Zacisze
Tomasz Krzywik

Powrót po wojnie do rodzinnego miasteczka zamiast być ukojeniem dla duszy może stać się prawdziwym koszmarem. Nasz bohater splotem przedziwnych zdarzeń dociera do mieściny z dzieciństwa - Zacisza.
Jednak miasteczko wydaje się być widmem. Jakby było przeklętym, zapomnianym miejscem niczym zaklęta bańka spowita mgłą.
Opustoszałe, rozpadające się, obskurne domy. Jest upiornie i mrocznie. Atmosfera jest duszna, gęsta, lepka oblepiająca niczym pajęczyna. Bohater porusza się niczym w psychodelicznym śnie. Osoby, które napotyka na swej drodze są jakieś dziwne, nawet jego ojciec wydaje się taki obcy. Czym jest tak naprawdę Zacisze?

Będziecie tu odczuwać niepokój, poczujecie dreszcz siadający wam na karku. Zaczniecie się zastanawiać czy bohater śni a może oszalał? Znacie to poczucie zagubienia w lesie albo zastrzyk adrenaliny towarzyszący przy wejściu do ruin? Takie emocje przenikają tu czytelnika. To bardzo klimatyczna, oniryczna i psychodeliczna historia.

Tym, co wyróżnia książkę z wielu, to właśnie niepowtarzalny klimat na granicy weirdu! Niesamowity! Aż dziw mnie bierze, że to tylko debiut. Polecam!

Kiedy Klaudia @her_meowjesty_reads wrzuciła recenzję i zobaczyłam okładkę, wiedziałam że muszę poznać "Zacisze". Okładka całkowicie mnie zahipnotyzowała i obiecywała mroczną, tajemniczą historię. Pozwólcie, że zabiorę Was na małą wycieczkę do mazurskich krain, z której wrócicie odmienieni.

Welcome Home
Debiutancka powieść Pana Tomasza Krzywika po pierwszych kilku stronach może wydać się słaba, jednak to tylko pozory. Tak samo jak reszta książki. Autor stopniowo buduje napięcie, wprowadza czytelnika w świat tworząc coraz większy mętlik i niepewność. Akcja momentalnie przyspiesza, po czym zaczyna snuć się niby mgła na powierzchni jeziora. Po pewnym czasie atmosfera zaczyna być tak gęsta, że czytelnikowi ciężko jest się w niej poruszać. Mrok i niepokój otula czytelnika. Autor łatwo i w zadziwiająco przyjemny sposób bawi się oniryzmem, sprawia że szybko zaciera się jawa i sen. Książka jest jak koszmar senny, który nie chce wypuścić śniącego ze swych objęć. Hipnotyzuje, a następnie stopniowo odkrywa swe karty. Czytelnik razem z bohaterem stara się wszystko włożyć w ramy normalnego postrzegania świata. Jednak w tej książce nic nie jest takie, jakim się wydaje.

Podsumowanie
"Zacisze" jest debiutem. To czuć, że autor dopiero rozwija swoje skrzydła. Mnie jednak stworzoną historią urzekł całkowicie.
Czytając "Zacisze" bawiłam się bardzo dobrze. Kiedy w pod koniec książki dotarło dla mnie, dlaczego czytając czuję się jak w znajomym miejscu, momentalnie wszystkie kawałki układanki wskoczyły na swoje miejsce. Otworzył się mój umysł na inny świat. Świat, za którym tęskniłam od 14 lat. Mnie autor kupił swoją mroczną, oniryczną, a wręcz psychodeliczną wersją miasteczka Zacisze.