Zachcianek
Katarzyna Michalak

Po kilku latach przerwy sięgnęłam po kontynuację "Poczekajki" Katarzyny Michalak i przyznaję, że przeżyłam spore rozczarowanie. Tym bardziej, że lektura pierwszej części cyklu pozostawiła w mojej pamięci pozytywne wrażenia. Muszę tutaj dodać, że czytałam sporo książek autorki, nawet całe serie powieściowe, ale żadna z dotychczas poznanych nie wzbudziła we mnie tak mieszanych uczuć. 
"Zachcianek" opowiada dalsze losy Patrycji Marynowskiej, młodej pani weterynarz, marzycielki, która po bolesnych wydarzeniach z przeszłości nadal, na przekór wszystkiemu, pragnie spełniać swoje pragnienia. Rycerz na czarnym koniu, romantyczna miłość, mały domek z ogródkiem, a potem szczęśliwa rodzina, dzieci i kochający mąż. Możnaby rzec, że nie ma w tych marzeniach nic niezwykłego, są dość pospolite, może dla niektórych nawet banalne. Jednak dla Patrycji stanowią bardzo trudny do osiągnięcia cel. Na szczęście dziewczyna ma po swojej stronie niezwykłe kobiety, czarodziejki, a może raczej wiedźmy o ponadprzeciętnych zdolnościach, które knują intrygi i nie ustają w działaniach, aby marzenia drimerki Patrycji mogły się spełnić. Jeśli tak się stanie Pati zachowa swoją niezwykłą moc, którą została obdarzona już w dzieciństwie, a magiczny krąg będzie mógł nadal działać.

Czy bohaterka spełni swoje marzenia? Jakie niespodzianki postawi na jej drodze los? Kto okaże się rycerzem na czarnym koniu? Co sprawi, że Patrycja podejmie się czekających na nią wyzwań?

Fabuła powieści oparta została na bardzo popularnym motywie rycerza i księżniczki, przy czym rycerzy jest dwóch, księżniczka jedna i to ona musi dokonać wyboru. Niestety w przypadku tej opowieści autorka nieczym nie potrafiła mnie zaskoczyć. Co więcej... Muszę Wam się przyznać, że z tak naiwną i głupiutką postawą, jaką prezentuje główna bohaterka dawno nie miałam do czynienia. Niby dorosła dziewczyna, po studiach, pani doktor weterynarz, a zachowuje się dziecinnie niczym piętnastolatka. Dojrzałości ma jej chyba dodać kwiecisty język i nazbyt liczne oraz zupełnie zbędne moim zdaniem wulgaryzmy, które nie dodają bohaterce ani sprytu, ani rozwagi. Dialogi, na których w znacznej mierze opiera się ta historia bardzo dużo tracą na tej "łacinie", stają się momentami prymitywne i nieeleganckie. Najbardziej zaciekawiła mnie praca Patrycji w zamojskim zoo, opieka nad dzikimi zwierzętami, ale i tutaj prostactwo bierze górę. Siermiężny styl, jakim posługuje się autorka pozostawia wiele do życzenia, niektóre sformułowania w rodzaju "pewien niewierny małżonek zdemolował psychicznie i fizycznie moją klientkę" są nie do zaakceptowania i wołają o pomstę do nieba. Niepospolite i autoironiczne poczucie humoru jakie przypisywane jest pani Katarzynie Michalak tutaj bywa po prostu żałosne. Kompletny brak emocji, ciekawych wrażeń też nie za wiele. To zdecydowanie najsłabsza opowieść autorki. Ciężko mi było przez nią przebrnąć.
