Wojenna miłość
Doug Gold

"Wojenna miłość" to prawdziwa historia miłości, która wbrew wszelkim przeciwnościom, rozkwitła między dwojgiem ludzi z dwóch krańców świata, którzy podczas II wojny światowej walczyli o wolność.

Josefine Lobnik to młoda dziewczyna, aktywnie działająca bojowniczka ruchu oporu. Bruce Murray to przebywający w obozie jeniec wojenny. Ich drogi przecinają się po raz pierwszy, gdy Josefin w poszukiwaniu zaginionego brata, trafia pod ogrodzenie obozu, gdzie przekazuje będącemu w pobliżu więźniowi, którym jest Bruce, wymięty liścik z prośbą aby rozpytać czy jej brat nie przebywa czasem w tym obozie. Na tym kończy się ich kontakt, ponieważ Josefin ze względu na okoliczności nie jest w stanie dotrzeć pod ogrodzenie w wyznaczonym terminie, po zdobyte przez Bruce informacje. Później następuje niesamowity, wręcz niemożliwy ciąg zbiegów okoliczności, które prowadzą do tego, że para znowu się spotyka. Pośród brutalnej wojny rodzi się między nimi prawdziwe, głębokie uczucie. Postanawiają zrobić wszystko aby przetrwać i kiedyś, gdy już ten wojenny koszmar dobiegnie końca, być ze sobą już na zawsze. Ich droga do szczęścia i do bycia razem jest długa, kręta i niebezpieczna, z niezliczoną ilością przeszkód i przeciwności.

"Wojenna miłość" to naprawdę niezwykła historia miłosna, pełna niesamowitych zwrotów akcji i zbiegów okoliczności. Jest to opowieść o odwadze, walce o przetrwanie, niebezpieczeństwie, ucieczkach, zdradzie, torturach, koszmarze wojny. Choć tematyka powieści jest niezwykle ciekawa i poruszająca, cała historia jest przedstawiona przez autora dość topornie. Mimo szczerych chęci nie mogłam jakoś wciągnąć się w tę historię. Czytało się dość ciężko i mozolnie. Szczególnie początkowe rozdziały, bardzo dokładnie i szczegółowo, opisujące życie Josefin i Bruce, zanim się spotkali, były jakby rozwleczone. Od chwili gdy losy pary się łączą, jest już lepiej i ciekawiej i to znacznie podnosi odbiór książki jako całości. Historia Josefin i Bruce, sama w sobie jest niesamowita, jednak styl w jakim jest spisana, jakby nie do końca oddaje tę niezwykłość. Powieści o tematyce wojennej, obozowej zawsze wywierają na mnie ogromne wrażenie. Wywołują emocje, które nie raz powodują, że łzy napływają do oczu, na myśl o losie bohaterów. "Wojenna miłość" jednak nie wzbudziła we mnie aż tak głębokich odczuć. Powieść ma swoje wady, jednak mimo to jest warta tego aby po nią sięgnąć i poznać niezwykłą historię miłości Josefine i Bruce.

W latach 80. Doug Gold spotkał się ze starszą parą - Josefine i Bruce w czasach II wojny światowej byli po prostu jednymi z wielu: nowozelandzkim jeńcem i słoweńską bojowniczką. To osobiste spotkanie zainspirowało Golda do napisania książki. Jednak sprawy nieco się skomplikowały a tekst "Wojennej miłości" kształtował się w jego głowie przez czterdzieści lat.

Żona Douga Golda - Anemarie, to najstarsza córka Bruce'a i Josefine. Mieszkają w Nowej Zelandii. I całe szczęście, że miałam tę wiedzę przed lekturą :)

Josefine Lobnik w chwili wybuchu II wojny światowej miała zaledwie szesnaście lat. Mimo to, wzorując się na starszym rodzeństwie, wstąpiła do słoweńskiego ruchu oporu i zgłaszała do coraz trudniejszych zadań. Wielokrotnie otarła się o śmierć stojąc o krok od zdemaskowania. Poszukując swojego brata dotarła pod ogrodzenie obozu, w którym znajdowali się alianccy więźniowie i przekazała jednemu z nich skrawek papieru z prośbą o pomoc w rozpytaniu współwięźniów o to, czy ktoś zna losy Poldka.

