W służbie miłości
Magda Artomska - Białobrzeska

Dla mnie jest to książka gdzie znajdziemy chyba każdy gatunek literacki. W pierwszej kolejności jest ukazany bardziej wątek dokumentu i to złożonego z ogromu informacji potrzebnych do zapoznania się z zamysłem książki. Jest tego naprawdę sporo, przy czym nieco zatraca ten moment, kiedy uważamy ją za powieść, a widzimy bardziej dokument. W następnej kolejności poznajemy kryminał, gdyż kobieta podstępem zostaje zwabiona do mieszkania w którym podobno ma być chroniona. Sensację czuć od momentu kiedy dochodzi do przecieku informacji. Wychodzi na to, że mają w pobliżu siebie kreta, który działa w kierunku własnych celów. Następnie wchodzi w romans, bo jednak relacja kochanków jest w niebanalny sposób ukazana i czuć tutaj erotyczne napięcie. Znajdziemy też wątek obyczajówki, kiedy to bohaterzy muszą wybrać między uczuciem, a własną wolnością. Bardzo mocno jest tutaj ukazany wątek samotności. Oni pragną siebie nawzajem, bo tylko poprzez wzajemne pożądanie mogą choć na moment zapomnieć o krzywdach i problemach, których i tak mają niemało.
Ogólnie czyta się ją bardzo dobrze. Ten wstęp jest tylko mocno wystylizowany, jakby autorka chciała nam przekazać jak najwięcej informacji potrzebnych do dalszego zrozumienia. Później faktycznie wciąga i pochłania do tego stopnia, że nie mamy ochoty na przerwę w czytaniu. Ta różnorodność gatunków sprawia, że każdy znajdzie tutaj coś dla siebie. Nie ma tutaj niczego przesadzonego. Wszystkie problemy, które ich dotyczą faktycznie mogłyby mieć miejsce. Widać tutaj ludzkie odruchy, którym się poddają. W pewnym momencie nic już ich nie interesuje. Chcą spokoju i jak najszybciej rozwiązania sprawy, jednak autorka nie tak łatwo daje im odpocząć. Bywało, że i ja sięgałam zenitu i zastanawiałam się, ile jeszcze będą musieli przejść, by na spokojnie móc oddychać. Zupełnie jakby chciała ukazać dwie perspektywy. Jedną, gdzie podkreśla naszą siłę i nieugiętość w walce i drugą, która ma być bardziej spowiedzią zalegających gdzieś w niej emocji, które poprzez pisanie sprawiły jej jakoby rozgrzeszenie.

Pozycja to studium przypadku firmy z piekła rodem. Autorka przedstawia portrety zuchwalców, którzy wyniszczają przedsiębiorstwo poprzez machlojki i knowania. Przyzwolenie na manewry pochodzi z układu, którego należy się kurczowo trzymać, aby przetrwać. Lenistwo umysłowe, nieuctwo, zakłamanie, a nawet agresja - to cechy osób, które są reżyserami takiej rzeczywistości. Odpowiedzialni za malwersacje przypuszczają, że budzą zainteresowanie organów ścigania, ale nie wycofują się, lecz szukają tego, kto wynosi informacje na zewnątrz. Podejrzenie pada na Emilię, która z racji stanowiska ma wgląd w dokumenty. W związku z tym do gry włącza się agent Maksymilian i akcja nabiera rozpędu. Mężczyzna podstępem zdobywa zaufanie kobiety i umiejętnie nią steruje w taki sposób, że ona uzewnętrznia się odkrywając sekrety firmy i powiązanych z nią osób. Na tym historia się nie kończy, ponieważ okazuje się, że mapa otoczenia Maksymiliana jest skażona krecią robotą, co zaburza plany. Współpracę bohaterów zdominuje od tej pory wyścig z czasem i ciągłe ocieranie się o coraz to nowe niebezpieczeństwa. W tych warunkach umacniają więź uczuciową, która i tak od początku jest bardzo skomplikowana i niepewna. Książkę czyta się bardzo szybko, jest wciągająca, trzyma w napięciu. Pomysłowa fabuła i zaskakujące zakończenie.