W swojej ostatecznej ocenie biorę pod uwagę fakt, że jest to opowieść napisana na początku kariery pisarskiej pani Michalak. Następne powieści, nawet całe serie, dużo lepiej się czyta, a i emocji w nich nie brakuje. Zdecydowanie daje się zauważyć pewien progres, doskonalenie warsztatu, jednakże po przeczytaniu "Zachcianka" mam poważne opory przed lekturą kolejnej części "Poczekajkowej" serii, którą wypożyczyłam już z biblioteki. Sięgając po "Zachcianek" nie oczekujcie zbyt wiele.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kontynuacja powieści "Poczekajka" Katarzyny Michalak. Powieść pełna emocji i humoru. Chwilami mój śmiech był nie do opanowania, szczególnie przy opisach kręcenia filmu Patrycji. Książka pełna zwrotów akcji. Jest to powieść o miłości oraz idącej z nią w parze zazdrości. Po przeczytaniu "Poczekajki" byłam pewna, że "Zachcianek" będzie powieścią o szczęśliwym życiu Partycji. Jednak bardzo się myliłam. Życie płata nam czasami niezłego figla. Niezwykła historia o zmaganiach dobra ze złem i o tym, że czasem trzeba dać sobie i innym drugą szansę. Czasami ludzie bardzo się zmieniają. Więcej nie zdradzę. Przeczytajcie sami serię "Poczekajkową" Katarzyny Michalak

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Drugi to Słonecznej trylogii. Znów stykamy się z Patrycją Marynowską. Jej życie u boku Gabriela nie jest niestety usłane różami, a gdy jeszcze Łukasz nie daje za wygraną to zaczyna się dziać. A co? Trzeba przeczytać, ja zachęcam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dalsze przygody Patrycji ktora przeprowadza sie do ukochanego Gabriela. Jednak nie wszystko sie uklada po jej mysli. Wtedy do akcji wkracza Łukasz, ktory nie zamierza sie poddac.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Marzenia, wiara, nadzieja, optymizm, przyjaźń, strata, wybaczenie i ta szczypta magii - to wszystko bije z tej książki. To historia, która pokazuje, że zawsze warto dać sobie drugą szansę, bez względu na okoliczności. Autorka udowadnia nieprzewidywalność naszego życia, że to, co z reguły dobre czy złe, w rzeczywistości wcale może takie nie jest. W tym tomie, pani Michalak pokazuje wszystkich bohaterów w zupełnie innym świetle, niż w "Poczekajce". Jedynie Patrycja pozostaje do samego końca sobą. Jest jeszcze jedno przesłanie tej powieści, mianowicie to, że nie wolno bać się być sobą, bo tylko wtedy znajdzie się prawdziwe szczęście. "Dlaczego jestem inna? Gorsza? Bo ośmielam się marzyć? Bo śnię? Dlaczego mam iść drogą, którą idą wszyscy, którą wybraliście dla mnie wy? Moja własna jest zła?" W książce znajdziemy pełno zabawnych dialogów - ale takich też, po których pojawia się śmiech przez łzy. Książka pełna ciepła i miłości, wzruszających scen i mnóstwo wszelakich emocji, a przede wszystkim marzeń.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Proza Katarzyny Michalak jest bardzo kontrowersyjna. Jedni ja ubóstwiają inni zaś najchętniej spaliliby wszystko, co napisała. Jeżeli chodzi o mnie, to "Słoneczna trylogia" raziła w oczy swoją stereotypowością, idiotycznymi błędami popełniającymi przez panią weterynarz i zachowaniem Patrycji. Plusy są takie, że całkiem miła była narracja, a fabuła została poprowadzona porządnie. Cóż, chcecie - czytajcie, nie chcecie - nie czytajcie. Na mnie trylogia nie zrobiła wrażenia. Więcej: http://recenzjeoptymisty.blogspot.com/2015/09/soneczna-trylogia.