Wędrowne ptaki
Michael Roher

"Ludzie często boją się obcych. Dlatego nie chcą się z nimi niczym dzielić ani nawet zbliżyć do nich." Jak na trzydziestu dwóch stronach, w krótkich akapitach, zawrzeć istotę i potrzebę tolerancji w życiu człowieka? Jestem pod dużym wrażeniem, w jakim wnikliwym stylu zrobił to autor, wrażliwym, ciepłym, a jednocześnie pozostawiającym młodemu czytelnikowi swobodę na skojarzenia i przemyślenia. Michael Roher pięknie opowiada o chłopcu, który dzięki spotkaniu z wędrownymi ptakami, zyskuje szersze spojrzenie na otaczającą go rzeczywistość. Równoprawnym partnerem treści są unikalne klimatycznie ilustracje, wywołujące ciekawy efekt pierwszego wrażenia, jakby celowo nieco surowe i zaskakujące, bazujące na kontrastowej temperaturze barw, a jednocześnie bardzo wymowne i podkreślające wkroczenie w inny niż zazwyczaj bajkowy świat. Warto chwycić za książkę i przekonać się, jakie wraz z historią wzbudzają ciekawe odczucia. Łukasz zna zaledwie jedno zdanie zasłyszane z języka wędrownych ptaków, nie rozumie jego znaczenia, ale jest otwarty na nawiązywanie kontaktów i poznawanie odmienności. Właśnie dzięki obserwacji, pozbawionej sztywnego oceniania i nadawania stereotypowych krzywdzących etykiet, chłopiec zaczyna coraz lepiej rozumieć społeczność wędrownych ptaków, ich barwne codzienne życie, nietypowe zwyczaje i unikalną kulturę. Ptaki mają swoje imiona, temperamenty, cechy wyglądu i interesujące przyzwyczajenia. Wśród nich Łukasz zdobywa przyjaciółkę Paulinę, przekonując się, że bliskie więzi można nawiązywać także z osobami tak bardzo różniącymi się od nas samych. Dopóki poddajemy się strachowi przed nieznanym, nie wykazujemy chęci poznawania innych, wsłuchiwania się w ich przekazy, to tak jakbyśmy sami siebie ograniczali, krępowali więzami w poznawaniu świata, pozbawiali szansy na przeżycie fantastycznej przygody. Mnóstwo cennych wartości wpleciono w zwięzłe opisy i dialogi, będące świetnym materiałem do głębszych rozmów z dziećmi o dobrych stronach akceptacji, szukania porozumienia, budowania pomostów wzajemnego poszanowania, okazywania życzliwości, odczuwania empatii, wewnętrznej potrzeby udzielania pomocy innym, a także wywiązywania się z obowiązków wobec drugiej osoby. W ten sposób wzbogacamy samych siebie, kształtujemy własne charaktery, jednocześnie właściwymi postawami i małymi czynami zmieniamy świat na lepszy. Dziś inni są wędrownymi ptakami, zaś jutro my możemy nimi być. Czy wówczas pozwolą nam zbudować gniazda, gdzieś tam w jakimś kraju, stworzyć własny dom? Czy dostrzegą, ile odwagi, determinacji i wyrzeczeń wymaga migracja, pozostawienie bliskich, poszukiwanie bezpieczeństwa, a przy tym konieczność nauki nowego języka, zrozumienia nowej kultury i podporządkowania się nowemu prawu? Mądra, wartościowa, interesująca i inspirująca książka, spotka się z uznaniem dzieci i dorosłych. bookendorfina.pl

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Wędrowne ptaki" autorstwa Michaela Rohera to książeczka przeznaczona dla dzieci od 5 roku życia - tytuł, który ze względu na tematykę, od razu przyciągnął moją uwagę. Historia może stanowić punkt wyjścia do oswajania "inności" oraz - za tym idzie - do rozmowy na temat tolerancji, zrozumienia, empatii i traktowania drugiego (różniącego się od nas) człowieka. Lubię takie mądre opowieści. "Wędrowne ptaki" to opowieść o dobroci serca, zrozumieniu i rodzącej się przyjaźni, która rodzi się mimo przeszkód i przeciwności losu. Historia wzrusza małego człowieka i uczy go tolerancji, zrozumienia, ale przede wszystkim pozwala postawić się w sytuacji Wędrownego Ptaka - czy nie jest tak, że my też możemy być kiedyś w takiej sytuacji, że będziemy Wędrownymi Ptakami? Może, oczywiście, i właśnie w ten sposób łatwiej jest wytłumaczyć dziecku zagubienie i smutek przybyszów, ale i zwrócić jego uwagę na możliwość podejścia do "obcości" w sposób "normalny", ze zrozumieniem. Historia przywodzi na myśl losy uchodźców, ale szczerze powiem, że nie wchodziłam z córką na polityczny grunt, nie tłumaczyłam aktualnej sytuacji w kraju i nawet nie odniosłam się do tego rzeczywistego przypadku. Chociaż można, owszem, ale uznałam, że na to jeszcze dla mojej pięciolatki za wcześnie. Książeczka jest bardzo porządnie wydana. Grube strony, szyte, ubrane w twardą okładkę - to niemalże gwarancja wielokrotnego kartowania, czytania, przeglądania i miziania bez obawy przed rozklekotaniem. Tak wydane książki dla dzieci lubię i cenię sobie najbardziej. Na uwagę zasługuje też odpowiedni format (210x286mm), który ułatwia czytanie i daje możliwość zapełnienia kart mnóstwem ilustracji. Czy warto się skusić na "Wędrowne ptaki"? Owszem, to jedna z lepszych historii dotyczących bezpośrednio tematu tolerancji dla małych czytelników. To wspaniała, ciepła, ale i zmuszająca do refleksji opowieść, która pomoże zaszczepić w dziecku takie małe ziarenko zrozumienia, które - przy odpowiedniej pielęgnacji - może szybko zakiełkować i wydać piękne kwiaty. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)