Wodnikowe wzgórze
Richard Adams;

Nie lubię fantastyki, poza małymi wyjątkami. Sięgam czasem po coś fantastycznego i mam nadzieję odnaleźć drugiego Tolkiena. Tak miało być i tym razem, „Wodnikowe Wzgórze” bowiem często porównywane jest do „Hobbita”. Piszą, że to uniwersalna powieść, że klasyka, że trzeba czytać. Przeczytałam. Męczyłam się 2 miesiące.

Początek mnie zaintrygował, zaciekawił, wszak nie codziennie czytamy o przygodach królików, które wyruszają w daleką podróż w poszukiwaniu szczęścia. Później zmęczyły mnie opisy kicania, jedzenia koniczyny, uciekania przed wrogami. O ile Hobbit mnie oczarował i porwał, to króliki były przez prawie całą powieść obojętne. Doczytałam tylko dlatego, że baaaaaardzo nie lubię porzucania niedoczytanych książek.

Duży plus za piękne ilustracje (Aldo Galli) i świetne tłumaczenie (Krystyna Szerer).

Jeśli macie ochotę zgłębić królicze zwyczaje i dowiedzieć się czegoś o kopaniu jam – czytajcie 😉

Angielski pisarz Richard Adams w trakcie podróży samochodem opowiadał swoim córkom fantastyczne historie o królikach z Wodnikowego Wzgórza. Dziewczynkom tak się podobały te opowieści, że nalegały, by je spisał i opublikował. Po początkowych trudnościach z wydawcą książka ,,Wodnikowe Wzgórze" ukazała się w 1972 roku i w szybkim czasie stała się międzynarodowym bestsellerem sprzedanym w milionach egzemplarzy. Obecnie należy już do klasyki literatury dziecięcej i młodzieżowej.

Królikarni w Sandleford grozi zagłada. W miejscu, gdzie znajdują się nory i zielone pastwiska zaplanowano budowę osiedla mieszkaniowego. Królik o imieniu Piątek ma wyjątkową intuicję. Często, gdy ma się wydarzyć coś niedobrego przeczuwa to. Przewidział powódź, czasem odgadnie, gdzie są założone wnyki. Tym razem nos też go nie zawodzi. Wraz ze starszym bratem Leszczynkiem odwiedza przywódcę królikarni-Wielkiego Królika i ostrzega przed nadciągającym niebezpieczeństwem. Ten jednak nie wierzy małemu szarakowi i nie zarządza ewakuacji z wygodnych nor. Tylko bracia-Piątek i Leszczynek wraz z grupką kłapouchów, wyruszają na poszukiwania nowego, bezpiecznego domu. Po drodze przeżywają wspaniałe i niebezpieczne przygody, nawiązują nowe przyjaźnie i odkrywają nieznany świat.

Richard Adams stworzył wspaniały świat królików, w którym przemieszał cechy zwierząt z ludzkimi. Większość królików jest impulsywna, strachliwa, ale są też pośród nich króliki zrównoważone, zachowujące się chłodno, odważne, potrafiące stawić czoła niebezpieczeństwom i silnym zwierzętom dzięki pomysłowości. Pośród członków królikarni znajdują się też jednostki terroryzujące innych np. Kopytnik. 

W królikarni panuje hierarchia społeczna. Wokół przywódcy-Wielkiego Królika i jego żony mieszkają członkowie Ausli, czyli grupa silnych i sprytnych królików. Auslą może być oddział wojowników zwiadowców, rabusiów ogrodowych dostarczających wodzowi smakołyków, ale też gawędziarz, prorok lub królik z intuicją. Króliki przeciętne, niepochodzące z arystokracji, małe, słabsze żyją na skraju królikarni i nazywane są skrajniakami. Radzą sobie jak mogą, są pomiatane i jedzą tylko trawę.

W zimowe noce i letnie wieczory króliki opowiadają legendy o stworzeniu świata przez Frysa, historie króliczych bohaterów z zamierzchłych czasów, a także tworzą wiersze. Wszystko to przypomina świat ludzi. Autor doskonale oddał uczucia towarzyszące królikom: lęk, zmartwienie, przerażenie, zmęczenie, zakłopotanie, bezradność, zniecierpliwienie, ale też radość, przyjemność, wdzięczność.

Urzekły mnie krótkie opisy związane z przyrodą-malownicze, wspaniałe, oddające nastrój chwili.

,,Wodnikowe Wzgórze" w najnowszym wydaniu Wydawnictwa Literackiego zdobią piękne kolorowe ilustracje włoskiego artysty Alda Gallego. Książka zachwyca jakością wydania-kiedy ją wzięłam po raz pierwszy do ręki nie mogłam się nadziwić jaka jest piękna. Może być wspaniałym prezentem.

,,Wodnikowe Wzgórze" to przepiękna opowieść o woli przetrwania, odwadze, braterstwie, przyjaźni, pokonywaniu trudności życiowych. Choć jej bohaterami są króliki, to można ich doświadczenia i odczucia przyrównać do tych przeżywanych przez ludzi. Książka adresowana jest do dzieci i młodzieży, ale dla mnie, osoby dorosłej, też była niesamowitym przeżyciem, gdyż jest to powieść uniwersalna i ponadczasowa.

Gorąco zachęcam do jej czytania:)

http://magiawkazdymdniu.blogspot.com/

Piękna historia, która uczy wytrzymałości, siły przyjaźni i doceniana każdego kompana podróży. Nawet istota niepozorna może nas niejednokrotnie zaskoczyć. Gorąco polecam!