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pełna zaskakujących zwrotów akcji, a zarazem ciepła i pełna humoru kontynuacja powieści Poczekajka Katarzyny Michalak. Patrycja, rudowłosa pani weterynarz, opuszcza Poczekajkę, by zacząć nowy etap w życiu u boku ukochanego Gabriela. Wystarczył jednak tylko rok, by marzenia i oczekiwania dziewczyny brutalnie zderzyły się z rzeczywistością. Patrycja tęskni za swoim życiem w Poczekajce, za pracą w ZOO, a i Czarny Książę z bliska nie wydaje się już taki pociągający. Czy to właśnie na niego czekała całe życie? Zanim odpowie sobie na to pytanie, czeka ją jeszcze wiele przeciwności losu dramatycznych zawirowań. Zachcianek to historia o spełnionych marzeniach i odrobinie magii. O prawdziwej Miłości, która jest tuż obok, choć wcale nie tam, gdzie jej szukamy. O odnalezieniu własnego miejsca na Ziemi i szczęścia, które jest w zwyczajnej codzienności. I o tym, że w każdy, nawet najgorszy człowiek, może zmienić się na lepsze i zasługuje na drugą szansę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Znów zatraciłam się całkowicie w książce Katarzyny Michalak. Kontynuacja losów Patrycji Marynowskiej z Poczekajki, którą opuściła wybierając życie obok wymarzonego księcia - Gabriela. Książę, którego ma okazję z bliska poznać już nie jest tak wspaniały jak się wydawało. Pojawiają się intrygi, schody, a raczej studnia - wtajemniczeni wiedzą o co chodzi :) - Janka i znowu knujące wiedźmy. Co dalej z Patrycją i jej bliskimi? Eh te Patrysine "ląly, aj mister ląly, aj hew nołbady on maj ołn" :P Uległam czarom wiedźm. Znowu czytało się szybko, fajnie, z uśmiechem na twarzy. Odpowiednia dawka intryg jak i humoru. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po skończeniu "Poczekajki" moje czytelnicze serce podzieliło się na dwie części. Z jednej strony pierwszy tom Słonecznej trylogii sprawił, że odpłynęłam w świat magii i marzeń, a z drugiej zostawił we mnie zadrę i to sporą. Chyba nie wybaczę Pani Michalak, w jaki sposób przedstawiła wieś i jej społeczność. Ale i tak postanowiłam sięgnąć po jej kontynuację. Jeśli miałabym porównać "Poczekajkę" z "Zachciankiem" to ta druga przy tej pierwszej wypadła w moim odczuciu lepiej. Z Poczekajki i żółtej chatki przenosimy się do Zaborowa pod Warszawę gdzie znajduje się Dworek Rządcy. To właśnie tam osiedliła się nasza pani weterynarz wraz ze swoim wybrankiem serca - Gabrielem No teraz nie pozostaje nic innego, jak tylko napisać: i żyli długo i szczęśliwie. Niestety życie to nie bajka. Tym bardziej jeśli mężczyzna nie wie czego tak naprawdę chce, a raczej kogo.. Namieszał w głowie Patrycji, a później nagle mu się coś odmieniło. Niby ją kocha, a chyba raczej nie kocha...Pogubił nam się troszkę chłopaczyna, wolnego związku mu się zachciewa. Andropuzę przechodzi, czy co. Wydaje mi się, że jak na swój wiek jest jeszcze za młody, żeby cierpieć na tą męską dolegliwość...Nie tak wyobrażała sobie Patrycja życie u boku swojego ukochanego. Tęskni za żółtą chatką. Ale tak to jest, gdy nagle w związku robi się za ciasno. Pojawia się ona, szalona była żona...