek. I trzeba przyznać, że te retrospekcje, które powinny być tłem do losów detektywna Ravna - ukradły głównemu wątkowi całe zainteresowanie. Pierwszy raz główny bohater jest po prostu za mało wyrazisty i ciekawy. Pełna recenzja: http://dlalejdis.pl/artykuly/zaginiony_recenzja

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pierwszy tom serii Ravn („Wykolejony„) przypadł mi naprawdę do gustu. Michael Katz Krefeld wyrasta na jednego z czołowych przedstawicieli skandynawskich autorów kryminałów, a to nie łatwa sztuka. Mam wrażenie, że żaden rejon świata nie jest tak płodny w kryminały jak właśnie kraje skandynawskie. Wielu recenzentów porównuje Michaela do Jo Nesbo co samo w sobie jest już wielkim zaszczytem.

Były policjant Thomas Ravnsholdt znów w akcji. Tak samo niechętnie jak poprzednim razem wplątuje się w pomoc pewnej pięknej kobiecie. Jej niepozorny i nudny do bólu brat zniknął wcześniej obrabowując swoją firmę na pokaźną kwotę. Ostatni trop prowadzi do Berlina, po czym gwałtownie się urywa. Wydaje się że Mogens zapadł się pod ziemię. Okazuje się, że nie on jeden zaginął ostatnio w tajemniczych okolicznościach.

Umówmy się- nie ma lepszego momentu do czytania takich książek jak jesień. Za oknem pochmurno, brak słońca nie napawa nikogo optymizmem więc z przyjemnością sięga się po kryminały. Krefeld jest w nich mistrzem. Nastrój nie jest tak mroczny jak u niektórych skandynawskich autorów, mimo tego, że główny bohater nie należy do wesołych przyjemniaczków. Z reguły ciężki klimat budowany jest poprzez rozległe opisy nowych lokalizacji, w których wszystko jest bardziej ponure od tych opisywanych chwile wcześniej. Nie mówię, że nie ma to w sobie uroku jednak czasami odnosi się wrażenie, że opisy takie są typowym laniem wody by zapełnić kolejne strony i wprowadzić czytelnika w stan głęboko depresyjny. Krefeld tego nie robi. Zdecydowanie stawia na dialogi, dzięki czemu akcja płynie wartko ale nie traci na swojej wartości. Tym bardziej, że dialogi skonstruowane są jak najbardziej poprawnie. Ba! Wręcz po mistrzowsku i choćbyśmy chcieli nie da rady wyczuć w nich ani krzty fałszu. Nie ma znaczenia czy wypowiada się Ravn, Mogens, Renate czy postać która pojawia się w historii chociażby chwilę, czytelnik nie ma najmniejszego problemu ze zidentyfikowaniem autora zdania. Każda z postaci ma swój indywidualny charakter i jest on na tyle dobrze zarysowany, że akceptujemy go bez mrugnięcia okiem i oswajamy się z bohaterami bez problemu.

Jeżeli o historii była mowa… Akcja toczy się równolegle w trzech strefach czasowych; chwila obecna, Berlin 1989 roku oraz histori Mogensa od momentu rabunku do… Sami zobaczycie do czego. Mimo, ciągłych przeskoków czytelnik nie ma absolutnie żadnych problemów w odnalezieniu się w sytuacji. Nie tylko dlatego, że przed każdym rozdziałem zaznaczone jest z jakim miejscem i czasem mamy do czynienia ale fakt ten głównie zawdzięczamy tak wspaniale zarysowanym postacią.

Musze przyznać się do czegoś. Mimo iż ubóstwiam Ravna uczuciem szczerym i czystym to nie jego rozdziały były najlepsze. Za każdym razem gdy widziałam, że przenosimy się do Berlina ’89 czułam dreszcze. To co tam się działo; Stasi, prześladowanie, obsesja… Po prostu majstersztyk.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Thomas Ravnsholdt po raz drugi w akcji. Tytułowy zaginiony to księgowy, który ukradł pieniądze swojego pracodawcy i rozpłynął się w powietrzu. Przez pół roku nie skontaktował się ze swoją jedyną siostrą. Ta z kolei jest zdziwiona zachowaniem brata ponieważ znała go jako cichego samotnika. Prosi, więc aby Kruk spróbował go odszukać. Ten w końcu podejmuje wyzwanie i tak trafia do Berlina.
Co rozdział mieszają się czasy. Znowu historie biegną jakby oddzielnie, by w końcu stworzyć całość. Dowiemy się, że człowiek, którego szuka Kruk nie jest jedynym zaginionym mężczyzną w ostatnim czasie na terenie Niemiec. Poznamy techniki przesłuchań agenta Stasi - niemal przeniesiemy się w czasie.
"Zaginionemu" towarzyszy ten sam klimat co poprzedniej części i równie dobrze i szybko się tę historię czyta.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)