Wojna Crier
Nina Varela

Królestwo Rabu po "wojnie gatunków" ponownie przeżywa kryzys. Kiedyś dla bezpłodnej królowej stworzono automatony, które miały imitować człowieka, ale być od nich lepsze. Nikt nie przypuszczał, że to działo stworzone przy pomocy alchemii spowoduje wojnę, wygra ją i przejmie nad wszystkim władze. Obecnie poznajemy losy Lady Crier, która ma być spadkobierczynią królestwa i nim rządzić. Z drugiej strony mamy Aylę, która straciła rodzinę po jednym z ataków automatonów i teraz chce uderzyć tam, gdzie najbardziej zaboli, czyli w oczko w głowie króla. Gdy ich losy się splotą nic nie pójdzie zgodnie z planem. Jak to wszystko się potoczy? Czy wartości które wyznawały główne bohaterki były warte wszystkich poświęceń? Czy człowiek i automoton mogą się dogadać? 
 

Nakręciłam się na tą pozycję bardzo, już w momencie gdy zapoznałam się z opisem i to był mój błąd... Niestety liczyłam na interesującą pozycję o podłożu mocno politycznym, pełnym akcji i niedomówień. Po części mogę powiedzieć, że to otrzymałam, ale nie w takiej formie na jaką liczyłam. Jednak zacznę od początku i to wytłumaczę.

Po pierwsze mamy styl pisania. Niestety nie jest on najprzyjemniejszy. Trudno jest się wciągnąć w fabułę i na dłuższy czas się skupić. Jest w niej całe mnóstwo opisów szczegółów, które nie są niezbędne, a spowalniają akcję. Poza tym sama akcja, jest opisana w tak nudny sposób, że trudno wręcz powiedzieć, gdzie się ona zaczyna, a gdzie kończy. Brakuje w niej emocjonalności i jak rozumiem to w perspektywie Crier, która raczej nie powinna okazywać uczuć, to u Ayla już kompletnie nie. Skoro działa pod wpływem zemsty to raczej powinna bardziej emocjonalnie do tego podchodzić. Brakuje też bardziej rozpisania postaci, ich motywacji, przemyśleń, bo niby autorka chce się bardziej skupić na akacji, to średnio to wyszło. Dodatkowo zmiany perspektyw też nie zostały dość dobrze odcięte i w jednym momencie czytam o jednej postaci, a zaraz mam przeskok na kolejną.

Jeśli chodzi o postacie no to nie licząc tego, co przed chwilą napisałam, to są dość płaskie. Mamy tylko kilka cech danej osoby, które mają je charakteryzować i tyle. Ayla człowiek, buntownik, który stracił rodzinę i chce zabić spadkobierczynie oraz posiada przedmiot, za który może stracić głowę. Crier za to, to księżniczka, podporządkowana ojcu, posłuszna wręcz marionetka. Można o niej powiedzieć, że jest miła i momentami działa dość impulsywnie biorąc pod uwagę jej "gatunek". Kinok to można powiedzieć prawa ręka króla. Osoba która ma wszystko zaplanowane, dąży do realizacji swoich celów z wszelką cenę. Dodatkowo można go określić jako wyrachowanego i działającego kilka kroków w przód.

Podsumowując może tylko narzekam, ale finalnie nie jest ona tragiczna. Ma kilka fajnych motywów i akcji, które były interesujące i jestem ciekawa jak to zostanie rozwinięte w kolejnej części. Wydaje mi się, że za bardzo się nakręciłam na tą powieść i dlatego tak zabolał zawód. Zmniejszę oczekiwania i spróbuję! Jednak nie zaprzeczę, że motyw z naszyjnikiem jest na tyle ciekawy, że jestem niecierpliwa w oczekiwaniu na kolejny tom. Na koniec, co jeszcze mogę powiedzieć to odczułam kilka podobieństw do Sagi Księżycowej, więc jeśli tamta historia Wam się podobała, to ta również może :)