( aż mi się zrymowało ). Wiedziałam, że stanie się coś złego. I to właśnie ta szalona kobieta będzie maczała w tym swoje paluszki. Zresztą nie pierwszy raz...Dochodzi do dramatycznego zdarzenia... Na ratunek kobiecie przychodzi....znienawidzony prze nią ŁUKASZ. Dobrze widzicie, ten ŁUKASZ. A gdzie był w tym czasie jej ukochany i co się wydarzyło w trakcie jego nieobecności, tego moi drodzy już wam nie zdradzę. Mogę tylko powiedzieć tyle, że będzie się działo :-). Ponowne pojawienie się Łukasza, spowoduje spory galimatias w życiu kobiety. Przecież tyle się przez niego wycierpiała, a teraz nagle zjawia się jakby nigdy nic pod postacią samarytanina i błaga ją o wybaczenie. Znowu coś kombinuję, czy przechodzi wewnętrzną metamorfozę? Po Łukaszku można spodziewać się wszystkiego, ale co mają do tego czarownice z kręgu... Było cudnie...Spędziłam z tą książkę kilka fantastycznych chwil. I mogę być jednego pewna, że warto marzyć.... W pierwszej części trylogii Patrycja przedstawiona została w sposób można by rzec niewinny, jak rusałka, którą można spotkać o świcie na łące. Wiele już w swoim życiu przeszła, mimo tak młodego wieku. Ale nie zraziła się do ludzi, w dalszym ciągu darzy ich zaufaniem. Miłość do swojego miejsca jest czymś fantastycznym i pięknym. Każdy z nas ma taki swój zakątek na ziemi do którego lubi wracać, za którym tęskni...Dla Patrycji takim miejscem jest Poczekajka. I kto by się spodziewał tego po miastowej dziewczynie. Zgadzam się z tym, że nie wszystkim postać głównej bohaterki może przypaść do gustu. Dorosła kobieta a zajmuje się takimi bzdurami. Czarować jej się zachciewa. A niech sobie czaruje, skoro sprawia jej to przyjemność. No jest troszkę irytująca, nie powiem, ale chyba nikt z nas nie jest idealny, prawda. W drugiej części przekonamy się, że silna z niej babka, jak już sobie coś postanowi musi to wykonać mimo tego, że po drodze do wyznaczonego celu napotyka przeszkody. Oczywiście chwile załamania również następują, są to krótkie chwile. Popłacze sobie, tak dla psychicznej ulgi. Potem wstaje z jeszcze większą wewnętrzną siłą. Chyba o głównej bohaterce zostało już sporo powiedziane, więc warto również szepnąć słówko o innych książkowych postaciach. Zatrzymajmy się na moment przy bohaterach płci męskiej. Gabriel i Łukasz. Obaj przystojni, dobrze zbudowani. Kobiety wzdychają na ich widok. Oj dodali smaczku Ci chłopcy do książki. Czasami warto dać człowiekowi drugą szansę, nawet w tedy gdy będzie to trudne. A tak naprawdę po bliższym poznaniu dostrzeżemy wszystkie cechy jakie skrywa dana osoba. Hania, przyjaciółka Patrycji. W trudnych momentach zawsze wspierała Patrycję, ale w duchu zazdrościła jej. I teraz pada pytanie: czego? A no tego, że zawsze to Patrycja była tym numerem jeden. Ale na szczęście nić przyjaźni która miedzy kobietami powstała nie została zerwana. Pani Michalak to mistrzyni w pisaniu książek wypełnionych emocjami. Tak jak w pierwszej części tak jak i w drugiej czytelnik będzie miał możliwość wgłębienia się w temat miłości, spełnionych marzeń. Przekona się również, że prawda ma wyjątkową moc. A do tego w sposób humorystyczny napisane dialogi. Momentów wzruszających również nie brakuje...Dla każdego coś miłego. I właśnie ta książka skierowana jest do wszystkich. Niektórzy mogą sobie pomyśleć, gdy skończą czytać tę książkę, że to taka zwykła bajka, w której zakończenie jest również bajeczne. Ale czy czasami nie potrzebujemy właśnie takiej bajecznej odskoczni od problemów życia codziennego. Zapomnieć choć na chwilę o wkurzonym szefie w pracy, o kłótni z teściową...A może chcesz się zwyczajnie zrelaksować przy lekkiej i przyjemnej lekturze, więc usiądź sobie w fotelu...i odpłyń w świat Patrysinych marzeń.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Szczerze powiedziawszy - Kasiu, wybacz mi - ta część podobała mi się znacznie bardziej od pierwszej części. Było tak, jak chciałam, zupełnie inaczej, w totalnym zaskoczeniu! Do tej pory mówię, że to była najlepsza część z całej serii.