Kartka trafiła w ręce Bruce'a Murray'a, pochodzącego z Nowej Zelandii żołnierza, który przebył naprawdę długą drogę do tego miejsca. Twarz kobiety zza ogrodzenia na długo pozostaje w jego pamięci, jednak nie wierzy w to, że jeszcze kiedyś ją ujrzy. 
 
Autor szczegółowo opisuje losy obojga bohaterów od czasów sprzed wybuchu wojny, poprzez jej kolejne lata. Dowiadujemy się jak wyglądała walka z nazistami Josefine działającej w partyzantce, walczącej z ich rozkazami w każdy możliwy sposób, próbującej przeszkodzić im w działaniach, na ile było to możliwe, jej strach o rodzinę aż wreszcie ból w chwili, gdy dowiaduje się o zdradzie przyjaciółki. Ale gdyby nie to, nie wyjechałaby do kuzynki i nie odmieniła przyszłości...

Ze strony Bruce'a poznajemy historię jego małżeństwa, wstąpienia do Nowozelandzkich Sił Zbrojnych, jego pobyt w Egipcie, Grecji, okoliczności dostania się do niewoli. Później śledzimy jego poczynania w kolejnych obozach i tak naprawdę nie możemy się doczekać chwili, gdy wreszcie spotka Josefine.
Chwilami miałam żal do autora, że tak bardzo szczegółowo opisuje życie bohaterów od początku wojny; niekiedy są to bowiem rozdziały mieszczące w sobie niewielki odcinek czasowy. Jednak niecierpliwiłam się, pragnąc poznać finał, czyli spotkanie bojowniczki z jeńcem. Jak się okazuje ten finał wcale nie był tak szybki i oczywisty. Ile rzeczy musiało się wydarzyć, by mogli się spotkać...

 
 
 
Z reguły, my Polacy, czytujemy książki dotyczące wojny, opowiedziane z perspektywy Polaków i rozgrywające się na polskim terytorium. Dlatego lektura tej powieści była niezwykle ciekawą nauką, poznałam bowiem nie tylko perspektywę Nowozelandczyka i Słowenki, ale również mogłam śledzić wydarzenia wojenne rozgrywające się w różnych krajach Europy. Co działo się w Grecji? Egipcie? Nowej Zelandii? Austrii? Jakie znaczenie odegrały kraje bardziej oddalone od Europy, te związane lub nie z państwami biorącymi udział w konflikcie?
 
Podczas lektury wciąż zadawałam sobie pytanie - czy miłość pokona wszystko? Jak wiele muszą znieść ludzie podczas konfliktu zbrojnego, zwłaszcza wtedy, gdy mocno się w niego angażują. Powieść jest oparta na faktach, postacie Josefine i Bruce'a są rzeczywiste, a moje nerwy i tak wielokrotnie były wystawiane na próbę. 
Doug Gold doskonale nakreślił swoje postacie, umiejscowił je na tle wydarzeń historycznych mocno trawiących Europę, trochę egzotycznych miejsc walk, przyjaźnie obozowe i masę sprytu, który jest niezbędny, by przetrwać.

Podsumowując - "Wojenna miłość" to przejmująca historia o miłości ludzi, którzy odnaleźli się pośród wojennej zawieruchy a świat wcale nie zamierzał ułatwić im pielęgnowania tego uczucia. Jest to opowieść o poczuciu winy, bólu, cierpieniu, strachu, poczuciu winy i ponadczasowych przyjaźniach. Nie brakuje w niej uporu, podejmowania ryzyka, determinacji, tchórzostwa i honoru. Wielcy są Ci, którzy walczyli. Ci, którzy przetrwali.

73/52/2020
"Wojenna miłość" Doug Gold #recenzja
Za egzemplarz do recenzji dziękuję @WydawnictwoFilia

"Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. (...) Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma."

