Wildfire
Ilona Andrews

4 dni i 3 książki z serii Hidden Legacy za mną. I co ja mam teraz ze sobą zrobić?

Zaczynałam dzisiaj 4 różne książki, żeby zastosować zasadę "klin klinem", ale już widzę, że mam problem - książkową niechęć - to jedna z możliwych form kaca książkowego, jakby ktoś się zastanawiał. U mnie ta 'choroba' ma tylko 2 możliwe formy - albo totalną depresję, albo właśnie niechęć do innych powieści. Już sama nie wiem co gorsze....

Na szczęście "Wildfire" okazało się trochę słabsze od poprzednich tomów. Zastanawiacie się dlaczego mówię "na szczęście"? A no dlatego, że trochę łatwiej jest się otrząsnąć po książce, do której chociaż trochę można się przyczepić.

Tym razem sprawa, przy której przyszło pracować Nevadzie i reszcie, nie porwała mnie aż tak bardzo. Ale to pewnie przez to, że zleceniodawczynią była ex-narzeczona Rogana... Więc przez większość, scen gdy tamta baba się do niego przystawiała, a Nevada nadal pozostawała 'uprzejmie profesjonalna', żywcem gotowałam się w środku.

Kwestia drugiej babci Nevady, też została dla mnie jakoś tak nieszczególnie poprowadzona. Chociaż w sumie, to do zakończenia tego wątku się czepiam... Najpierw wyglądało, że się pozabijają, a tu nagle 'cywilizowana' scena w restauracji, po której wygląda, że teraz panuje rozejm... (pewnie tylko chwilowy, biorąc pod uwagę ostatni rozdział, ale zawsze rozejm...).

Oprócz tego książka ma już same plusy - relacja Nevada-Connor, coraz szerzej opisywana magia rodziny Nevady, polityczne sprawy Domów, kwestia tworzenia Domu Baylorów i próby z tym związane, minimalna zajawka tego czego możemy się spodziewać po kolejnych tomach o Catalinie... no i oczywiście moja ulubienica Babcia Frida!

Cieszę się, że poznałam ten cykl, chociaż mimo wszystko wpędził mnie w sporego doła... Ale to też po prostu świadczy jak dobrymi pisarzami są Ilona i Gordon.