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Całkiem niedawno skończyłam lekturę Poczekajki. Byłam pewna, że kolejny tytuł serii Poczekajkowej to będzie ciekawe, idylliczne życie Patrycji u boku jej księcia. Ależ się zawiodłam! To nie będzie lekkie i przyjemne życie. Jej wymarzony książę okazał się draniem znikającym często i gęsto z domu pod byle pretekstem by pewnego dnia przywieźć swoją byłą żonę Janeczkę, która nie raz próbowała zagrozić Patrycji. To wtedy właśnie akcja nabiera tempa i gdy w końcu Janeczce prawie udaje się zrobić krzywdę Patrycji ratuje ją jej największy wróg - Łukasz. Gdzie był wtedy Gabriel? Dlaczego Łukasz pragnie, aby Patrycja mu wybaczyła, co takiego się stało, że zmienił swoje postępowanie? Zachcianek podobnie jak Poczekajka, wzbudził we mnie mnóstwo emocji. Patrycja to taka prosta dziewczyna, która nie udaje kogoś innego. Mówi, co jej ślina na język przyniesie, często i gęsto najpierw mówi później myśli, - ale to jest w niej właśnie najpiękniejsze. W porównaniu z Poczekajką, w tej części dzieje się o wiele więcej, jest o wiele ciekawiej. Mnóstwo tu ciekawych nowych bohaterów, ,,czarownice" z kręgu również wiele wniosą do i tak mało ustabilizowanego życia Patrycji, by w pewnym momencie bardzo, ale to bardzo namieszać. Gabriel i Łukasz to mężczyźni, którzy bardzo mnie zaskoczyli. W Poczekajce już ich zaszufladkowałam na lepszych i gorszych a tu musiała zrobić zamianę. Całkowity zwrot akcji spowodował, że Gabriel już nie jest taki kryształowy a Łukasz jednak ma sumienie i potrafi przyznać się do błędu. Oczywiście podobnie jak w części pierwsze tu również mnóstwo ciekawych, prześmiesznych dialogów. Śmiechu nie mogłam opanować przy wątku kręcenia zapowiedzi filmowej do książki. Książkę oczywiście pochłaniałam przed snem i naprawdę starałam się śmiać bezgłośnie. Bezgłośnie się dało, jednak wiadomo jak to jest (mąż się przebudził, bo mu łóżko się trzęsło spojrzał na okładkę - ,,znowu Ta Michalak") i już wtedy nie mogłam się opanować:) Trochę trwało zanim się uspokoiłam i mogłam skończyć lekturę. Lekka, łatwa i przyjemna lektura, pełna zabawnych wątków. Może i przewidywalna, tylko, co z tego, skoro Katarzyna Michalak czaruje swoim piórem jak nie jedna z czarownic swoją magią, że od książki nie można się oderwać, aż się jej nie skończy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna książka dla kobiet pochłonięta w jeden dzień. Książka nadająca się idealnie na jesienny wieczór. Jest to kontynuacja pierwszego tomu Poczekajki, w którym poznajemy dalsze losy Patrycji, Hanki, Łukasza, Gabriela, kręgu i całej reszty. Nie ukrywam że miałam szczerą nadzieję że Patrycja będzie z Gabrielem jednak rozwiązanie wprowadzone przez autorkę usatysfakcjonowało mnie. Gabriel jest z Hanką, Patrycja z Łukaszem, Artur w więzieniu a Janka ma wreszcie życie na które zasługiwała. Już się nie mogę doczekać dalszych losów tych bohaterów. Książkę jak najbardziej polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

