Zabawa w chowanego
Jack Ketchum

Przeglądam półki z książkami w bibliotece. Przyglądam się nazwisku. „Jack Ketchum”. Coś mi to mówi. Autor kryminałów lub horrorów, okładka oraz opis na to wskazują. Zabieram ją do domu. W autobusie jestem na około 50 stronie. Przysiada się znajoma i pyta o czym jest książka. Patrzę na nią i zawieszam się. Co ja w końcu czytam, romans czy horror?

Sławne nazwisko. Z każdej strony polecają mi jego książki. Pierwsze wrażenie: totalne rozczarowanie. Na co dzień nie „siedzę” w horrorach, jednak chciałam spróbować czegoś nowego. To zdecydowanie nie było to czego szukałam. Brakowało jakiegokolwiek dreszczyku emocji, obrzydzenia, strachu, czy czegokolwiek, czego bym się spodziewała przy dobrej książce z tego gatunku.

Pierwsze sto stron opowiada o życiu Danego, które jest zwykłą codziennością, dopóki nie poznaje Casey. Nastolatka, która odmienia jego nudne życie. Kąpiele nago w wodzie, seks w najróżniejszych miejscach. Dopiero, gdy przebrniemy przez to wszystko pojawia się tytułowa „zabawa w chowanego”, która była dziwna. Bardzo. Ale nie przerażająca. Tak samo bym się czuła czytając to w opuszczonym domu, w nocy, jak o poranku na tarasie. Znawczynią gatunku nie jestem, ale jako nastolatka chcąca sięgnąć po nowy gatunek i tak zachwalanego autora muszę przyznać, że się rozczarowałam.

To co mówi Jakub Ćwiek, czy wnioskując z opisu, muszę przyznać, że zagłębianie się w psychikę i zachowania ludzkie Jack Ketchum ma bardzo dobrze opanowane. Do tego ma bardzo dobry styl. Dlatego wiem, że następnym razem spróbuję z bardziej popularnym tytułem „Dziewczyny z sąsiedztwa”. Jak na ten czas otrzymałam  ciekawą opowieść o dziwnym związku i zachowaniu zranionej dziewczyny plus nudne krzątanie się po opuszczonym domu.