Znacie książki o automatonach, robotach czy androidach? Często omijałam takie powieści, ponieważ nie podchodził mi ten temat. Jednak nie mogę powiedzieć, że temat robotów podbijających ludzi to nie fantastyka, więc nie zastanawiałam się długo i sięgnęłam po ostatnią premierę wydawnictwa YouAndYa. “Wojna Crier” Niny Varela przedstawia bardzo dobrze zbudowany świat, którym rządzą automatony, byty stworzone przez jednego człowieka, doskonałe i ożywione tajemniczym sercokamieniem. Zaciekawiłam was? A może potrzeba wam więcej zachęty. Mamy tu enemies to lovers i slow burn, takie elementy historii, które ostatnio są popularne i dość lubiane przez czytelników. Autorka zrobiła kawał dobrej, roboty wymyślając ten świat, dodając romans do niego, do tego romans dwóch kobiet, ludzkiej kobiety i automatonki.

Królestwo Rabu zostało spustoszone przez wojnę, krwawą wojnę między ludźmi i automatonami. Automatony zostały stworzone jako zabawki ludzi, teraz to ludzie są niewolnikami automatonów. Role się obróciły i nie wszystkim się to podoba. Ayla, ludzka kobieta, straciła z rąk tych doskonałych tworów całą rodzinę. Poprzysięga im zemstę, która ma się dokonać w chwili, w której zabije księżniczkę Crier. Crier została dokładnie stworzona przez położne, które kierowały się konkretnymi życzeniami jej ojca. Jednak z czasem ta doskonała istota zaczyna się buntować a w miejscu, gdzie powinno być jej serce, zaczyna rodzić się całkiem nowe uczucie: Namiętność.

Uwielbiam, gdy świat, który dopiero poznaje, jest dobrze przedstawiony. W “Wojnie Crier” Niny Varela na samym początku otrzymaliśmy spis najważniejszych wydarzeń w porządku chronologicznym. Do tego przed większością rozdziałów otrzymaliśmy zapiski różnych osób, dzięki którym wiemy odrobinę więcej. Poznajemy osoby, które już dawno temu umarły, oraz odkrywamy kilka głęboko skrywanych sekretów. Sam pomysł na wojnę między ludźmi a automatonami, nie jest świeży, dość często używany w książkach Sci-fi. Jednak połączenie wojny o ludzkość z miłością i bardzo ciekawie zarysowanym obrazem zawirowań politycznych wśród automatonów, wydaje się bardzo dobrą fabułą, o której ciężko zapomnieć. 

Główne bohaterki są od siebie tak bardzo różne i nie chodzi mi tylko o ich gatunki, tylko o ich charaktery. Choć muszę przyznać, że ciężko mi pisać o Crier, została ona stworzona, dokładnie zaplanowana i nie powinna objawiać tych cech charakteru, które tak w niej polubiłam. Mnogość wątpliwości, które rodzą się w Crier, pozwalają mi widzieć w niej bardzo ludzką postać. Ayla wydaje się być bardzo stanowcza w dążeniu do swojego celu, nie widzi nic, co można by chcieć chronić w oprawcach, którzy ją otaczają. Wszystko zmienia się w jednej chwili, która została pięknie opisana. Tu dochodzę do samego pióra autorki, które jest niezwykle przyjemne w odbiorze. Czy była to dobra książka? Tak. Czy sięgnę po kolejny tom, który ma być zarazem ostatni? Tak. Czy wam ją polecam? Oczywiście, ta historia jest warta tego, by ją poznać. Dziękuję bardzo za książkę do recenzji wydawnictwu YouAndYa.

(współpraca barterowa)

Gdybym miała w skrócie opisać, co składa się na "Wojnę Crier", to na pewno wymieniłabym bogaty świat przedstawiony, świetny pomysł na fabułę, potencjał do rozwinięcia historii na serię dłuższą niż 2 tomy, ale też niestety mało akcji i okazjonalne powiewy nudy. 

