Wiktoria
Daisy Goodwin

,,Wiktoria" to powieść scenarzystki serialu o tym samym tytule. Niedawno oglądałam serial i muszę przyznać, że moje odczucia po przeczytaniu powieści są bardzo podobne. Często miałam przed oczami poszczególne sceny z serialu. Wiktoria, a właściwie Aleksandryna, w 1835 roku nie wie, co to znaczy być królową, ale wie, że ,,pewnego dnia zostanie królową, teraz już była tego pewna." Pobiera lekcje u guwernantki Lehzen oraz musi słuchać się matki i jej przyjaciela, ambitnego Johna Conroya. Wieść o śmierci jej wuja oznacza dla niej włożenie korony na głowę... Od tamtej pory ,,dzisiaj mogła robić wszystko, czego zapragnęła." Ta powieść skupia się na przedstawieniu początku panowania młodej, niedoświadczonej królowej, która walczy zarówno z rodziną, jak i z rządem o swoją niezależność. Fascynujące było obserwowanie jak rozwija się relacja Wiktorii z premierem Williamem Melbourne (czyli lordem M, jak zwykła ona go nazywać); to mieszanka fascynacji, pomocy, to dla niej człowiek, który jej słucha, nie tylko mówi, co ma robić. Staje się dla królowej niezbędny, jak powietrze, zna niuanse władzy i polityki, ,,on znałby odpowiedzi i zawsze wszystko wie." Ale nic nie trwa wiecznie i pewnego dnia nadzieja miesza się z rozpaczą. ,,Wczoraj coś zrozumiałam, lordzie M." Najważniejszym zaś wątkiem jest oczywiście portret samej Wiktorii: niezależna i uparta, to jak chce wyzwolić się spod skrzydeł matki i Conroya (jej widoczna niechęć do towarzysza księżnej oraz żal do matki). Wiktoria nie unika oczywiście błędów, słucha pewnych plotek, a wśród dworzan z czasem wyczuwa niezadowolenie. Szacunek czytelnika budzi zaś przez pewną dumą z własnej osoby, niepoddawanie się atakom oraz przez bezpośredniość i dobre serce. Z czasem jej wujowie wyrażają zainteresowanie jej statusem matrymonialnym, pojawiają się pewni kandydaci na męża. ,,Wiktoria" ma znamiona poczytnej powieści historycznej o młodej królowej; to historia o władzy, miłości, nadziejach i pomyłkach. Nie brakuje też polityki, nastrojów społecznych, czy emocji. Czytelnik, jak i Wiktoria mogą się przekonać, że ,,aby być królową, trzeba być kimś więcej, niż małą dziewczynką w koronie." Przez taką, a nie inną końcową scenę, wierzę, że doczekamy się drugiej części historii o królowej Wiktorii- chciałabym wiedzieć, jak dalej potoczą się jej losy, zarówno jako władcy, jak i kobiety.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świetne, napisane lekkim językiem, wciągające i pełne emocji. Uwielbiam relacje Wiktorii z Melbournem, jej upór w dążeniu do samodzielności i pozbycia się Conroya, a także barwnie nakreślone rodzące się uczucie do Alberta. Po obejrzeniu serialu miło przeżyć przygodę jeszcze raz, z dodatkowymi smaczkami. I z tego, co widzę po momencie zakończenia książki, można liczyć na kontynuację :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z upływem czasu czytam coraz więcej książek historycznych. Dawniej ich nie lubiłam. A " Wiktoria " jest po prostu rewelacyjna. Młoda dziewczyna zostaje zamknięta przez matkę i jej " towarzysza", ogarniętych żądzą władzy i kontroli, w czerech ścianach, odizolowana od ludzi, ponieważ w niedługim czasie zostanie królową. Gdy to się ziściło trafia w nieznany sobie świat, świat dworskich intryg, polityki, miłostek, zdrady, zawiści itd. Nie ma pojęcia o takim życiu. Jest jej bardzo ciężko a jednak radzi sobie. Jak to robi sprawdźcie sami. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)