trochę za dużo - jak dla mnie- tej magi.... poza tym rewelacja, Patrycja i jej perypetie są niedoścignione, piękne i romantyczne... urocza Panda-pies.... polecam :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Juz przy pierwszej części mialam małe problemy z wkręceniem się w klimat książki, przy drugiej części "Zachcianek" wiedziałam czego sie mniej wiecej spodziewac i spodziewałam.. Spokojnej miłości u boku Gabriela, gromadki szcześliwych dzieciaczków i... KLOPS! Nagły zwrot akcji, pierwsza część okazuje się juz nie ważna, nie ważne łzy i ból Patrycji, nie ważne teraz to, co bylo TAK WAŻNE wcześńiej... Poza tym odniosłam wrażenie, że Patrycja ma rozdwojenie jazni, bo jak była w Poczekajce spokojną, skromną, grzeczna i naiwną panienką to tutaj całkowicie jest inną osobą- i nie wynikało to bynajmniej z przemiany charakteru, a raczej z niezdecydowania jaka Ona w sumie ma byc..ta Pipisia. Sama zawartość i treść tej książki również jest dla mnie mało interesująca i szczerze nie rozumiem zachwytów i pozytywnych opinii na jej temat:) Dzieje sie tutaj niby wszystko na raz, a jednocześnie nic. JUz na początku wiemy,ze Pipisia jest przeznaczona jednak Łukaszowi i tak czytamy połowe książki co i jak wszyscy robią,żeby tak sie stało, bo Łukasz nagle jest lubiany, dobry i wręcz idealny;/ Drugą połowe czytasz o tym jak Patrycja realizuje swoje kolejne marzenie i pisze książkę,a co za tym idzie również postanawia nakręcić jej teledysk. I tak czytasz o Jej zmaganiach na planie filmowym, po to tylko żeby dotrwać do banalnego i bajkowego zakończenia, w którym wszyscy są piękni, dobrzy i wspaniali... Czyta się ekspresowo i za to daje dwie gwiazdki, bo dzieki temu nie musiałam sie długo męczyć z tą pozycja:)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Fajna , miło się czyta, trochę humoru i fantasy , polecam .. przeczytać oczywiście wszystkie trzy części

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kontynuacja "Poczekajki". Trochę baśniowa konstrukcja, fajny materiał na ciekawy film. Wiosenna lektura.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo fajna książka, w której oprócz dalszych losów bohaterów możemy dowiedzieć się, jak tak naprawdę powstaję teledysk. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo lubię czytać książki Pani Michalak. Autorka potrafi wciągnąć czytelnika w świat bohaterów i nie wypuścić ich aż do samego końca opowieści. Bardzo podoba mi się seria z Poczekajką. Jestem w trakcie czytania trzeciej części?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

 

Jakoś mnie nie przekonał ten Łukasz chociaz Gabriel też nie za mądry kazać mieszkać Swojej dziewczynie z byłą żoną jeszcze taką nie stabilną emocjonalnie kretyn. Jednak książka świetna fajnie się ją czyta polecam. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dziwne pisać opinię o książce, która jest pokazana z inną okładką po raz kolejny! Jakoś trafiam cały czas na kompletnie inne wydania :) Ale do rzeczy, tak jak podobała mi się "Poczekajka", tak podobał mi się "Zachcianek" :) Wszystko tu odwraca się o 180 stopni. Ci źli stają się dobrymi, ci dobrzy złymi :) Znów jest moje ulubione zamojskie zoo i znów go za mało. Gdyby Pani Michalak napisała książkę np. wspomnienia weterynarza zamojskiego zoo - dla mnie byłby hit! Uwielbiam te wstawki o zoo i śmieję się w głos. Wczoraj mało córki nie zapomniałam położyć spać, bo przecież właśnie w zoo tygrys urwał człowiekowi rękę! No dobrze, rozpędzam się :) Patrycja dalej marzy. O miłości, domu, rodzinie. Wokół niej dalej są ludzie, których kocha, których nienawidzi i wszyscy oni mają na jej życie ogromny wpływ. Nie będę pisać co się dzieje w książce, bo zdradzę fabułę, ale mogę powiedzieć, że nudzić się na pewno nie będziecie. Lubię bohaterów tych historii i dobrze mi się o nich czyta. Mam nadzieję, że wam też :) Polecam :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)