Warszawskie dzieci
Marian Hanasz

W czasach II wojny światowej byli jeszcze dziećmi. Dorastali w okupowanej Warszawie. Połączyły ich przeżycia wojenne i szkoła, którą wspominają z rozrzewnieniem. By uczcić pamięć dyrektorki tej konspiracyjnej placówki, jeszcze raz przywołali obraz dni spędzonych w targanej wojenną zawieruchą stolicy. Tak powstała książka pt.: "Warszawskie dzieci", czyli rozległy zbiór relacji o nauce i walce małych warszawiaków. Na "Warszawskie dzieci" składają się wspomnienia wychowanków szkoły Anny Goldmanówny. Wiele z nich opublikowano wcześniej w zbiorach pt.: Złoty człowiek "Goldman" i Goldmanka. W kręgu szkoły, jednak dopiero prezentowana pozycja stanowi kompleksowy zbiór tekstów autoryzowanych przez wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie. Wśród 24 relacji zamieszczonych w tej publikacji znajdziemy nie tylko te napisane uczniów, ale również przez siostry Goldmanówny, nauczycielki tej konspiracyjnej szkoły. Opowiedzą nam one o historii słynnej placówki przy ul. Mianowskiego 15 i trudnych czasach okupacji, w których szkoła Anny Goldmanówny jako jedna z nielicznych funkcjonowała aż do wybuchu powstania warszawskiego. Pełne ciepła i serdeczności wspomnienia o Pani Przełożonej i wszystkich pracownikach konspiracyjnej szkoły przywołane przez uczniów po kilkudziesięciu latach od jej ukończenia to poruszająca lektura, która na każdej karcie udowadnia nam, że wkład i poświęcenie włożone w edukację młodego człowieka to najwyższa wartość, jaką można mu podarować w trudnych czasach. Dlatego właśnie szkoła Goldmanówny jawi nam się w relacjach jej wychowanków jako miejsce pobierania nauki, rozwoju warszawskiego harcerstwa, patriotyzmu i przygotowań do radzenia sobie w dorosłym życiu. Niemal wszyscy uczniowie szkoły przy ul. Mianowskiego 15 wychowani w przekonaniu o ojczyźnie jako najwyższej wartości wzięli udział w powstaniu warszawskim. Ich bohaterskie czyny na barykadach stolicy to drugi temat przewijający się we wspomnieniach warszawskich dzieci. Nie sposób bowiem uciec od duchów przeszłości, które odcisnęły tak ważne piętno w pamięci młodych warszawiaków. O ich szlachetnych postawach i nieprzeciętnej odwadze można czytać godzinami. "Warszawskie dzieci" to książka - świadectwo. Jej autorzy za pomocą słów upamiętnili sylwetkę wybitnego pedagoga i serdecznej Pani Przełożonej, a na dodatek podzielili się z czytelnikami tym, co mieli najcenniejszego, własnymi wspomnieniami z czasów II wojny światowej. I choć wielu uczniów odeszło już z tego świata, to jestem przekonana że relacje zawarte w książce pt.: "Warszawskie dzieci" przetrwają kolejne dziesięciolecia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)