W czasach wojennej zawieruchy, gdy świat spowija całun śmierci, a ludzie zasypiają przy akompaniamencie wybuchów i wystrzałów, a także łez tych, którzy stracili rodziny, bliskich, dorobek całego życia, w czasach gdy traci się wiarę i nadzieję na lepsze jutro, gdy życie traci wartość, a śmierć za wolność ojczyzny, nie wydaje się tak straszna, to ona - miłość, zdaje się być jasnym promieniem przebijającym się przez mroki wojny, zdaje się być kołem ratunkowym, powodem dla którego chce się żyć.

Takiego cudu, który pomógł przetrwać okrucieństwa wojenne, doświadczyli bohaterowie debiutu literackiego Douga Golda, Bruce Murray i Josefine Lobnik.
Ona, bojowniczka ruchu oporu, on, jeniec wojenny. Spotykają się przypadkiem, gdy Josefine poszukując informacji o zaginionym bracie, udaje się do obozu jenieckiego, by tam przekazać pytanie z prośbą o pomoc, o jakiekolwiek informacje o bracie, spisane na wymiętym skrawku papieru, przekazane właśnie Bruce'owi przez druty ogrodzenia.

To przypadkowe spotkanie zapoczątkuje historię miłosną rodem z filmów Hollywood. A przecież ta historia wydarzyła się naprawdę !

"Wojenna miłość" jest połączeniem prawdy i fikcji, autor bazował na materiałach, które udało mu się zgromadzić, między innymi: artykułach, wycinkach prasowych, opowieściach rodziny Bruce'a i Josefine, a także listach, które pisali do siebie w trakcie i po wojnie, które stanowią najpiękniejszy i najmocniejszy dowód ich wielkiego, pięknego uczucia.

To czyste uczucie we wszechogarniającym brudzie wojny było jak powiew świeżości, jak zapach czystego, pachnącego pięknymi kwiatami powietrza, które przywróciło życie tam, gdzie swój triumf odnosiła śmierć.

"Wojenna miłość" to historia miłosna, która wzrusza, chwyta za serce, sprawia, że czytelnik kibicuje bohaterom, by odnaleźli się i byli razem mimo wszystko. To jedna z tych opowieści miłosnych, które zostaną z nami na długo, jak nie na zawsze.

"Wojna, niewola i potworności, jakie widział, zmieniły go. Jego spojrzenie na świat było teraz skażone mrokiem, który rzucał cień na wszystko. Pamiętał dobre czasy sprzed wojny, ale wydawały się niemożliwie odległe, bardziej jak wspomnienia z dzieciństwa, z czasów, które minęły i już nigdy nie wrócą."

Powieść ta to nie tylko opowieść o miłości, to obraz koszmaru wojny, obraz zniszczenia, kruchości życia, upadku człowieczeństwa, śmierci, trudu życia żołnierzy, ale i cywili w czasie wojny, jak i po jej zakończeniu. To obraz także dobra, które przetrwało mimo zła, które panoszyło się wszędzie, w postaci ludzi, którzy ratowali, pomagali, chronili, dostarczali jedzenie, lekarstwa, to wszyscy ci, którzy pozostali ludźmi mimo piekła wojny, które większość zmieniała w potwory.

"Wojenna miłość" to historia dwojga ludzi, których los przypadkowo zetknął w okupowanej przez Niemców Europie. Dzięki splotom zdarzeń, zbiegom okoliczności, które zdawałyby się niemożliwe, odnajdują siebie i ją - miłość, uczucie, które przetrwało wszystko.

Historię Bruce'a i Josefine poznajemy dwutorowo, z perspektywy Bruce'a i jego ukochanej. Rozdziały te przeplatają się ze sobą, pozwalając nam dogłębnie poznać historię tej wojennej miłości. Na uwagę zasługuje słowo od autora i aneks, przywołane na samym końcu książki, które stanowią swoiste podsumowanie losów naszych bohaterów, a także ukazują skąd autor czerpał materiały do swojej książki.

"Wojenna miłość" to przepiękna historia, którą polecam wszystkim, nie tylko romantykom.