Autorka poświęciła dużo energii na budowanie rzeczywistości rozdartej konfliktami maszyn i ludzi oraz na opisywanie wewnętrznych przeżyć głównych bohaterek. Na pewno znajdzie się mnóstwo czytelników, którym takie niespieszne tempo akcji przypadnie do gustu. Ja starałam się jak mogłam utrzymywać pełne skupienie, ale czasem uwaga sama odlatywała w siną dal.

Bardzo podobała mi się postać tytułowej Crier, była według mnie ciekawsza od ludzkiej Ayli. Jak funkcjonuje jej idealne sztuczne ciało, jakie ma przemyślenia, o tym, jak odkrywa swoją naturę - na takie momenty czekałam. Cały motyw dojścia do władzy sztucznej inteligencji jest bardzo na czasie.

Polecam miłośnikom fantastyki, którzy mają ochotę trochę odpocząć od typowych magicznych światów, tutaj poznacie napędzane alchemią androidy - automatony.

"Wojna Crier" to książka z potencjałem, według mnie nie do końca wykorzystanym.

Nie mogłam się wciągnąć w tą historię. Dosyć ciężko czytało mi się ten tytuł. Świat który wykreowała autorka jest bardzo ciekawy i oryginalny. Ludzie upadli, są pod kontrolą, władzą automatonów - istot, które zostały stworzone. Każdy z nich został zaprojektowany, są wprost idealni. Wyglądają jak ludzie ale są od nich doskonalsi. Ludziom nie podoba się pod rządami "robotów", próbują walczyć ale ich powstania są tłumione, a oni zabijani za najmniejsze przewinienie.

Naprawdę spodobał mi się ten świat. Nie czytałam chyba nic podobnego do tej pory.

Jednak postaci były jakieś nijakie. Podobnie jak wątek romantyczny. Ta relacja była taka sztywna, tak to chyba dobre słowo. Myślę, że ta historia była by o wiele lepsza bez tego wątku romantycznego.

Trochę się zawiodłam na tej lekturze, spodziewałam się czegoś lepszego, może bardziej rozbudowanego?

Na plus na pewno było to przedstawienie historii automatonów. Początek była naprawdę intrygujący. Jak wspomniałam ten pomysł autorki i stworzenie świata automatonów, jest naprawdę super. Niestety niewykorzystany.

Jak bardzo zakazane uczucie może wpłynąć na losy bohaterów?

O tym dowiedziały się Alya i Crier, główne bohaterki "Wojny Crier" autorstwa Niny Valera.

Świat ludzi, w którym maszyny, a raczej automatony przejęły władzę. Znajoma koncepcja? Jednak osadzona nie w przyszłości, a w świecie fantastycznym, któremu bliżej do czasów oświecenia.

Automatony stworzone by służyć ludziom same się buntują. Wybucha wojna gatunków i role się odwracają. Ludzie głodują, są służącymi maszyn, lecz cały czas walczą o wolność. Czy koegzystencja jest jednak możliwa?

Alya przez automatony straciła całą swoją rodzinę. Kiedy trafia do pałacu jako służąca ma tylko jeden cel, zemstę.

Crier jest automatonką, następczynią tronu. Ma wszystko, a jednak brakuje jej szacunku ze strony rady, narzeczonego oraz ojca. Wszyscy traktują ją tylko jak ozdobę, która nie powinna zbyt wiele mówić.

Co się jednak stanie, kiedy maszyny zaczynają mieć ludzkie odruchy i czują namiętność?

"Wojna Crier" pokazuje nie tylko wewnętrzną walkę z własnymi uczuciami, ale również z uprzedzeniami.

Książka początkowo mnie nie wciągnęła. Jednak w połowie zaskoczyło i czytałam ją z zaciekawieniem. Autorka niestety zafundowała nam takie zakończenie, że z chęcią sięgnęłabym od razu po kolejny tom ?

Dużym plusem jest umieszczenie na początku książki chronologii zdarzeń. Niestety zabrakło mi mapy świata, ale rekompensują to fragmenty z pism autorstwa ludzi jak i automatonów.